De Grote Kamer van het EU Hof van Justitie heeft onlangs een principiële uitspraak gewezen in het privacyrecht. Twee kwesties komen aan de orde: (1) wetten die verplichten tot het verwerken van persoonsgegevens kunnen zelf worden getoetst aan grondrechten en (2) het begrip 'bijzondere persoonsgegevens' moet ruim worden uitgelegd. Een korte beschouwing.
Op 27 juli 2022 heeft de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State de uitspraak inzake VoetbalTV bekrachtigd. De boete die de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) had opgelegd is daarmee van tafel. De Afdeling staat niet expliciet stil bij de gewraakte normuitleg van de AP. Of wellicht tussen de regels door toch wel?
Verliezende inschrijvers die vermoeden dat de winnaar niet voldoet aan de eisen, kunnen dit vaak niet bewijzen wegens een gebrek aan informatie. De aanbestedende dienst ‘zit’ op de informatie en beroept zich doorgaans op de vertrouwelijkheid van die informatie. Een inschrijver kan proberen die informatie te krijgen door middel van een zogeheten 843a-procedure (een civiele procedure waarmee je inzage kan vorderen in stukken van een andere partij) en/of een verzoek om informatie op basis van de Wet open overheid (Woo), de opvolger van de Wet openbaarheid van bestuur.
In de voorgaande blogs is vanuit verschillende (arbeidsrechtelijke) invalshoeken stilgestaan bij het belang van een geïntegreerd integriteitsbeleid en de gedragscode als onmisbaar onderdeel daarvan. Werkgevers die beschikken over kenbare en op schrift gestelde gedragsregels hebben een betere uitgangspositie bij het omgaan met risico’s rond niet-integer handelen van personeel. Dit roept de vraag op hoe werkgevers kunnen zorgen voor een succesvolle implementatie van de gedragscode binnen de organisatie. En minstens even belangrijk: hoe houd je de inhoud van de gedragscode “levend”?
“Kwart grootste familiebedrijven nog niet in anti-witwasregister”, kopte NOS vanmorgen. Om vervolgens in de tekst aan te geven dat een deel van de (familie)bedrijven zich “verschuilen” achter een pseudo-UBO. De vraag is: kan dat?
Op 8 juli jongstleden oordeelde de Brabantse voorzieningenrechter dat een voorgenomen onderhandse grondruil - tussen provincie Noord-Brabant en gemeente Bergeijk enerzijds, en een particulier anderzijds - is toegestaan vanwege uniciteit. In deze blog bespreek ik i) de toepasselijkheid van het Didam-arrest op grondruil en ii) uniciteit.
Op 13 juli 2022 heeft het Gerecht van de EU een belangrijke uitspraak gedaan over staatssteun bij grondtransacties. De Europese Commissie heeft naar het oordeel van het Gerecht niet aannemelijk gemaakt dat de uitgifte van grond in erfpacht tegen niet-marktconforme voorwaarden had plaatsgevonden. Het Gerecht van de EU geeft in zijn uitspraak onder meer bruikbare handvatten om de marktwaarde van de bij een transactie betrokken grond vast te stellen, althans voldoende aannemelijk te maken. Daarmee is de uitspraak ook van belang voor de Nederlandse vastgoedpraktijk.
Als een opdrachtgever veranderingen of toevoegingen in het met een aannemer overeengekomen werk wenst, moet de aannemer de opdrachtgever wijzen op de noodzaak van de daaruit voortvloeiende prijsverhoging (artikel 7:755 BW). Alleen dan kan hij een verhoging van de prijs vorderen, “tenzij de opdrachtgever die noodzaak uit zichzelf had moeten begrijpen”. Recent liet de Hoge Raad zich uit over de vraag of voor de toepassing van deze tenzij-regel vereist is dat de opdrachtgever inzicht had in de omvang van de prijsverhoging dan wel de (concreet) te verwachten meerkosten.
Op 21 juni 2022 heeft de directeur van de Autoriteit Consument en Markt, Martijn Snoep, een toespraak gegeven op het mededingingscongres ‘New Frontiers of Antitrust’ in Parijs. Uit de toespraak maken wij op dat de ACM afspraken over de inkoop van arbeid als ernstige beperking/bedreiging van de concurrentie aanmerkt. Zij lijkt voornemens de handhavingsactiviteit op het terrein van de arbeidsmarkt te vergroten.
Het Europese consumentenrecht is streng, heel streng. In een woud van verschillende wetten, die vaak ingewikkeld en soms zelfs tegenstrijdig zijn, moet je als exploitant van een webshop aan allerlei voorschriften en informatieplichten voldoen. In de rechtspraak signaleer ik de trend dat rechters de naleving steeds strenger en ook proactief ('ambtshalve') toetsen. Wat zijn de risico's?
Van 16 maart tot en met 30 april 2022 lag De verNieuwde Regeling 2022 (”DNR 2022”) ter consultatie. De DNR 2022 is een set algemene voorwaarden die de opvolger zou moeten worden van de DNR 2011 (De Nieuwe Regeling 2011) en regelt de rechtsverhouding tussen opdrachtgever enerzijds en architect, ingenieur of adviseur anderzijds.
In een recente uitspraak veroordeelt de Amsterdamse voorzieningenrechter vervoersbedrijf GVB ertoe een aanbestedingsprocedure opnieuw te doen, omdat het beoordelingsteam in afwijking van de stukken niet uit vier maar slechts uit drie leden bestond.
