Feiten
In de zaak van Rechtbank Den Haag lag de volgende casus ter beoordeling voor. Een exploitant van onroerend goed heeft een milieuschadeverzekering afgesloten bij Reaal.
In 2014 heeft de exploitant aan een asbestsaneringsbedrijf opdracht gegeven om asbesthoudende dakbedekking van enkele van haar loodsen te saneren en te vervangen door metalen dakplaten. Daarbij heeft de asbestsaneerder fouten gemaakt, waardoor er asbestdeeltjes in de loodsen en de daarin opgeslagen goederen zijn achtergebleven.
De kosten van de sanering van de loodsen en goederen zijn deels vergoed door de asbestsaneerder.
De exploitant tracht haar schade voor het overige te verhalen onder de milieuschadeverzekering.
Polisvoorwaarden en bewijslastverdeling
Op grond van de polisvoorwaarden van de milieuschadeverzekering zijn verzekerd de kosten van sanering van de verzekerde locatie, de schade en kosten die het gevolg zijn van de sanering en de zaakschade die het gevolg is van de verontreiniging, een en ander als en voor zover de verontreiniging het gevolg is van een emissie die zich voordoet tijdens de looptijd van de verzekering en zijn oorsprong vindt op de verzekerde locatie.
Onder ‘emissie’ wordt verstaan ‘Het onvoorzien vrijkomen van gassen, vloeistoffen en/of fijn verdeelde vaste stoffen’.
Reaal stelt dat de schade van de exploitant niet is veroorzaakt door een emissie in de zin van de polisvoorwaarden. Dat is – anders dan de exploitant meent – geen beroep op een uitsluiting, maar het verweer dat zich geen verzekerd voorval heeft voorgedaan. De Rechtbank overweegt dan ook dat het aan de exploitant is om te stellen en zo nodig te bewijzen dat sprake is van een verontreiniging als gevolg van een emissie.
De beoordeling van het geschil
Tussen partijen is niet in geschil dat voor de exploitant voorzienbaar was dat er asbest zou vrijkomen bij het demonteren van de asbestplaten op het dak. Partijen zijn het er voorts over eens dat het vrijkomen van asbest tijdens die werkzaamheden niet een ‘emissie’ is in de zin van de polisvoorwaarden.
De exploitant betoogt evenwel dat niet het demonteren van de asbestplaten de gebeurtenis is waaraan het begrip ‘emissie’ moet worden getoetst, maar dat relevant is dat zij mocht verwachten dat het asbestsaneringsbedrijf de vrijgekomen asbestdeeltjes zou opruimen en dat het feit dat die niet zijn opgeruimd, voor haar onvoorzien was en dus toch is voldaan aan de vereisten voor een emissie in de zin van de polisvoorwaarden.
De Rechtbank volgt de exploitant niet in dat standpunt. Het vrijkomen van asbestdeeltjes bij de asbestsanering was voorzienbaar en valt daarmee niet onder de definitie van ‘emissie’ in de zin van de polisvoorwaarden. Dat de exploitant ervan mocht uitgaan dat het asbestsaneringsbedrijf de asbestdeeltjes zou opruimen en dat dus de schade door het niet-opruimen voor de exploitant onvoorzien was, maakt dat niet anders.
Kortom: de vordering van de exploitant op Reaal tot het verlenen van dekking onder de milieuschadeverzekering wordt afgewezen.
