Beperkte loondoorbetalingsplicht bij ziekte voor kleine ondernemingen

Het kabinet heeft besloten voor een kleine onderneming de loondoorbetalingsplicht van twee jaar bij ziekte van een werknemer te willen verkorten tot één jaar. Omdat ziekte van werknemers een groot risico vormt voor de werkgever, wil het kabinet deze financiële risico’s voor de werkgever beperken.

Vooralsnog geldt dat de werkgever in geval van ziekte van de werknemer verplicht is om de eerste twee jaar het loon door te betalen. Het nieuwe plan om de loondoorbetalingsplicht in te korten houdt in dat in het tweede jaar van ziekte de loondoorbetalingsverplichting wordt overgeheveld naar het UWV. Daarnaast neemt het UWV ook de re-integratieplicht over voor het tweede ziektejaar.

Door middel van een vrijwillige collectieve verzekering wordt deze nieuwe regeling mogelijk gemaakt. Voor werkgevers is het verzekeren van de loondoorbetalingsplicht niets nieuws. Het is nu al mogelijk om de loondoorbetalingsverplichting te laten verzekeren bij een particuliere verzekeraar, waardoor het risico overgaat omdat de werkgever premie voldoet. De vraag is of de beperkte loondoorbetalingsplicht van toegevoegde waarde is voor de werkgever. De loondoorbetalingsplicht blijft in principe gelden voor twee jaar, maar kan worden overgedragen door het betalen van premie. Het grote verschil met een particuliere verzekering is dat het UWV niet alleen de loondoorbetalingsplicht overneemt, maar ook de re-integratieplicht. Hierdoor draagt het UWV het risico om voldoende aan re-integratie te doen. Het voordeel hiervan is dat de werkgever een kleiner risico loopt op verlenging van de loondoorbetalingsplicht. Deze verlenging kan worden opgelegd indien de werkgever te weinig heeft ondernomen aan re-integratie. Bij deelname aan de collectieve verzekering is het UWV verantwoordelijk voor de re-integratiemaatregelen, waardoor dit risico overgaat. Een kanttekening hierbij is dat de werkgever gedurende het eerste jaar wel de volledige verantwoordelijkheid draagt voor de re-integratie, dus in het eerste jaar voldoende maatregelen moet nemen. Een ander verschil is dat een collectieve verzekering voordeliger kan zijn ten opzichte van een particuliere verzekering.

De werkgever moet een afweging maken tussen het uitbesteden van de loondoorbetalingsplicht middels het betalen van sectorale premies of zelf de verplichting op zich te nemen om het loon van de zieke werknemer gedurende twee jaar uit te betalen. In bedrijfssectoren waar ziekte veelvuldig voorkomt, kan deze regeling aantrekkelijk zijn voor de werkgever. De werkgever heeft niet meer het risico van de loondoorbetaling, maar ook de administratieve en organisatorische lasten met betrekking tot de re-integratie worden overgedragen. Het nadeel hiervan is dat de werkgever ook minder wordt geprikkeld om iets te doen aan ziektepreventie en re-integratie. Het CBP heeft berekend dat het ziekteverzuim zelfs toeneemt bij een collectieve verzekering. Omdat de werkgever gedurende het eerste ziektejaar nog wel de loondoorbetalingsverplichting en re-integratieplicht heeft, meen ik dat deze toename beperkt blijft.

Het definitieve plan van het kabinet staat nog niet vast. Asscher wil de beperkte loondoorbetalingsplicht alleen invoeren voor een kleine onderneming, waarbij maximaal tien werknemers in dienst zijn. Voortman heeft de wens de loondoorbetalingsplicht voor een kleine onderneming al na zes maanden collectief te verzekeren. Daarnaast  geeft zij aan deze regeling ook te willen invoeren voor het Midden- en Kleinbedrijf, waarbij maximaal 250 werknemers in dienst zijn. De loondoorbetalingsplicht gaat dan na één jaar over door middel van de collectieve verzekering. Asscher heeft aangegeven in het voorjaar van 2016 met een uitgewerkt plan te komen. De werkgever zal dus nog enige tijd moeten wachten voordat dit plan zijn vruchten afwerpt.