In Nederland worden bepaalde dieren voor hun product, zoals vlees, melk of vacht gehouden. Koeien, varkens en kippen zijn voorbeelden van deze productiedieren. Voor het houden, maar ook het verzorgen, voeden en vervoeren van deze productiedieren zijn regels vastgesteld, zodat een minimaal niveau voor het dierenwelzijn wordt gegarandeerd. De boeren, die deze productiedieren houden, ook wel producenten genoemd, moeten zich aan deze regels houden. Op de naleving van deze regels, die overigens steeds door nieuwe inzichten en mogelijkheden veranderen, wordt door de Nederlandse voedsel- en warenautoriteit (NVWA) toezicht gehouden.
De basis voor de welzijnsregelgeving is op Europees niveau wordt gevormd in verordeningen en richtlijnen. De nationale wetgeving is (grotendeels) gebaseerd op deze Europese verordeningen en richtlijnen. Hieruit volgt het zogenaamde minimaal niveau waaraan voldaan dient te worden in het kader van dierenwelzijn. Thans is de Wet Dieren (gefaseerd) in werking getreden. Deze wet omvat een samenhangend stelsel van regels over vele aspecten van het houden van dieren en het voorkomen van dierenmishandeling.
Op deze wet is een algemene maatregel van bestuur gebaseerd: het Besluit houders van dieren. Op de Wet Dieren wordt later in dit artikel teruggekomen.
In dit artikel wordt ingegaan op de wettelijke minimumeisen voor het (commercieel) houden van kippen en de verdergaande standaard van de ‘Kip van Morgen’. Ook wordt de mededingingsrechtelijke analyse door het ACM van de ‘Kip van Morgen’ besproken en ons commentaar daarop. Dit artikel wordt afgesloten met hoe nu verder te gaan met de ‘Kip van Morgen’.
Artikel door José Jochemsen-Vernooij en Sjaak van der Heul
