Wanneer en met wie een geneeskundige behandelingsovereenkomst tot stand komt, wordt bepaald op basis van de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (de Wgbo, Afdeling 5, Titel 7, Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek). De behandelingsovereenkomst komt tot stand tussen de opdrachtgever (vaak de patiënt zelf) en de opdrachtnemer (de hulpverlener). Wie de hulpverlener is, hangt af van de verwachting van de patiënt. Daarbij zijn onder meer de volgende vragen van belang: op wiens locatie wordt de zorg verleend? Wat wordt met de patiënt gecommuniceerd (mondeling maar ook in naamuitingen in correspondentie en folders)?
Bij zorgverlening door de shop-in-shop binnen de muren van het ziekenhuis, gaat het er dus niet alleen om wie de shop-in-shop en het ziekenhuis graag willen aanwijzen als hulpverlener in de zin van de Wgbo, maar ook (júist) om de perceptie van de patiënt. Van belang is dus dat de werkwijze in de praktijk aansluit op de onderlinge contractuele afspraken. Al helemaal omdat de patiënt naar de locatie van het ziekenhuis komt voor de zorg, waarbij de patiënt er dus in principe van zal uitgaan dat het ziekenhuis hulpverlener is.
Wij zien in de regel twee mogelijke situaties voor ons bij een shop-in-shop-constructie:
- Het ziekenhuis is hulpverlener en de shop-in-shop verleent een deel van de zorg als hulppersoon/onderaannemer van het ziekenhuis
Een voorbeeld is als een medisch-specialist van de shop-in-shop deelneemt aan een multidisciplinair overleg van het ziekenhuis, met medisch-specialisten van het ziekenhuis. De medisch-specialist van de shop-in-shop zal dan rechtstreeks betrokkene en hulppersoon zijn bij de behandelingsovereenkomst van het ziekenhuis met de patiënt. Het ziekenhuis is in dat geval verantwoordelijk voor de naleving van de verplichtingen op grond van de Wgbo. Ook is het ziekenhuis voor de gehele zorgverlening (ook het deel verleend door de shop-in-shop-arts) aansprakelijk jegens de patiënt. Met de shop-in-shop zullen afspraken moeten worden gemaakt over de dossiervoering, kwaliteit van zorg en het verhalen van schade op de shop-in-shop die is veroorzaakt door zijn medisch-specialist.
- De shop-in-shop is hulpverlener; het ziekenhuis is geen partij bij de behandelingsovereenkomst
Dit zal aan de orde zijn als de shop-in-shop volledig zelfstandig zorg verleent aan een patiënt. Dat kan bijvoorbeeld na verwijzing door een medisch-specialist uit het ziekenhuis het geval zijn. In die situatie is er óók een behandelingsovereenkomst met het ziekenhuis, maar die staat los van de behandelrelatie tussen de patiënt en de shop-in-shop. De shop-in-shop is zelfstandig verantwoordelijk voor de naleving van de verplichtingen op grond van de Wgbo, zoals de informed consent-verplichting.
Van belang hierbij is dat het voor de patiënt duidelijk is dat de shop-in-shop deze zorg als zelfstandig hulpverlener verleent en dat het ziekenhuis hierbij geen partij is. Wij raden aan om tussen de shop-in-shop en het ziekenhuis duidelijke afspraken te maken over de communicatie met de patiënt.
In deel drie van onze blogreeks zullen we zien dat de kwalificatie als hulpverlener in de zin van de Wgbo óók van belang is voor de vraag op wie de dossierplicht rust en hoe – gelet op het medisch beroepsgeheim – moet worden omgegaan met patiëntgegevens. Kunnen patiëntgegevens bijvoorbeeld zomaar worden uitgewisseld tussen het ziekenhuis en de shop-in-shop?
In het vierde deel van onze blogreeks over de centrale aansprakelijkheid van het ziekenhuis zullen we zien dat het ziekenhuis alsnóg aansprakelijk kan worden gesteld door de patiënt, óók als het ziekenhuis geen partij is bij de behandelingsovereenkomst met de patiënt.
Vraagt u zich af of de afspraken die u heeft gemaakt in een shop-in-shop-constructie de lading dekken? Of heeft u in een andere samenwerkingsrelatie vragen over op wie nu precies de Wgbo-verplichtingen rusten? Neem dan gerust contact met ons op. Onze specialisten van Dirkzwager hebben ruime multidisciplinaire ervaring met alle vormen van samenwerking binnen de zorg en de benodigde stappen en afspraken in dat verband.
