Krijgt uw werknemer na twee jaar ziekte een WGA-uitkering? Let op!

Als een zieke werknemer op grond van de Wet WIA een WGA-uitkering krijgt, betekent dit voor de werkgever het (mogelijke) begin van een tot wel tienduizenden euro’s hogere te betalen premie voor de Wet WIA. Afhankelijk van de grootte van het bedrijf en het aantal werknemers dat vanuit een dienstverband met de werkgever in de WGA is ingestroomd, kan een toegekende WGA-uitkering aan een (ex-)werknemer die bijvoorbeeld jaarlijks een brutoloon heeft van rond de € 30.000,00, er toe leiden dat een werkgever jaarlijks een ruim € 40.000,00 hogere premie moet betalen. Het is daarom verstandig om als werkgever goed mee te kijken bij de vaststelling van de arbeidsongeschiktheid van de werknemer door het UWV, omdat een foutieve beoordeling veel geld kan kosten.



Als een werknemer na de wachttijd van 104 weken meer dan 35% arbeidsongeschikt is, komt hij in aanmerking voor òfwel een WGA-uitkering, òfwel een IVA-uitkering. Een werknemer zal alleen aanspraak kunnen maken op een IVA-uitkering als hij volledig en duurzaam (80% tot 100%)  arbeidsongeschikt is. Omdat de meeste werknemers gedeeltelijk (35% tot 80%) of volledig maar niet duurzaam arbeidsongeschikt zijn, krijgt de meerderheid van de arbeidsongeschikte werknemers een WGA-uitkering. 

Ter financiering van deze uitkeringen, betaalt een werkgever jaarlijks een basispremie en een gedifferentieerde premie. De hoogte van de gedifferentieerde premie is afhankelijk van de gemiddelde jaarlijkse loonsommen van de werkgever (het brutoloon dat een werkgever zijn werknemers betaalt) en van de WAO- en WGA-lasten van de werkgever. De WAO- en WGA-lasten zijn de lasten ten gevolge van uitkeringen aan arbeidsongeschikte werknemers, die op de eerste dag van de wachttijd (de eerste dag van arbeidsongeschiktheid) bij de werkgever in dienst waren. Omdat een aan een (ex-)werknemer toegekende WGA-uitkering wel doorwerkt in de hoogte van de gedifferentieerde premie, maar een aan een (ex-)werknemer toegekende IVA-uitkering niet, is een werkgever veel beter uit als de werknemer een IVA-uitkering krijgt. Ik zal hierna met enkele voorbeelden laten zien hoe een aan een (ex-)werknemer toegekende WGA-uitkering de jaarlijkse gedifferentieerde premie opdrijft.

Stel dat een werkgever met 15 werknemers in dienst, jaarlijks € 500.000,-- aan brutoloon aan zijn werknemers betaalt. Als géén van die 15 (of ex-)werknemers een WGA-uitkering geniet, dan zal de door de werkgever af te dragen gedifferentieerde WGA-premie over heel 2012 € 2.400,-- bedragen. Stel nu dat een werknemer enige tijd geleden arbeidsongeschikt is geraakt en in 2010 een WGA-uitkering heeft genoten, dan zal de gedifferentieerde WGA-premie over heel 2012 ongeveer € 7.950,-- bedragen: een verschil van € 5.550,--.

Stel nu dat een werkgever tien keer zo groot is, en met 150 werknemers in dienst jaarlijks € 5.000.000,-- aan brutoloon aan zijn werknemers betaalt. Als géén van die 150 (of ex-)werknemers een WGA-uitkering geniet, dan zal de gedifferentieerde WGA-premie over 2012 € 6.500,-- bedragen. Als één van de werknemers in dienst bij deze werkgever echter arbeidsongeschikt is geraakt en in 2010 een loongerelateerde WGA-uitkering heeft genoten, dan zal de gedifferentieerde WGA-premie over heel 2012 rond de € 51.000,-- bedragen: een verschil van maar liefst € 44.500,--. 

Afhankelijk van de hoogte van het jaarlijkse loon dat een werkgever zijn werknemers betaalt, en van het aantal werknemers dat op de eerste dag van de arbeidsongeschiktheid bij de werkgever in dienst was en daaruit een WGA-uitkering (gaat) ontvangen, kan de jaarlijkse premie dus flink schommelen. Het is daarom zeer de moeite waard te onderzoeken of de arbeidsongeschiktheid van een werknemer goed is vastgesteld, en of de werknemer niet mogelijk voor een IVA-uitkering in aanmerking komt. Ook kan een werkgever overwegen eigenrisicodrager voor de WGA-uitkering te worden. Dit heeft als voordeel dat de eigenrisicodrager geen gedifferentieerde premie hoeft te betalen, maar als belangrijk nadeel dat elke WGA-uitkering aan een werknemer uit eigen zak moeten worden betaald, dan wel dat dat risico elders moet worden verzekerd.