Minen in een datacentrum
In de bovengenoemde zaak was ook sprake van zo'n (semi-)professionele partij. Een ondernemer die in cryptovaluta handelt (in het vonnis 'eiser' genoemd), had twintig mining-computers gekocht van gedaagde. Gedaagde heeft een datacentrum en zou de systemen in haar datacentrum plaatsen om Ethers te minen. De inzet van mining-computers wordt steeds vaker uitbesteed aan een datacentrum. Die zijn namelijk beter ingericht om de steeds complexer wordende systemen te gebruiken.
Afspraken over verdeling
Partijen hadden afspraken gemaakt over de verdeling van de Ethers die door de mining-computers werden bemachtigd. Gedaagde zou de Ethers namelijk iedere maand opsparen, daarvan een percentage aan commissie aftrekken en het restant overmaken aan de eigenaar van de systemen. Maar in die verdeling ging iets mis. Gedaagde meent namelijk dat hij teveel Ethers heeft betaald en schort daarom de betaling aan eiser van nieuwe Ethers op.
Eiser meent op zijn beurt dat hij wel degelijk recht heeft op alle Ethers die hij heeft ontvangen. Gedaagde loopt volgens eiser inmiddels achter met het betalen van de Ethers die hem toekomen, en vordert daarom voor de Rechtbank afgifte van het deel van de Ethers dat hem toekomt. Daarnaast vordert hij dat gedaagde zijn mining-computers afgeeft.
Bij de beoordeling van de zaak helpt het gedaagde niet dat hij een Whatsapp-berichtje aan eiser heeft gestuurd waarin hij liet weten dat er door de systemen van eiser 39,6821 Ethers waren gemined in de betreffende periode. De rechter oordeelt dan ook - terecht - dat op gedaagde de bewijslast rust dat zijn eerdere bericht niet juist is. En daar slaagt hij niet in. In het datacentrum van gedaagde draaien namelijk allerlei systemen, waardoor het kennelijk moeilijk is om te bepalen hoeveel van de Ethers zijn gemined door de systemen van eiser en hoeveel door de systemen van anderen. Een deskundige zou dat wel kunnen achterhalen Maar, in een kort geding is geen ruimte voor nadere bewijslevering.
Partijen hadden kennelijk geen procedure afgesproken op basis waarvan objectief kan worden berekend hoeveel Ethers door de systemen van eiser waren gemined en hoeveel Ethers hem toekwamen. Als die afspraken wel waren gemaakt, dan was dit geschil waarschijnlijk niet bij de rechter terechtgekomen.
Conclusie: als je een overeenkomst sluit, is het in het algemeen belangrijk om de kernprestaties helder en duidelijk te formuleren. (Zie hiervoor een eerder blog van een collega.)
Dwangsommen?
Overigens velt de Rechtbank zijdelings nog een interessant oordeel in deze zaak. Eiser had namelijk een dwangsom gevorderd. Een dwangsom houdt in dat gedaagde per dag dat hij in gebreke blijft met de naleving van het vonnis een bedrag moet betalen, in dit geval €1.000,-. In de wet is echter vastgelegd dat een dwangsom niet kan worden verbonden aan een veroordeling tot betaling van een geldsom. Maar zijn Ethers geld?
Al eerder heeft de Rechtbank Overijssel geoordeeld dat de bitcoin geen geld is, maar slechts een 'ruilmiddel'. Het Europese Hof van Justitie heeft echter in fiscale zin overwogen dat bitcoin wel als een betaalmiddel wordt gebruikt. Hierover is het laatste woord dus nog niet gezegd. Maar omdat geen van de partijen heeft gesteld dat Ether een betaalmiddel is "gaat [de voorzieningenrechter] er daarom voorshands vanuit dat Ether een goed is, zodat aan het overmaken van Ethers een dwangsom kan worden verbonden".
Vragen?
Heeft u vragen over (het minen van) cryptovaluta en het uitbesteden daarvan aan derden? Neem gerust contact op, wij kunnen u verder helpen.
