Een bouwplan kan in sommige gevallen worden gesplitst in een omgevingsvergunningplichtig en een omgevingsvergunningvrij deel. Is dat verstandig om te doen? En wat dient er dan precies in de aanvraag om een omgevingsvergunning te worden opgenomen?
Afgelopen vrijdag (28 april 2023) heeft het ministerie van Financiën de Voorjaarsnota 2023 (de Voorjaarsnota) gepresenteerd. De Voorjaarsnota bevat in bijlage 12 beleidsvoornemens om zogenoemde opmerkelijke ‘belastingconstructies’ te bestrijden. Een aantal van deze beleidsvoornemens zal een grote impact hebben voor de vastgoedpraktijk. Wij lichten de voorgenomen beleidsopties nader toe in deze blog. Daarnaast gaan wij kort in op de ontwikkelingen ten aanzien van box 3.
Op 21 april 2023 heeft de Hoge Raad de toezichthouder AFM in het gelijk gesteld. Onderwerp van de procedure was een gewijzigde pensioenregeling per 1 januari 2016, die voor een aantal werknemers van de AFM beduidend nadelig uitpakte. De kantonrechter was op de hand van de AFM, maar het hof Amsterdam koos de kant van de werknemers. De Hoge Raad oordeelt dat het hof Amsterdam niet steeds op een juiste manier tot zijn oordeel is gekomen, waardoor het arrest is vernietigd en voor de verdere behandeling en beslissing van de zaak is verwezen naar het hof Den Haag. Wat was er aan de hand en wat leren we van het behoorlijk uitgebreide arrest van de Hoge Raad?
Het komt met enige regelmaat voor dat een initiatiefnemer een bouwplan wenst te wijzigen nadat de omgevingsvergunningsaanvraag is gedaan, nadat de omgevingsvergunning is verleend of nadat de omgevingsvergunning onherroepelijk is geworden. Wanneer kunnen wijzigingen nog worden meegenomen als onderdeel van het ingediende of reeds vergunde bouwplan en wanneer is een geheel nieuwe omgevingsvergunning nodig?
In dit blog lichten wij een aantal interessante uitspraken in het mededingingsrecht in januari en februari uit en bespreken wij een aantal nieuwsberichten uit de toezichtspraktijk van de ACM en Europese Commissie.
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft haar vaste jurisprudentielijn met betrekking tot het relativiteitsvereiste genuanceerd. Voortaan komt zelfstandige betekenis toe aan het beschermingsbereik van het beroep op procedurele normen of formele beginselen van behoorlijk bestuur die betrekking hebben op de zienswijzenfase. Het beschermingsbereik van de onderliggende materiële norm is daarvoor niet langer bepalend. Het gevolg daarvan is dat in omgevingsrechtelijke zaken het relativiteitsvereiste niet langer zal worden tegengeworpen aan (niet-)belanghebbenden als die een beroep doen op het recht van inspraak.
Bij de verkoop van een bepaald object of project is het essentieel dat de rechten die voortvloeien uit vergunningen ook door de koper kunnen worden uitgeoefend. Datzelfde geldt in geval van fusies en overnames voor de rechtsopvolger. Om dit te bewerkstelligen is het sluiten van een civielrechtelijke overeenkomst niet toereikend: het bestuursrecht is daarvoor bepalend. In deze bijdrage geven wij een overzicht van de belangrijkste aspecten bij de bestuursrechtelijke overgang van vergunningen.
De raad van de gemeente Staphorst heeft in 2020 geweigerd een bestemmingsplan vast te stellen. Aan de weigering lagen een gebrek aan maatschappelijk draagvlak, een afwijkende stedenbouwkundige opzet en onvoldoende parkeergelegenheid ten grondslag. De Afdeling heeft de raad om een tussenuitspraak van 28 december 2022 opgedragen gebreken in het besluit te herstellen.
Projecten die met intern salderen niet leiden tot een toename van stikstofdepositie zijn niet natuurvergunningplichtig. Veel initiatiefnemers kiezen er desondanks voor om toch een aanvraag om een natuurvergunning in te dienen, om zo een positieve weigering op de aanvraag te verkrijgen.
Onder de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) bestaat de mogelijkheid om een omgevingsvergunning te verlenen voor afwijking van het bestemmingsplan voor de lijst van gevallen zoals aangewezen in het Besluit omgevingsrecht (Bor). Onderdeel 9, artikel 4, van bijlage II van het Bor maakt het mogelijk om strijdig gebruik te vergunnen. Dit is een relatief makkelijke en snelle manier om in afwijking van het bestemmingsplan een bepaald gebruik toe te staan.
De Romeinen hadden een vanzelfsprekend uitgangspunt dat in onze tijd nog steeds van toepassing is: ‘Da mihi facta, dabo tibi ius’. Oftwel: ‘Geef mij de feiten, dan zal de rechter u zeggen wat het recht hierover zegt’. Deze zinsnede toont een duidelijke rolverdeling: de partijen bij het geschil verzamelen de juiste feiten en de rechter past hierop het recht toe.
De vertrouwelijkheid van mediation (de geheimhouding) waarborgt dat de deelnemende partijen al wat daartoe nodig is aan de orde kunnen stellen. Zonder dat hierop buiten de mediation (ook niet bij de rechter) een beroep kan worden gedaan. Geen van de partijen kan worden geconfronteerd met informatie die verkregen is in het kader van de mediation gesprekken. Vaak wordt voor mediation gekozen om te de-escaleren in een open gesprek aan de hand van behoeften, zorgen en wensen in plaats van (juridische) argumenten. Het komt ook voor dat de arbeidsrelatie tijdens de mediation juist verder escaleert en zelfs onherstelbaar onder druk komt te staan. Is het dan mogelijk dat de werkgever of werknemer zich beroept op wat tijdens de mediation is gezegd of voorgevallen? De kantonrechter in Gouda beantwoordde deze vraag recent afwijzend.
