[naam presentatrice] : “Nou, dan doen we toch net of je het niet gedaan hebt?”
[eiser] : “Kan dat?”
[naam presentatrice] : “Dat weet ik niet, dat ga ik even vragen.”
[eiser] : “Ik kijk [naam] aan, en ik knik we gaan door.”
[naam presentatrice] : “En ik denk: wat doe je nou? Je gaat toch het kastje … ik weet niet, kan dat überhaupt of is het als je op een knop slaat is het dan uh?”
[eiser] : “Die zenuwen, jongen, dat is echt…”
[naam presentatrice] : “Het zijn de zenuwen, zegt-ie.”
[eiser] “We hadden al contact samen van we gaan door en ik duw op die knop met m’n stomme kop.”
[naam presentatrice] : “Ja, je bedoelde dat je het kastje dicht wilde doen.”
[eiser] : “Ja.”
[naam presentatrice] : “Ja, we hebben dit natuurlijk nog nooit meegemaakt eigenlijk dat een kandidaat op een knop drukt en denkt ‘O, wat heb ik nu gedaan, ik heb hier eigenlijk heel veel spijt van’. Dus ik wil gewoon van onze notaris weten: mag dat, als je op de knop geslagen hebt, dat je dan toch zegt: nee, maar ik wou het kastje dicht doen en ik wou eigenlijk doorspelen.”
Het zal je maar gebeuren
Dit citaat, uit de uitspraak van de rechtbank Amsterdam, somt de feiten op waar de zaak over ging.
In 2013 vond de scene plaats in het spel Miljoenenjacht. De betreffende deelnemer ging naar huis met 125.000 euro, met het drukken op de knop beëindigde hij het spel en werd er niet verder gespeeld. De notaris gaf namelijk aan: “Ja, ik vind het bijzonder spijtig, maar de reglementen zijn de reglementen, helaas. Dus gedrukt is gedrukt. Dus helaas.”
De deelnemer procedeert in deze zaak vervolgens tegen Endemol (producent van Miljoenenjacht), met als inzet dat er een 'tekortkoming in de nakoming' heeft plaatsgevonden.
Wat ging er mis?
Waar het allemaal om gaat, is dat onderdeel van het spel Miljoenenjacht is dat een rode knop ingedrukt kan worden: een deelnemer heeft als het ware een koffer te verkopen aan een bank. Het bod dat de bank doet hangt af van overige koffers die nog in het spel zijn. De deelnemer kan het aanbod van de bank gedurende het spel wel of niet accepteren. De deelnemer accepteert door op de rode knop te drukken. In dit geval stelt de deelnemer dat duidelijk was dat hij niet het bod van de bank wilde accepteren, maar dat hij per ongeluk (toch) de knop indrukte.
Onder verwijzing naar onder andere de spelregels stelt Endemol dat daar conform de afspraken mee om is gegaan: juiste nakoming dus, geen 'tekortkoming in de nakoming'.
De deelnemer stelt dat in die spelregels in ieder geval niet staat dat het enkele op de knop drukken betekent dat het spel eindigt. De rechtbank oordeelt dat de functie van de rode knop voor de kijkers en deelnemers volkomen duidelijk was: 'Een regel hoeft immers niet geschreven te zijn om gelding te hebben'. Dit helpt de deelnemer dus niet.
Wilsgebrek
De deelnemer beroept zich daarnaast op de algemene juridische regel van een 'wilsgebrek': iemands handelen komt niet overeen met iemands bedoeling. Voor rechtshandelingen is in algemene zin van belang dat iemands wil wél overeenstemt met zijn handelingen. Als dat niet zo is, spreken we dus van een wilsgebrek.
De deelnemer onderbouwt hier dat hij, bevangen door de zenuwen, per ongeluk op de knop drukte. Hij wílde eigenlijk doorspelen. De rechtbank weegt mee dat nu juist een belangrijke factor in het spel is om de zenuwen te beheersen en onder spanning beslissingen te nemen. Een wilsgebrek speelt niet, in (dit) spel is de situatie volgens de rechtbank anders dan normaal het geval zou zijn:
'Dat brengt mee dat niet in de beoordeling meeweegt dat [eiser] niet wilde wat hij toch deed, dat het aldus handelen mogelijk niet logisch was en dat het wellicht ook niet rijmde met zijn houding voorafgaand aan de klap op de knop en vlak daarna, en dat Endemol dat allemaal wist althans had moeten begrijpen. Feit is dàt hij op de knop heeft gedrukt, hetgeen op basis van de regels van het spel beëindiging daarvan met zich bracht. Hij kan daaraan worden gehouden. Anders dan in het “normale” handelsverkeer zijn gebrekkige wilsuitingen in sport en spel “all in the game”.'
Voor de deelnemer verandert procederen in dit geval dan ook niets aan de 125.000 euro. Namens de eisende partij in de zaak is deze website terug te vinden.
