In het tijdschrift Jurisprudentie Aanbestedingsrecht is een noot van Frank Cornelissen en Tony van Wijk gepubliceerd met de titel “Beoordelingselementen die de inhoud van inschrijvingen niet beïnvloeden: bestaan ze eigenlijk wel?”. Zij lichten toe onder welke omstandigheden ruimte tot nadere invulling van criteria wél bestaat en waar de grens ligt.
De kersverse Minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening Hugo de Jonge heeft laten weten dat de invoeringsdatum van de Omgevingswet op 1 juli 2022 niet verantwoord is. Opnieuw wordt de inwerkingtreding van de wet uitgesteld; vooralsnog tot 1 oktober 2022 of 1 januari 2023.
Voor zorginstellingen en woningcorporaties is een gemengde huur- en zorgovereenkomst van essentieel belang om zekerheid te creëren dat hun zorgvastgoed wordt bewoond door cliënten die tevens zorg afnemen. In geval van een overheersend zorgelement betekent rechtsgeldige beëindiging van de zorgovereenkomst namelijk beëindiging van de huurovereenkomst – zonder dat de huurder recht heeft op huurbescherming. Een recente uitspraak van de rechtbank Overijssel benadrukt het belang dat deze gemengde overeenkomst zorgvuldig wordt opgesteld teneinde dit gewenste resultaat te bereiken. In deze zaak gaat het fout en kan de huurder – ondanks het eindigen van de zorgovereenkomst – in de woning blijven wonen.
Voorzienbaarheid en privaatrechtelijke overeenkomst. De eigenaar van een woning verzocht om vergoeding van planschade als gevolg van een nieuw bestemmingsplan dat tegenover zijn woning een nieuwe woonwijk mogelijk maakt. De uitspraak is interessant vanwege het leerstuk van de doorbreking van voorzienbaarheid en de betekenis van privaatrechtelijke overeenkomsten.
Met de kerstdagen en de jaarwisseling voor de deur laat Minister Ollongren aan de Eerste en de Twee Kamer weten dat er nog veel moet gebeuren, maar dat zij en de bestuurlijke partners de uitgestippelde route naar een inwerkingtreding per 1 juli 2022 zowel haalbaar als wenselijk achten.
Op 26 november 2021 is het besluit tot wijziging van het Besluit toegelaten instellingen volkshuisvesting 2015 gepubliceerd in de Staatscourant. De wijziging van het Besluit toegelaten instellingen volkshuisvesting (BTIV) hangt samen met de herziening van de Woningwet. Het gewijzigd BTIV maakt een einde aan de complexe, starre en niet altijd logische verkoopregels voor woningcorporaties.
Het hebben of plaatsen van een dakkapel op het dak van een appartementencomplex roept een aantal vragen op: - Is een dakkapel gemeenschappelijk of juist privé? - Wie draagt de kosten? - Wat moet er juridisch worden geregeld?
Afgelopen vrijdag oordeelde de Hoge Raad dat overheidslichamen op grond van het gelijkheidsbeginsel gehouden zijn om bij gronduitgifte mededingingsruimte te bieden als er meerdere (potentiële) gegadigden zijn. Het arrest is zonder meer verstrekkend, maar roept vooral ook veel vragen op.
Voor veel bedrijven zijn niet de tastbare goederen, maar juist de vorderingen op handelsrelaties een belangrijk vermogensbestanddeel. Voor schuldeisers is het daarom interessant om beslag te leggen op vorderingen die een schuldenaar op zijn beurt heeft op zijn debiteuren of op de bank. Omdat het gaat om een lucratieve verhaalsmogelijkheid worden regelmatig de grenzen opgezocht. Zo heeft de Hoge Raad zich moeten buigen over de vraag of beslag kan worden gelegd op negatieve kredietruimte (roodstand) bij de bank of op de mogelijkheid van een vennoot om privé-opnames te doen bij zijn VOF.
In Nederland wordt door de rechter relatief eenvoudig verlof verleend aan een schuldeiser voor het leggen van conservatoir beslag onder zijn schuldenaar. Dat heeft er mee te maken dat de rechter op basis van het verzoek slechts ‘summier’ onderzoek doet of de vordering van de schuldeiser hout snijdt. Dit houdt in dat de rechter geen uitgebreid onderzoek instelt naar de vraag of de schuldeiser of de schuldenaar het gelijk aan zijn zijde heeft. Dat een vordering betwist wordt door de schuldenaar is dus geen reden om het verzoek van de schuldeiser om beslag te mogen leggen af te wijzen. Deze vraag dient te worden beantwoord in een aparte hoofdzaak. In een procedure bij het Gerechtshof Amsterdam van 13 april 2021 oordeelde het Hof dat de voorzieningenrechter van de rechtbank Amsterdam de verkeerde maatstaf had toegepast bij het beslissen omtrent de verlening van verlof tot het leggen van beslag.
Zoals in deze reeks over conservatoir beslag al eerder aan bod is gekomen, kan bij een bank conservatoir derdenbeslag worden gelegd op de rekening van een schuldenaar. Op die manier kan het geld op de rekening worden “bevroren”, waardoor het geld beschikbaar blijft voor een schuldeiser om zich erop te verhalen indien hij een veroordelend vonnis verkrijgt. Wanneer partijen zich beiden in Nederland bevinden en het gaat om een Nederlandse bankrekening wordt een conservatoir derdenbeslag verzocht bij de Nederlandse rechter. De situatie wordt complexer wanneer de schuldenaar een of meerdere buitenlandse bankrekeningen heeft. In dat geval kan gebruik worden gemaakt van de “European Account Preservation Order” (EAPO), beter bekend als het Europees conservatoir beslag of het internationaal bankbeslag.
normaal maatschappelijk risico bij indirecte planschade: overzichtsuitspraak!
