Onder de huidige wetgeving kan een tijdelijke huurovereenkomst bij zelfstandige woonruimte voor maximaal twee jaar en bij onzelfstandige woonruimte voor maximaal vijf jaar worden aangegaan (artikel 7:271 lid 1 BW). Het tijdelijke karakter van dit soort huurovereenkomsten brengt mee dat de huurovereenkomst eindigt na het verstrijken van de overeengekomen tijd zonder dat de huurder een beroep toekomt op huurbescherming. Wel moet de verhuurder tijdig een kennisgeving sturen, lees daarover meer in het artikel 'Onduidelijkheid bij woonruimtehuur: kortdurende huurovereenkomst of huurbescherming?' en de publicatie 'Tijdelijke huurovereenkomsten: hoe staat het ervoor'. Als verhuurder met huurder een verlenging wil afspreken, dan bepaalt de wet momenteel dat die verlenging altijd voor onbepaalde tijd is, waarbij huurder als klap op de vuurpijl ook nog huurbescherming krijgt. Die huurbescherming willen verhuurders vaak juist voorkomen.
In het nieuwe wetsvoorstel komt tot uitdrukking dat de maximale duur om een zelfstandige woonruimte tijdelijk te kunnen verhuren met één jaar wordt verlengd tot maximaal drie jaar. Ook wordt het mogelijk om een tijdelijke huurovereenkomst één keer te verlengen waarbij ook een totale maximumtermijn van drie jaar geldt. Voor de (ver)huur van onzelfstandige woonruimte geldt dat de huidige maximumtermijn van vijf jaar ongewijzigd blijft. Maar ook hier wordt het mogelijk om maximaal één keer een verlenging overeen te komen met dien verstande dat de termijn van vijf jaar niet wordt overschreden.
Het wetsvoorstel is momenteel open voor internetconsultatie. We houden u op de hoogte van de ontwikkelingen!
