Schending re-integratieverplichtingen soms reden voor ontslag op staande voet

Enkele jaren geleden heeft de Hoge Raad in het arrest Vixia/Gerrits overwogen dat de enkele weigering van een werknemer om de door de werkgever vastgestelde redelijke voorschriften omtrent controle bij ziekteverzuim na te leven, geen reden is voor een ontslag op staande voet. De Hoge Raad heeft toen echter ook overwogen dat andere aanvullende bijzondere omstandigheden er tóch toe kunnen leiden dat een ontslag op staande voet is toegelaten.

Deze aanvullende bijzondere omstandigheden werden door de kantonrechter in Groningen in zijn vonnis van 20 september 2013 aanwezig geacht. De werknemer, die een jaar of vijf in dienst was, had zich begin maart 2013 arbeidsongeschikt gemeld bij de werkgever in verband met medische klachten aan zijn polsen en handen en later zijn daar ook nek-, schouder- en knieklachten bijgekomen. De werknemer kampte met een constant zeurende pijn en bij belasting was er sprake van een toename van de klachten. De werknemer was ook onder behandeling bij een pijnpoli waar men had vastgesteld dat er sprake was van versleten en beschadigde spieren en aanhechtingen. Daaruit bleek dat wanneer de werknemer de ene dag veel had gedaan, hij dit de volgende dag moest bezuren.

In de brief waarin de werknemer ontslag op staande voet werd aangezegd gaf de werkgever aan dat de werknemer regelmatig deelneemt aan hardloopwedstrijden en in april 2013 zelfs had deelgenomen aan de marathon van Rotterdam! Twee dagen daarvoor had de werknemer nog aangegeven last te hebben van zijn knieën en daarvoor naar het ziekenhuis te willen gaan. Bovendien, zo stelde de werkgever, waren de klachten voor de werknemer geen belemmering om meerdere dagen werkzaamheden aan zijn eigen woning uit te voeren, waaronder het vervangen van dakgoten. De werknemer wordt ook kwalijk genomen nooit toestemming te hebben gevraagd voor het uitvoeren van de klusactiviteiten of de zeer frequente deelname aan de hardloopevenementen.

In het kort geding waarin werknemer tewerkstelling en loondoorbetaling vordert, constateert de kantonrechter dat er inderdaad is geklust (dit werd aangetoond middel van videobeelden) en dat op het internet viel op te maken dat de werknemer een actieve wedstrijdloper is die tochten van minimaal 10 km, met een forse gemiddelde snelheid van 13 km/u weet af te leggen. Voorts is voor de kantonrechter duidelijk dat deze activiteiten nooit zijn gemeld aan de bedrijfsarts of de werkgever.

De kantonrechter oordeelt dat de werknemer deze activiteiten had moeten melden en dat de werknemer door dit na te laten zijn re-integratieproces heeft belemmerd. De kantonrechter houdt er rekening mee dat het ontslag op staande voet in de bodemprocedure stand zal houden en wijst daarom alle vorderingen van de werknemer af. Deze uitspraak is in lijn met een eerdere uitspraak van de kantonrechter in Haarlem waarbij een werknemer met gezondheidsklachten geen toestemming had gevraagd voor deelname aan de Dam tot Damloop.

Hoewel er dus wel degelijk mogelijkheden zijn om de zwaarst mogelijke arbeidsrechtelijke sanctie op te leggen aan medewerkers die hun re-integratie ernstig frustreren, is het wel van het grootste belang dat hierbij de juiste stappen worden gezet. Een onterecht gegeven ontslag op staande voet kan de werkgever erg veel schade op leveren!