Uitleg polisvoorwaarden bij kredietverzekering II

Wanneer een onderneming een kredietverzekering afsluit om de risico’s van het leveren op krediet af te dekken, komt zij met de kredietverzekeraar overeen dat laatstgenoemde de eventuele incassowerkzaamheden voor zijn rekening neemt. Dit ligt voor de hand aangezien het financiële risico na het aangaan van een verzekeringsovereenkomst bij de kredietverzekeraar komt te liggen.

De polisvoorwaarden van de kredietverzekering zijn dan ook zo opgesteld dat een eventueel incassotraject met behulp van de verzekerde zo gestroomlijnd mogelijk kan verlopen. In dat kader worden in de polisvoorwaarden aan de verzekerde enkele verplichtingen opgelegd die ook bij andere type schadeverzekeringen niet onbekend zijn. Een van deze verplichtingen is de meldingsplicht, welke reeds eerder in een ander artikel ter sprake kwam.

Betalingsregeling bij achterstallige betaling

In de onderhavige zaak is de vraag aan de orde of verzekerde melding had moeten maken bij haar kredietverzekeraar van het in gebreke zijn van haar debiteur, voordat verzekerde met deze debiteur op eigen initiatief een betalingsregeling was overeengekomen.

Verzekerde is een handelaar in levensmiddelen en aanverwante artikelen. Zij is met een Nederlandse voedselproducent overeengekomen dat zij specifieke producten van de voedselproducent zou verkopen in Engeland. Wanneer zij hierin niet zou slagen, zou het product worden teruggeleverd en de door verzekerde betaalde aankoopprijs door de voedselproducent worden terugbetaald.

Na enige tijd heeft verzekerde een beroep gedaan op de bovengenoemde overeenkomst. De voedselproducent heeft echter nagelaten de aankoopprijs aan verzekerde terug te betalen.

Verzekerde is vervolgens zonder de kredietverzekeraar in te lichten eigenhandig een procedure gestart en heeft conservatoir derdenbeslag laten leggen bij de voedselproducent. Onder druk van het beslag is de producent met verzekerde een betalingsregeling overeen gekomen. Hiervoor werden nieuwe facturen opgesteld.

Als de voedselproducent vervolgens nalaat om in het kader van de nieuwe afspraken ook deze facturen te betalen, doet verzekerde een beroep op de door haar afgesloten kredietverzekering.

De kredietverzekeraar heeft het incasso na de melding van haar verzekerde ter hand genomen en het faillissement van de voedselproducent aangevraagd. Op enig moment komt de kredietverzekeraar op de hoogte van het feit dat verzekerde reeds op eigen initiatief een procedure was gestart tegen de voedselproducent, waarna zij besluit haar incassowerkzaamheden te staken. De kredietverzekeraar weigert vervolgens uitkering op grond van de volgende polisvoorwaarden:

‘U bent verplicht ons onmiddellijk schriftelijk in te lichten:  

a) over risicoverzwarende omstandigheden over uw debiteur, zodra u daarvan kennis neemt;  

b) over te verwachten of ontstane insolventie van een debiteur, zodra u daarover wordt geïnformeerd;  

c) voor zover een achterstallige vordering na afloop van de termijn voor het melden van niet betaling onbetaald blijft;

De verzekeringsdekking geldt niet voor verliezen (…) op een vordering die op een debiteur is ontstaan,  

- na het moment van de overeengekomen verplichting tot het melden van risicoverzwarende omstandigheden of van de achterstallige vordering;’

Rechtbank en hof: achterstallige betaling moet altijd worden gemeld

Verzekerde vordert vervolgens in een nieuwe procedure tegen de kredietverzekeraar betaling van een bedrag van € 245.381,45 inclusief rente en kosten. In reconventie vordert de verzekeraar de kosten die zij naar haar oordeel onnodig heeft moeten maken voor de reeds uitgevoerde incassowerkzaamheden. In eerste aanleg is de vordering van verzekerde afgewezen en worden de door de kredietverzekeraar gevorderde kosten toegewezen. Verzekerde is vervolgens in beroep is gegaan.

In hoger beroep komt wederom de vraag aan de orde wanneer verzekerde melding had moeten maken bij haar verzekeraar. Het hof stelt dat, hoewel er nieuwe facturen zijn opgemaakt, de vordering van verzekerde ziet op de oorspronkelijk overeenkomst. Van een nieuwe transactie vanwege de nieuwe afspraken is volgens het hof geen sprake. Door de nieuwe facturen zijn dan ook geen nieuwe vorderingen ontstaan die onder de tussen partijen gesloten kredietovereenkomst verzekerd is. Het hof stelt dat volgens de polisvoorwaarden de oorspronkelijke vordering niet (meer) gedekt is, daar deze niet onmiddellijk door verzekerde was gemeld.

Daar komt volgens het hof bij dat de kredietverzekeraar tevens uitkering onder de verzekering kon weigeren omdat er sprake was van risicoverzwarende omstandigheden. Over de betaling van het product was immers een procedure gestart door verzekerde, hetgeen volgens de algemene voorwaarden op straffe van verval van dekking aan de verzekeraar had moeten worden gemeld.

De vorderingen van de verzekerde zijn in hoger beroep dus integraal afgewezen wegens niet voldoen aan de meldingsplicht zoals vastgelegd in de polisvoorwaarden.

Uit het voorgaande volgt dan ook dat als afspraken zijn gemaakt tussen verzekerde en verzekeraar over de melding van bepaalde feiten, de verzekerde zich aan deze afspraken dient te houden en niet zonder verdere communicatie met de verzekeraar op eigen houtje moet proberen de betalingen alsnog vorm te geven. Doet een verzekerde dit wel, dan komt het risico van verdere wanbetaling voor haar eigen rekening.