In dat eerdere geval is geoordeeld dat een hyperlink “net als de oorspronkelijke mededeling via internet en dus op dezelfde technische wijze werd verricht". Toen is reeds geoordeeld dat omdat het werk waarnaar wordt gelinkt al toegankelijk is voor elke internetgebruiker via een andere website, (veronderstellenderwijs) met toestemming van de houder van het auteursrecht, het linken daarnaar niet kan worden aangemerkt als zijnde gericht op een (nieuw) publiek. Linken via internet en dus op dezelfde technische wijze levert dus nog geen mededeling aan een nieuw publiek op, hetgeen dus ook niet verboden kan worden door de rechthebbende van de webpagina waarnaar gelinkt wordt. Dat geldt volgens het Svensson-arrest zelfs in het geval “wanneer de internetgebruikers op de betrokken link klikken, het werk verschijnt en daarbij de indruk wordt gewekt dat het wordt getoond op de website waar de link zich bevindt, terwijl dit werk in werkelijkheid afkomstig is van een andere website”.
Dit oordeel wordt ook aangehaald in het recente Bestwater-arrest. Het Hof oordeelt daarin kort gezegd dat het kenmerk van de gebruikte framing techniek is dat gelinkt wordt naar materiaal dat elders reeds beschikbaar was, zonder dat de "oorspronkelijke webomgeving" van het werk wordt geëmbed:
"Dieser Umstand ist im Wesentlichen das Charakteristikum der Framing-Technik, die [...] darin besteht, dass eine Internetseite eines Webauftritts in mehrere Rahmen unterteilt wird und in einem dieser Rahmen mittels eines eingebetteten Internetlinks (InlineLinking) ein einer anderen Website entstammender Bestandteil angezeigt wird, damit den Nutzern dieses Webauftritts die ursprüngliche Umgebung dieses Bestandteils verborgen bleibt."
Over deze framing techniek oordeelt het Hof en passant dat er ook niets wordt gekopieerd, waardoor er auteursrechtelijk gezien ook geen relevante verveelvoudigingshandeling aan de orde is:
"Zwar kann diese Technik, wie das vorlegende Gericht feststellt, verwendet werden, um ein Werk der Öffentlichkeit zugänglich zu machen, ohne es kopieren zu müssen und damit dem Anwendungsbereich der Vorschriften über das Vervielfältigungsrecht zu unterfallen.
Net als in het Svensson-arrest met betrekking tot hyperlinken is geoordeeld, wordt in het Bestwater-arrest bovendien geoordeeld dat er geen nieuw publiek wordt bereikt met embedden via framed linken, voor zover de werken die geëmbed worden reeds op een andere website vrij toegankelijk waren.
Unbeschadet dessen führt aber ihre Verwendung nicht dazu, dass das betreffende Werk für ein neues Publikum wiedergegeben wird. Denn sofern und soweit dieses Werk auf der Website, auf die der Internetlink verweist, frei zugänglich ist, ist davon auszugehen, dass die Inhaber des Urheberrechts, als sie diese Wiedergabe erlaubt haben, an alle Internetnutzer als Publikum gedacht haben.
Kortom, het embedden van een reeds openbaar toegankelijk auteursrechtelijk beschermd werk op een andere website, middels een link en onder gebruikmaking van de hiervoor omschreven framing-techniek, is geen mededeling aan het publiek en ook geen relevante verveelvoudigingshandeling die de rechthebbende kan verbieden.
Joost Becker, advocaat auteursrecht
