Veel partijen worstelen met de AVG, tot aan rechtbanken aan toe. In een recente beslissing merkt de rechtbank Noord-Nederland zich aan als verwerker en splitst een lopende zaak op vanwege de AVG. Een korte analyse.
Bezwaar en beroep na vergunningaanvraag Wet natuurbescherming
De kwestie handelt over een vergunningaanvraag op grond van de Wet natuurbescherming. Dat is bepaald niet mijn terrein, dus daar waag ik me in deze blog verder niet aan.Wat ik wel signaleer is dat bij de kwestie 21 vergunninghoudende partijen betrokken zijn.
Rechtbank: ik ben verwerker en ik moet opsplitsen
De rechtbank overweegt in de kwestie in relatie tot de AVG als volgt:
5.1. Ter voorlichting van partijen overweegt de voorzieningenrechter nog als volgt. Op 25 mei 2018 is de AVG in werking getreden. Uit artikel 4, onder 2, van de AVG, in samenhang gelezen met artikel 4, onder 8, van de AVG leidt de voorzieningenrechter af dat hij als verwerker in vorenbedoelde zin dient te worden aangemerkt en dat er in dit geval sprake is van verwerking van persoonsgegevens in de zin van de AVG bij het doorzenden van stukken aan partijen. Ingevolge artikel 5, eerste lid, aanhef en onder c, van de AVG moeten persoonsgegevens toereikend zijn, ter zake dienend en beperkt tot wat noodzakelijk is voor de doeleinden waarvoor zij worden verwerkt (“minimale gegevensverwerking”). Die verplichting tot minimale gegevensverwerking brengt met zich dat niet alle persoons-gegevens van de afzonderlijke vergunninghouders in dit geval zonder meer kunnen worden doorgezonden. Hierbij neemt de voorzieningenrechter in aanmerking dat in de afzonderlijke bedrijfsplannen van de vergunninghouders vertrouwelijke gegevens of bedrijfsgevoelige informatie vermeld kan staan.
Gelet hierop zal het met dit verzoek connexe beroep worden gesplitst in 21 afzonderlijke zaaknummers, waarbij verzoekers in de gelegenheid zullen worden gesteld om voor elke afzonderlijke zaak aan te geven op welke nadere gronden moet worden aangenomen dat die specifieke vergunning vernietigd zou moeten worden.
Rechtbank verwerker?
Het is mij niet duidelijk waarom de rechtbank meent dat zij verwerker is. Als dat immers zo is, dan...
- had hij zich al sinds 2001 onder de Wet bescherming persoonsgegevens moeten aanmerken als bewerker;
- moet er een achterliggende verwerkingsverantwoordelijke zijn die het doel van de verwerking bepaalt (zijn dit dan de procespartijen?);
- moet de rechtbank met die achterliggende verwerkingsverantwoordelijke een verwerkingsovereenkomst sluiten (artikel 28 lid 3 AVG).
De conclusie lijkt me dan ook niet juist.
Gerechtelijke instanties zijn een bijzonder soort verwerkingsverantwoordelijke. Bijzonder in die zin, dat bijvoorbeeld de Autoriteit Persoonsgegevens niet bevoegd is daar toezicht op te houden (artikel 55 lid 3 AVG).
Gegevens opsplitsen?
Het is inderdaad de vraag of het noodzakelijk is om de persoonsgegevens van alle betrokkenen met alle procespartijen uit te wisselen. Er zullen omstandigheden zijn waar die noodzaak bestaat, bijvoorbeeld wanneer dossiers sterk verstrengeld zijn. Of dat hier het geval is kan ik uiteraard niet beoordelen.
De vraag is wel of procederen potentieel niet (nodeloos?) complex wordt wanneer in iedere procedure met meerdere gedaagden een splitsingsverweer kan worden gevoerd. Juist de AVG zelf lijkt toch wel de nodige ruimte te bieden voor gegevensverwerking in het kader van rechterlijke procedures.
Slotopmerking
Bijna 24 jaar na de introductie van de privacyrichtlijn 95/46 - de voorganger van de AVG - worstelen vele partijen nog steeds met kernbegrippen als "verwerker", "verwerkingsverantwoordelijke" en "persoonsgegevens". In zoverre is deze uitspraak tekenend. Het is dus helemaal niet gek wanneer u zelf twijfelt over de interpretatie van deze begrippen uit het privacyrecht.
Heeft u vragen over privacyrecht? Neem dan contact op, we kunnen u verder helpen.
