Jelmer heeft Nederlands recht gestudeerd aan de Vrije Universiteit Amsterdam met als specialisatie Staats- en Bestuursrecht en aan de Universiteit Utrecht met als specialisatie Strafrecht.
Sinds februari 2016 is Jelmer werkzaam als advocaat binnen de sectie Overheid & Vastgoed in Arnhem, waar hij adviseert en procedeert over bestuursrechtelijke vraagstukken. De volgende deelgebieden hebben zijn bijzondere aandacht:
Per 1 mei 2022 is de Wet openbaarheid van bestuur (‘Wob’) ingetrokken en is de Wet open overheid (‘Woo’), de opvolger, van kracht. De Woo geeft nieuwe en afwijkende spelregels voor actieve en passieve openbaarmaking, zowel inhoudelijk als procedureel. Belangrijke veranderingen voor de bestuurlijke praktijk dus. In dit blog zet ik puntsgewijs enkele aandachtspunten op een rij.
Inmiddels twee jaar geleden schreven we in eerder blogartikel op onze website al over de uitspraak van de rechtbank Den Haag waarin geoordeeld werd dat de pakjes met voetballers (zgn. packs) in de populaire voetbalgame FIFA kwalificeerden als verboden kansspel. In hoger beroep bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (‘de Afdeling’) is die uitspraak vernietigd.
Gemeentelijke bestuursorganen kunnen onder omstandigheden geheimhouding opleggen ten aanzien van onderwerpen die tijdens besloten vergaderingen worden besproken en ten aanzien van stukken die worden uitgewisseld. De belangrijkste spelregels hiervoor zijn te vinden in de artikelen 25, 55 en 86 van de Gemeentewet. De daarmee samenhangende regels over de openbaarheid of beslotenheid van vergaderingen zijn te vinden in de artikelen 23, 24, 54 en 82 t/m 84 van de Gemeentewet.
De Centrale Raad van Beroep heeft op 9 juli 2021 een belangrijke uitspraak gedaan voor het bestuursprocesrecht (ECLI:NL:CRVB:2021:1500). Deze uitspraak is bovendien gedaan in een gemengde kamer, bestaande uit de presidenten van de Centrale Raad van Beroep (CRvB), het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) en de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling).
Advocaat Jelmer Keur schreef een annotatie in het tijdschrift Jurisprudentie Milieurecht (JM) over emissiegegevens in de Wet openbaarheid van bestuur.
De minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit moet de locatiegegevens in tien zogenoemde PAS-meldingen openbaar maken. Dit heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (‘de Afdeling’) geoordeeld in een uitspraak van 27 januari 2021 (ECLI:NL:RVS:2021:153).
Op 20 januari 2021 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (‘de Afdeling’) uitspraak gedaan in een handhavingszaak tussen het college van b&w van Utrecht (‘het college’) en een pandeigenaar (ECLI:NL:RVS:2021:101).
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft op 24 december 2019 (ECLI:NL:RVS:2019:4422) een belangrijke uitspraak gedaan over een van de kernbegrippen in de Wet openbaarheid van bestuur (‘Wob’): het begrip ‘emissies in het milieu’ of ‘emissiegegevens’. Voor emissiegegevens geldt onder de Wob een bijzonder, ruimhartig openbaarmakingsregime.
Op 23 maart 2020 heeft het kabinet aanvullende maatregelen gepresenteerd om de huidige coronacrisis het hoofd te bieden en verdere verspreiding van het virus tegen te gaan. Burgemeesters krijgen een centrale rol.
In 2016 heeft het college van burgemeester en wethouders van Bladel (‘het college’) een last onder dwangsom opgelegd aan Dutch Pet Farm B.V. (‘DPF’). Deze onherroepelijke last ziet vooral op het tegengaan van de verkoop van hondenpups die niet op het bedrijfsperceel van DPF zijn geboren/gefokt. In 2017 heeft het college besloten om over te gaan tot invordering van 100.000 euro aan dwangsommen die volgens hem door DPF zijn verbeurd. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (‘de Afdeling’) zet in haar uitspraak van 22 januari 2020 echter een streep door deze invordering.
De Wet Bibob, voluit de Wet bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur, staat in de Haagse schijnwerpers. Deze wet vormt voor het kabinet een belangrijke pijler in de strijd tegen (georganiseerde) ondermijnende criminaliteit. Op de slotdag van 2019 signaleer ik daarom enkele recente ontwikkelingen.
Eerder besprak ik in dit tijdschrift een Bibob-uitspraak van 6 februari 2019, ECLI:NL:RVS:2019:350, «JM» 2019/45, waarin het college van gedeputeerde staten van Groningen de mist inging door aan een grotendeels vergunde inrichting een revisievergunning met beperkte geldigheidsduur te verlenen. Volgens de Afdeling was dat besluit in strijd met het evenredigheidsbeginsel uit artikel 3 lid 5 Wet Bibob. In de interessante tussenuitspraak van 3 juli 2019 gaat het mis voor het college van burgemeester en wethouders van Breda (‘het college’). Het college heeft geweigerd om de appellant een omgevingsvergunning te verlenen voor de realisatie van woningen en winkelruimten op een perceel in Breda. Op het moment van de aanvraag was niet de appellant, maar ‘belanghebbende’ eigenaar van de panden waarin de woningen en winkels zijn voorzien. Om die reden heeft het college deze belanghebbende aangemerkt als betrokkene in de zin van artikel 2.20 lid 1 Wabo.
