Gemeenten: behoeven uw lokale regelingen aanpassing sinds de (nieuwe) cao?

Sinds de normalisering van de rechtspositie van ambtenaren in 2020 hebben ambtenaren als uitgangspunt een (civielrechtelijke) arbeidsovereenkomst in plaats van een (bestuursrechtelijke) aanstelling. Rechtspositieregelingen - voor Gemeenten de CAR-UWO - hebben plaatsgemaakt voor cao’s. De inhoud van cao-akkoorden kan de inhoud van lokale regelingen doorkruisen.

In de bedoelde zaak hierboven ging het om een lokale verlofregeling voor oudere werknemers, die al gold sinds 2011 (klik hier voor de uitspraak). De regeling vormde onderdeel van het lokaal arbeidsvoorwaardenoverleg tussen de gemeente en de OR. Oudere werknemers kregen op voltijdsbasis 0.5 uur arbeidstijdverkorting per dag. De meest recente versie van de cao Gemeenten harmoniseerde enkele verlofregelingen, in het hoofdstuk over vakantie en verlof. De cao heeft een zogeheten standaardkarakter, wat betekent dat de gemeente er niet van mag afwijken, noch ten gunste noch ten nadele van haar werknemers. De gemeente en OR legden de vraag aan de rechter voor of de cao nog ruimte biedt om de lokale verlofregeling te continueren. Nee, zo oordeelde de rechter. Het verlof van de lokale regeling moest aangemerkt worden als vakantie in de zin van de cao (de juridisch-technische motivering hierbij laat ik in deze blog achterwege). De lokale regeling regelt dus een onderwerp dat al (uitputtend) in de cao is geregeld. Dat kan niet. Voor de lokale regeling was dus geen ruimte (basis) meer. De gemeente in kwestie had dit goed gesignaleerd.

Heeft u op het vizier welke lokale regelingen (met arbeidsvoorwaarden voor personeel) binnen uw gemeente worden toegepast? En of dat nog wel mag, gezien hetgeen de cao Gemeenten inmiddels regelt? Mogelijk behoeft de lokale regeling aanpassing, of moet deze zelfs komen te vervallen. Twijfelt u over de rechtsgeldigheid van een lokale regeling? Neem dan vooral contact met ons op. We kijken graag mee.