Afschaffen stoelmassage redelijk besluit

Zo nu en dan moet de rechter uitspraak doen in zaken die op zijn minst de wenkbrauwen doen fronsen. Zo ook de zaak waarin de kantonrechter te Den Haag vervangende toestemming verleende aan met Ministerie van Veiligheid en Justitie voor het opzeggen van een raamovereenkomst inzake stoelmassage.

 In 2006 werd er op het ministerie een besparing gerealiseerd van € 250.000,-- die in verband stond met het bedrijfsrestaurant. Destijds werd besloten om dat bedrag ten gunste te laten komen van de medewerkers, onder meer in de vorm van het aanbieden van stoelmassages. In de huidige tijd van bezuinigingen vond het ministerie dat deze stoelmassages best wel weer konden worden afgeschaft.

De groepsondernemingsraad (GOR) was het hier echter niet mee eens en onthield instemming aan het voorgenomen besluit van de minister. De GOR vond dat er eerst maar eens een evaluatie moest komen van de stoelmassages, waar de minister tegenover had gezet dat het “wetenschappelijk” bewijs van het nuttige effect van stoelmassages nooit was aangetoond.

Daar waar de kantonrechter over het algemeen zeer terughoudend is bij het verlenen van vervangende toestemming en toestemming normaliter slechts wordt verleend als er sprake is van een zwaarwegend belang, acht de kantonrechter in dit geval de beslissing van de GOR om instemming aan het voorgenomen besluit te onthouden onredelijk.

Kort en goed komt de redenering van de kantonrechter erop neer dat nu de stoelmassage niet is opgenomen in de Arbocatalogus van het Rijk (waarin de beschikbare maatregelen staan om lichamelijke problemen te voorkomen), er alles voor te zeggen om in periode van bezuinigingen  dit soort zaken, zoals stoelmassages, af te schaffen. Een wijs besluit van de rechter die oog heeft voor de maatschappelijke realiteit!