Gisteren heeft de Europese Commissie na 2 jaar onzekerheid besloten dat de Verenigde Staten voldoende waarborgen bieden voor een veilige doorgifte van persoonsgegevens. Dit betekent dat het doorgeven van data naar de VS nu veel gemakkelijker is geworden. Waar komt dit besluit vandaan? En waarom heeft het zo lang geduurd?
De Hoge Raad heeft recent geoordeeld dat er geen privacybezwaren zijn tegen kentekenparkeren. Artikel 8 EVRM moet ruim worden uitgelegd en hieronder valt ook de systematische verwerking van persoonsgegevens. Een inmenging op het privéleven kan ook gerechtvaardigd worden door gedelegeerde regelgeving. De Hoge Raad laat zich alleen niet uit over de vraag of de inmenging in dit geval proportioneel was.
Het inzagerecht uit het privacyrecht wordt steeds meer gebruikt. En dat is ook wel logisch; het is een makkelijke manier om bewijs te verzamelen. Of er werkelijk veel burgers zijn die uit louter interesse hun gegevens opvragen waag ik te betwijfelen. De paradox is echter: zodra de verzoeker eerlijk vermeldt dat het om bewijsverzameling te doen is, moet (althans mag) het inzageverzoek worden afgewezen. Hoe zit dat? In deze blog leg ik dit kort uit.
