Nee. Door het faillissement treedt de zogeheten loongarantieregeling van UWV in werking, en dat is - zeker in dit geval - gunstig. De loongarantieregeling van UWV dekt namelijk (gedeeltelijk) de aanspraken van de ontslagen werknemers.
Op grond van de loongarantieregeling betaalt UWV onder andere het door de werkgever onbetaald gelaten salaris tot 13 weken voorafgaand aan het faillissement en het in het jaar voorafgaand aan het faillissement opgebouwde vakantiegeld. Dit is een voorschot: UWV betaalt deze bedragen - in de regel binnen een maand - uit aan de ontslagen werknemers, ongeacht of curator in staat is om UWV op enig moment terug te betalen. Bovendien keert UWV de salarissen over de opzegtermijn - in principe maximaal zes weken na de opzegdatum door de curator - uit aan de ontslagen werknemers, opnieuw ongeacht of dit bedrag ooit wordt terugbetaald.
De loongarantieregeling biedt dus een snelle én zekere oplossing: ook als er in de boedel geen gelden worden gegenereerd, betaalt UWV toch, en bovendien is het niet nodig om de afwikkeling van het faillissement af te wachten (wat vaak jaren kan duren).
En juist omdat er een maximumtermijn aan de loongarantieregeling is verbonden - tot 13 weken terug voor de salarissen en tot een jaar terug voor het vakantiegeld - hebben de werknemers van de Islamitische hogeschool slim gehandeld door het faillissement aan te vragen. Zodoende hebben ze gerealiseerd dat de loongarantieregeling tijdig in werking trad, als gevolg waarvan hun salarissen - in ieder geval over 2018 - zo veel mogelijk betaald worden.
De aanspraken over 2015 vallen niet meer onder de loongarantieregeling van UWV, daarvoor is het te laat. De salarissen over die periode kunnen bij de curator ter verificatie worden ingediend. Wanneer die vorderingen evenwel al ouder dan een jaar zijn, dan zijn ze niet meer preferent - wat wil zeggen dat ze met voorrang boven de concurrente pre-faillissementsvorderingen worden betaald. In dat geval rest er niets dan een concurrente pre-faillissementsvordering, en verreweg de meeste faillissementen eindigen zonder dat er een uitkering kon worden verricht op de concurrente pre-faillissementsvorderingen.
Maar is het dan toch niet vreemd dat de werknemers - door het faillissement van hun werkgever aan te vragen - indirect voor hun eigen ontslag hebben gezorgd? In principe wel, maar hierbij dient te worden benadrukt dat het weinig nut heeft om een baan te behouden als je niet voor je werkzaamheden wordt betaald (en er ook niet snel zicht is op een oplossing). Bovendien is er in de huidige economie enorm veel vraag naar gekwalificeerd personeel; de kans dat de werknemers snel weer een baan vinden, is dan ook groot - zeker als de hogeschool een doorstart maakt.