De Afdeling schetst in haar uitspraak van 9 mei 2018 (ECLI:NL:2018:RVS:1556) zoals gebruikelijk eerst het kader voor passieve risicoaanvaarding.
Dat kader heeft twee pijlers:
1. is sprake van passieve risicoaanvaarding;
2. zo ja, heeft de eigenaar concrete pogingen tot realisering van de bestaande bouw- en gebruiksmogelijkheden ondernomen.
1. Is sprake van passieve risicoaanvaarding?
Hiervoor is voldoende dat:
- bezien vanuit de positie van een redelijk denkende en handelende eigenaar,
- aanleiding bestond rekening te houden met de kans dat de planologische situatie ter plaatse zou gaan veranderen in een voor hem ongunstige zin.
- daarbij dient rekening te worden gehouden met concrete beleidsvoornemens:
- die openbaar zijn gemaakt;
- die geen formele status hoeven te hebben.
2. concrete pogingen tot realisering mogelijkheden oude plan?
In geval van vervallen bouwmogelijkheden bestaat een concrete poging tot planrealisering in het indienen van een bouwplan dat zodanig is uitgewerkt dat het zich laat beoordelen op passendheid binnen het bestemmingsplan en dat in beginsel past binnen de bestaande mogelijkheden van het bestemmingsplan.
De Afdeling verwijst naar haar overzichtsuitspraak 28 september 2016, onder 5.33-5.35 (ECLI:NL:RVS:2016:2582).
Beoordeling concrete pogingen
Niet in geschil is dat de planologische verandering vanaf 31 mei 2012 voor Allibre voorzienbaar was. Evenmin is in geschil dat Allibre in de periode 31 mei 2012 - 21 maart 2013 geen concrete pogingen heeft ondernomen om de bouwmogelijkheden onder het oude planologische regime te benutten. Het gaat hier om de verweer van de eigenaar dat van haar dergelijke pogingen niet konden worden verlangd, omdat het perceel niet meer kon worden ontsloten. De Afdeling maakt daar korte metten mee, omdat tussen de bebouwing een voldoende brede strook aanwezig is waarmee het perceel goed kon worden ontsloten. De planschade bleef dus voor haar risico.
