Daan werkt als advocaat/partner op de sectie Aansprakelijkheid en Verzekering van Dirkzwager. Hij is gespecialiseerd in aansprakelijkheids- en verzekeringsrecht, met een focus op beroepsaansprakelijkheid, bestuurdersaansprakelijkheid (D&O), AVB en verzekeringsrechtelijke geschillen. Daan adviseert en procedeert regelmatig, zowel bij de civiele rechter als in arbitrage. Veelvuldig is hij betrokken bij omvangrijke grensoverschrijdende en internationale geschillen.
Hij is plaatsvervangend griffier bij de Raad van Discipline te Amsterdam geweest. Beroepsaansprakelijkheid (notarissen/advocaten/artsen/makelaars/accountants/deurwaarders/etc.) en tuchtrecht hebben zijn speciale aandacht.
Sinds 2006 is Daan advocaat. Tot en met 2012 werkte hij bij een groot advocatenkantoor in Amsterdam. Vervolgens is hij tijdens een overlandreis vanuit Nederland naar Zuid-Afrika (en terug) gereden. Vanaf 2013 is hij aan Dirkzwager verbonden als advocaat. Hij publiceert en doceert regelmatig over zijn vakgebied.
Daan is gerankt (Band 2) in Chambers Europe: 'Daan Baas is a highly respected operator, who is particularly sought after for high-value contentious cases, often working on behalf of the insurer. His focus is on professional liability, product liability and D&O matters, but he is equally proficient in policy coverage mandates. An interviewee notes his "sophisticated" approach, and suggests that "if you have a difficult case you need Daan Baas.'
Daarnaast is hij aanbevolen (Tier 2) in The Legal 500: 'Daan Baas is well appreciated as co-counsel, always has a clear approach.'
Steeds meer bedrijven hebben dagelijks te maken met vraagstukken rondom de (mogelijke) milieugevolgen van hun activiteiten. Daarbij gaat het ook over juridische aspecten, waaronder aansprakelijkheid voor milieuverontreiniging zoals bodemverontreiniging, geur- en geluidhinder, stikstofdepositie etc.
Hoe groot is de invloed van cybersecurity in de zorg en is binnen uw organisatie voldoende focus op veiligheid?
Traditioneel praten we u ieder kwartaal bij over de actualiteiten in het aanbestedingsrecht. De tweede Kwartaalupdate Aanbestedingsrecht van 2022 vindt plaats op 30 juni.
Wim Weterings, Jonathan Overes en Daan Baas publiceerden een artikel over massaschade (de ‘WAMCA’) in het USLAW Fall Magazine 2021.
Advocaten Lieke Carrière-Verlinden en Daan Baas bespreken in het Tijdschrift Ondernemingsrecht het wettelijk kader en de gevolgen van het civielrechtelijke bestuursverbod en analyseren de tot en met 2020 gewezen jurisprudentie.
De Wet Bestuur en Toezicht Rechtspersonen (“WBTR”) treedt per 1 juli 2021 in werking en is van toepassing op alle verenigingen en stichtingen. De WBTR geeft regels die het bestuurlijke proces van een stichting of vereniging professionaliseren. In dit artikel bespreken wij de belangrijkste gevolgen van de WBTR voor (bestuurders van) stichtingen en verenigingen.
Zelfs als de tekortkoming de kern van de overeenkomst betreft, en dat zolang die tekortkoming voortduurt de betekenis aan de overeenkomst komt te ontvallen, is niet zomaar sprake van onaanvaardbaarheid naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid bij een beroep op een exoneratiebeding. Uitgangspunt blijft terughoudendheid.
Het Europees Parlement heeft op 24 november 2020 ingestemd met een nieuwe richtlijn voor massaschadeclaims (richtlijn 2018/0089). De nieuwe regels stellen EU-consumenten in staat om samen binnenlandse en grensoverschrijdende massaschadeclaims in te stellen.
Een rechtsvordering tot schadevergoeding verjaart in ieder geval door verloop van twintig jaren na de gebeurtenis waardoor de schade is veroorzaakt. In onderhavig geval vond de schadeveroorzakende gebeurtenis plaats in 1992 toen de notaris verzuimde de huwelijkse voorwaarden in het huwelijksgoederenregister in te schrijven, zodat de vordering jegens de notaris is verjaard. De verjaring kan niet door erkenning worden gestuit indien die reeds is voltooid. Daar komt bij dat een kantoordirecteur niet zomaar tot erkenning kan overgaan; het is gebruikelijk dat eerst de verzekeringsmaatschappij wordt geïnformeerd en daarna pas over de mogelijke aansprakelijkheid wordt gesproken.
In een arrest van het Gerechtshof Amsterdam van 23 juni 2020 wordt geoordeeld over de verhouding tussen door de Ondernemingskamer vastgesteld wanbeleid en bestuurdersaansprakelijkheid. Het oordeel van de Ondernemingskamer dat sprake is geweest van wanbeleid brengt niet zonder meer mee dat het bestuur aansprakelijk is of dat dit voorshands moet worden aangenomen. Het oordeel van de Ondernemingskamer dient bij de aansprakelijkheidsprocedure in aanmerking te worden genomen en kan bewijsrechtelijke betekenis hebben.
Soms is een algemene voorwaarde een illusie: een bepaling die in de algemene voorwaarden (c.q. polisvoorwaarden) staat is niet altijd een algemene voorwaarde. Andersom is ook waar: soms is een bepaling in het lichaam van een overeenkomst of polisblad een algemene voorwaarde. Een onjuiste kwalificatie kan tot gevolg hebben dat onbedoeld dekking moet worden verleend. Aan de hand van recente jurisprudentie en literatuur zet ik uiteen hoe het zit en waarom e.e.a. van belang is en geef ik verzekeraars tips hoe de problematiek kan worden voorkomen.
De partij die door dreiging met executie van een uitvoerbaar bij voorraad verklaard vonnis de wederpartij heeft gedwongen tot nakoming van dat vonnis voordat dit in kracht van gewijsde is gegaan, handelt in beginsel onrechtmatig en is schadeplichtig wanneer het vonnis in hoger beroep wordt vernietigd. Als sprake is van frustratie van verhaal, dan kan de bestuurder aansprakelijk zijn. Dit wordt bevestigd in een recent arrest van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.
Ook al nam de bestuurder in hoger beroep geen memorie van antwoord, zijn stellingen uit eerste aanleg hadden toch betrokken moeten worden bij de beoordeling of sprake was van bestuurdersaansprakelijkheid. Door dit niet te doen, miskent het hof de devolutieve werking van het hoger beroep, zo volgt uit een recent arrest van de Hoge Raad.
