De rechtbank Amsterdam oordeelde onlangs over een geschil tussen een investeerder en een IT-specialist. In ruil voor een aantal investeringen zou de IT-specialist een veiling-app, genaamd Scobiddo, ontwikkelen. De investeerder zou vervolgens aandelen in het bedrijf achter de app verkrijgen. Dit klinkt als een overzichtelijke en werkbare relatie, ware het niet dat partijen geen noemenswaardige verdere afspraken hebben gemaakt.
Appontwikkeling
Na een eerste investering van 54.000 euro gingen partijen in gesprek over de manier waarop de investeerder haar geld zou terugverdienen. De investeerder zou aandelen verkrijgen in een eventueel nieuw op te richten vennootschap Scobiddo BV, of nieuw uit te geven aandelen in een van de bestaande vennootschappen van de IT-specialist, waarvan de naam zou worden gewijzigd in Scobiddo. De voorstellen zijn echter niet uitgewerkt of uitgevoerd.
Vervolgens hebben partijen gezamenlijk (de gedaagde via een dochteronderneming) een appontwikkelaar benaderd om Scobiddo te ontwikkelen, en heeft de IT-specialist zelf nog een andere ontwikkelaar aan het werk gezet met een ander onderdeel van de app. Investeerder stelde nogmaals anderhalve ton beschikbaar, maar de samenwerking liep stuk en de investeerder legde beslag op onroerend goed van de IT-specialist.
Het geschil
De verwijten zijn overzichtelijk: investeerder voelt zich ‘erin geluisd’ en stelt de IT-specialist persoonlijk aansprakelijk voor zijn handelen. Hij zou zich hebben voorgedaan als een betrouwbare en ervaren IT-ondernemer en investeerder zodoende hebben bewogen om geld te investeren in een ambitieus IT-project, zonder dat daar goede afspraken voor bestonden. Vervolgens heeft de specialist steeds gedraaid, andere vennootschappen naar voren geschoven en de eiseres over hebben gehaald om nog meer te investeren, terwijl hij het geld deels voor persoonlijke uitgaven heeft gebruikt. Door een deelopdracht niet mede namens de investeerder aan een ontwikkelaar te hebben gegeven, zou de gedaagde ook nog eens het auteursrecht op de software bij de investeerder hebben ‘weggekaapt’.
De rechtbank
Van al deze verwijten laat de rechtbank niets heel: alle vorderingen worden afgewezen. De verantwoordelijkheid voor goede afspraken ligt volgens de rechtbank bij beide partijen. Zeker van ervaren ondernemers mag worden verwacht dat zij de noodzaak kennen om goede afspraken te maken, ook al zijn ze juridische leken. Bovendien geldt: wie de andere partij verwijt onrechtmatig te handelen, zal dat verwijt ook moeten onderbouwen en bewijzen. Mede gelet op dat gebrek aan afspraken, en het gegeven dat de app uiteindelijk wel is opgeleverd, slaagt eiseres daar niet in. Ook is er geen sprake van misleiding of onjuiste voorstelling van zaken. Dat het project uiteindelijk veel duurder bleek dan oorspronkelijk begroot, doet daar niet aan af. Dat is eigen aan een ambitieus IT-project.
Dat de IT-specialist zonder de investeerder daarbij te betrekken opdracht heeft gegeven aan een derde om een deel van de app te ontwikkelen, is tevens niet aan te merken als een onrechtmatige daad. Eén van de weinige afspraken van partijen was immers dat de investeerder mede-eigenaar zou worden van de vennootschap bij welke de intellectuele eigendom van de app zou rusten. Deze afspraak kan nog steeds nagekomen worden.
Zorgplicht van de IT-leverancier
In een landschap waarin de IT-specialist een steeds grotere verantwoordelijkheid lijkt te krijgen, valt deze uitspraak op. Rechters hameren al jaren op de zorgplicht van de IT-leverancier: de IT’er moet verwachtingen managen en het project bewaken, en vaak vallen vage afspraken uit in het nadeel van de IT’er. Het zou kunnen dat de rechtbank in deze zaak heeft laten meewegen dat de gedaagde slechts IT-specialist was en dat de daadwerkelijke levering van de app in handen was van derden. Het is echter al eens bepaald dat het inschakelen van derden ook onder de verantwoordelijkheid van de IT’er valt (Rb. Arnhem 14 november 1985, (Atel/CAI Bemmel).
Wellicht telt dan ook nog wel zwaarder mee dat hier sprake was van twee ondernemers die beide willens en wetens een avontuur zijn aangegaan. En avonturen kunnen ook mislukken.
Deze uitspraak toont in ieder geval één zeer belangrijke les aan: een goed IT-contract is van zeer groot belang, zowel voor de IT-leverancier en de afnemer als voor de investeerder en de specialist. Voorkomen is immers beter dan genezen.
Wilt u bij uw volgende IT-project een goed contract opstellen? Of heeft u een conflict over uw huidige IT-contract? Mijn collega’s IT-recht en ik denken graag met u mee.
Thijmen van Hoorn, advocaat IT-recht
