Op grond van artikel 6.13.2.8 van de algemene bepalingen ROZ winkelruimte doet een huurder afstand van zijn rechten en aanspraken uit ongerechtvaardigde verrijking in verband met de door of namens huurder aangebrachte veranderingen en toevoegingen die bij het einde van de huurperiode niet ongedaan zijn gemaakt.
Regelmatig twisten huurders en verhuurders over de vraag wie bij het einde van de huur de kosten van verwijdering van de reeds bij aanvang van de huur aanwezige voorzieningen en installaties dient te dragen. Zowel voor huurder als verhuurder is het dan zaak om bij de aanvang van de huur schriftelijk te hebben vastgelegd dat deze zaken al dan niet tot het gehuurde behoren en/of zijn overgenomen van de vorige huurder.
In de jaren ’90 heeft de Hoge Raad reeds uitgemaakt dat bij een overeenkomst die strekt tot de verschaffing van zowel verzorging als woonruimte de bewoner geen aanspraak kan maken op huurbescherming indien het verzorgingselement duidelijk overheerst. Maar geldt deze regel ook als voor de elementen van huur en zorg twee aparte overeenkomsten zijn gesloten? Deze vraag stond recentelijk centraal bij het hof Den Bosch.De casus is als volgt.
Bij een noodzakelijke verhuizing als gevolg van renovatie of sloop moeten alle verhuurders voortaan een bijdrage in de verhuis- en inrichtingskosten verstrekken aan de huurder. De vergoeding geldt voor verhuizingen door renovatie of sloop die op of na 27 februari 2010 plaatsvinden.
De Wet op het overleg huurders verhuurder (Wohv) van 27 juli 1998 schept een kader waarbinnen het overleg tussen de verhuurder en zijn huurders(organisatie) behoort plaats te vinden. Per 1 januari 2009 is de Wohv gewijzigd. Hierdoor is de werkingssfeer van de oorspronkelijke wet uitgebreid, evenals het aantal onderwerpen waarover de huurders die onder die werkingssfeer vallen een advies- dan wel een informatierecht hebben. De belangrijkste wijzigingen zullen in deze update kort worden besproken.
