Ook de Hoge Raad wijst aftrek af voor schenking tas luipaardbont aan museum

Wij hebben op deze plaats aandacht besteed aan een uitspraak van het gerechtshof in Den Haag.

In deze zaak ging het kort gezegd om het volgende: X erft in 2013 een handtas, een stola, een parapluhouder, een diadeem en twee hoedjes gemaakt van luipaardvel. Zijn vader heeft deze vellen in 1964 uit Oost-Afrika meegenomen en er deze voorwerpen van laten maken. De handel in voorwerpen van luipaardvel is overigens sinds 1975 in Nederland verboden. X besluit in 2014 de voorwerpen te schenken aan het Tassenmuseum Hendrikje in Amsterdam. Het museum is een Algemeen Nut Beogende Instelling (“ANBI”) . Giften aan ANBI’s zijn binnen grenzen aftrekbaar, ook als deze in natura, dus niet in geld, plaatsvinden.

X claimt in zijn aangifte een aftrekbare schenking ter grootte van € 7.242. X berekent de waarde van de voorwerpen op vervangingswaarde, omdat er geen verkoop- of marktwaarde bestaat van voorwerpen gemaakt van luipaardvel. De inspecteur weigert de aftrek. Ook de rechtbank en vervolgens het gerechtshof weigeren de aftrek.

X is in cassatie gegaan bij de Hoge Raad. X stelt daarbij dat dat bij afwezigheid van een legale markt voor de voorwerpen, de waarde ervan moet worden bepaald aan de hand van de kosten die verbonden zijn aan de enige legale manier om de voorwerpen te vervangen, te weten: het zelf (laten) vervaardigen van de voorwerpen uit zelf geïmporteerde huid van met vergunning zelf geschoten luipaard.

Volgens een arrest van De Hoge Raad van 10 november 2017  is het Hof er echter terecht van uitgegaan dat giften in natura voor de toepassing van de giftenaftrek uit die wet moeten worden gewaardeerd op de waarde in het economische verkeer. X wordt derhalve in het ongelijk gesteld.