Uitbetalen van de vakantiedagen valt op grond van artikel 2 lid 1 sub i Uitvoeringsregeling WNT onder de bezoldigingsnorm uit de WNT. Dit betekent dat de bezoldiging voor de werkzaamheden tezamen met de openstaande vakantiedagen niet meer mogen bedragen dan het geldende bezoldigingsmaximum. Eerder heeft de Rechtbank Limburg bevestigd dat uitbetaling van openstaande vakantiedagen bij het einde van het dienstverband onverschuldigd betaald was, nu werknemer het bezoldigingsmaximum al had bereikt (ECLI:NL:RBLIM:2017:9797).
Gelet op de eerdere jurisprudentie, is de regeling hieromtrent aangepast. Op grond van artikel 2 lid 2 sub i Uitvoeringsregeling WNT geldt dat uitbetaling van vakantiedagen bij beëindiging van het dienstverband niet onder het bezoldigingsmaximum wordt gerekend, voor zover het gaat om maximaal vier maal de overeengekomen arbeidsduur per week aan vakantiedagen. Kortgezegd zijn dit de wettelijke vakantiedagen, welke neerkomen op 20 vakantiedagen bij een fulltime dienstverband.
Indien de topfunctionaris bij beëindiging van het dienstverband nog een stuwmeer aan vakantiedagen heeft opgebouwd, mogen enkel 20 vakantiedagen worden uitbetaald bovenop het geldende bezoldigingsmaximum. Voor alle vakantiedagen die daarbovenop nog worden uitbetaald, geldt dat deze nog steeds onverschuldigd zijn betaald.
Vraag is of de topfunctionaris in dat geval voorafgaand aan het einde van het dienstverband alle vakantiedagen alsnog kan opnemen, om zo alsnog beloond te worden voor deze dagen. Ook hiervoor geldt de hoofdregel dat op grond van artikel 2 lid 1 sub y Uitvoeringsregeling WNT de betaling tijdens vakantie wordt gezien als bezoldiging. Op grond van artikel 2.10 lid 3 WNT geldt echter dat bezoldiging over een periode waarin de topfunctionaris vooruitlopend op de beëindiging van het dienstverband geen taken meer vervult, aangemerkt wordt als een uitkering wegens beëindiging van het dienstverband. In dat geval wordt de datum waarop de topfunctionaris de uitoefening van zijn taken beëindigt aangemerkt als datum waarop het dienstverband is geëindigd en worden alle betalingen daarna gezien als een uitkering wegens beëindiging van het dienstverband. Op het moment dat de topfunctionaris voor het eind van het dienstverband alle vakantiedagen opneemt, betekent dit dat er geen sprake meer is van een taakvervulling. In dat geval zou een puur taalkundige uitleg van de wet meebrengen dat het opnemen van de vakantiedagen onder de uitkering wegens beëindiging van het dienstverband valt en hiervoor een maximum van € 75.000,- bruto geldt (bij een fulltime dienstverband). Mocht er dan al een andere contractuele beëindigingsvergoeding zijn overeengekomen van € 75.000,- bruto, dan is ook in dit geval sprake van onverschuldigde betaling.
Niet geheel duidelijk is of artikel 2.10 lid 3 WNT ook is bedoeld voor de situatie van het opnemen van vakantiedagen. Immers blijkt uit de wetsgeschiedenis dat dit artikel met name is gericht op de periode dat de topfunctionaris wordt vrijgesteld van zijn werkzaamheden (als onderdeel van een beëindigingsregeling). Bovendien is op de website www.topinkomens.nl opgenomen dat het opnemen van vakantiedagen voorafgaand aan het einde dienstverband niet valt aan te merken als verboden non-activiteit in het kader van de WNT. Dit is naar mijn mening correct. Nu de topfunctionaris nog vakantiedagen heeft openstaan, zijn dit dus gewoon de aanspraken die de topfunctionaris als werknemer op basis van de wet heeft. In dat geval is geen sprake van een ongeoorloofde vrijstelling van werk, of van een misbruiksituatie waarvoor artikel 2.10 lid 3 WNT is geschreven.
Kort en goed betekent dit het volgende: Bij het einde van het dienstverband mag enkel een beperkt aantal opgebouwde vakantiedagen worden uitbetaald. Indien de topfunctionaris nog meer vakantiedagen heeft openstaan, is het raadzaam deze voor het einde van het dienstverband op te nemen. Anders kunnen deze niet worden uitbetaald en komt de financiële waarde hiervan te vervallen.
