Normaal gebruik van een merk

Een merk kan door de rechter vervallen worden verklaard, wanneer het gedurende vijf jaar niet normaal is gebruikt door de merkhouder. Onder normaal gebruik moet worden verstaan een daadwerkelijk gebruik van het merk voor de waren waarvoor het is ingeschreven. Er wordt geacht geen normaal gebruik van het merk meer te zijn wanneer het merk zijn commerciële bestaansreden verliest, met name wanneer geen afzet wordt gevonden of behouden voor de gemerkte waren.

 Het Europese Hof van Justitie heeft in dit kader onlangs twee interessante arresten gewezen. In het eerste arrest bepaalde het hof dat een merkhouder, wanneer hij gemerkte waren gratis meegeeft bij andere waren, geen normaal gebruik maakt van zijn merk voor de gratis meegegeven waren, ook al is het merk daarvoor ingeschreven. In deze zaak werd bij textielwaren tevens een gratis alcoholvrij drankje meegegeven, waarvoor ook werd geadverteerd. Het merk was voor zowel textielwaren als alcoholvrije dranken ingeschreven. Het hof oordeelde dat het gratis drankje niet aan de klant wordt verstrekt met het oog op het creëren van een marktaandeel voor alcoholvrije dranken. Het merkgebruik draagt er volgens het hof niet toe bij dat voor deze waren een afzet wordt gevonden of behouden. Uit dit arrest valt af te leiden dat een merk niet normaal wordt gebruikt voor waren die bij een ander product gratis worden meegegeven, ook al is het daarvoor wel ingeschreven.

 In het tweede arrest oordeelde het hof dat er geen sprake is van normaal gebruik, wanneer een merk door een vereniging zonder winstoogmerk louter tijdens privé-evenementen wordt gebruikt. Er is daarentegen wel sprake van normaal gebruik wanneer zo’n vereniging het merk gebruikt om haar producten te identificeren en aan te prijzen bij het grote publiek, bijvoorbeeld voor aankondigingen van manifestaties, op stukken voor zakelijk gebruik en op reclamemateriaal. Alleen intern gebruik van een merk is derhalve onvoldoende. Het moet gaan om extern gebruik, met het oog op afzet.

Dit artikel is eerder gepubliceerd in de kantoornieuwsbrief van Dirkzwager van maart 2009.