In het oude recht bevatte de aanbevelingen van de Kring van Kantonrechters – waarin de kantonrechtersformule uitgewerkt werd – een regel waarmee er een zogeheten pensioenplafond gold. Kort gezegd kwam het pensioenplafond erop neer dat de ontbindingsvergoeding voor een werknemer in beginsel niet hoger was dan het inkomen dat zou zijn verkregen bij het voortduren van de arbeidsovereenkomst tot aan de geldende pensioendatum. Met andere woorden: de verwachte inkomensderving tot de pensioengerechtigde leeftijd gold als maximum voor de ontbindingsvergoeding.
In het nieuwe ontslagrecht is (vooralsnog) geen vergelijkbare regeling bepaald. Voor de transitievergoeding geldt daarmee geen maximering voor wat betreft de verwachte inkomstenderving tot de geldende pensioenleeftijd. De enige maximering die geldt, is dat de vergoeding niet hoger kan zijn dan € 75.000,– bruto c.q. één brutojaarsalaris indien de medewerker meer dan € 75.000,– per jaar verdient.
In bepaalde gevallen kan het daarmee financieel gunstiger zijn om een werknemer tot de geldende pensioenleeftijd in dienst te houden (dan kan zonder ontslagtoestemming tot ontslag worden overgegaan, zonder toekenning van een transitievergoeding) dan de werknemer voor die tijd te ontslaan (onder toekenning van de transitievergoeding).
