In onze afgelopen blogs namen wij de hoofdlijnen van het zorgprestatiemodel met u door. We bespraken de consulten, verblijfsdagen, overige prestaties en toeslagen en gingen dieper in op vaktherapie en dagbesteding. In deze blog gaan we verder in op de wijze van registreren onder het zorgprestatiemodel.
Het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) heeft recentelijk geoordeeld dat de maximumtarieven die de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) had vastgesteld voor de geestelijke gezondheidszorg en de forensische zorg voor 2020 rechtmatig zijn. Enkele zorgaanbieders waren het niet eens met deze door de NZa vastgestelde maximumtarieven en stapten naar de bestuursrechter. Het CBb verklaarde het hoger beroep echter ongegrond.
In ons vorige blog beschreven wij hoe vaktherapie en dagbesteding in het zorgprestatiemodel onderdeel gaan uitmaken van de verblijfsprestatie. Meer specifiek gingen wij in op de gevolgen voor de ambulante vaktherapie en dagbesteding. Daarbij viel op dat dagbesteding voor ambulante ggz-patiënten per januari 2022 leek te zijn overgeheveld naar de Wmo, maar hieromtrent nog veel onduidelijkheid bestond. We stuitten recent op een aantal merkwaardige ontwikkelingen.
Vaktherapie en dagbesteding zullen in het zorgprestatiemodel onderdeel gaan uitmaken van de verblijfsprestatie. Zij kunnen niet meer apart worden gedeclareerd. Over dagbesteding en vaktherapie in een ambulante setting bestaat nog veel onduidelijkheid, terwijl de impact voor zorgaanbieders groot is. In dit blog diepen we deze problematiek verder uit.
In onze vorige blog introduceerden wij het nieuwe zorgprestatiemodel en de consulten. In deze bijdrage bespreken wij de hoofdlijnen van de andere drie prestaties; verblijf, toeslagen en de overige prestaties.
Vanmiddag hebben VVD, D66, CDA en ChristenUnie het regeerakkoord ‘Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst’ gepresenteerd. In dit regeerakkoord – dat de start markeert voor het aankomende kabinet Rutte IV – zijn ook enkele relevante passages opgenomen over de gezondheidszorg. In dit blog nemen we de belangrijkste passages door.
In ons vorige blog beschreven wij dat de complexiteit van de huidige dbc-systematiek en de ongewenste neveneffecten de NZa tot de conclusie hebben gebracht dat deze manier van bekostiging niet langer geschikt is om de geestelijke gezondheidszorg te bekostigen. Daarom is de NZa – in samenwerking met het werkveld – gekomen tot een nieuw bekostigingsmodel; het zorgprestatiemodel.
Op 19 oktober 2021 heeft de rechtbank Den Haag zich in een procedure tussen zorgkantoren en GGZ-aanbieders uitgesproken over het inkoopbeleid van diverse zorgkantoren. Op dit beleid, dat op de bedrijfsresultaten van Wlz-aanbieders wordt gebaseerd, zijn de aanbestedingsrechtelijke beginselen van toepassing. Het inkoopbeleid voldoet aan deze beginselen en houdt stand.
Het zal iedere ggz-aanbieder inmiddels al wel goed bekend zijn: vanaf 1 januari 2022 gaat in de generalistische basis-ggz, de gespecialiseerde ggz en de forensische zorg een nieuw bekostigingsmodel van kracht; het zorgprestatiemodel. Dit model vervangt het huidige systeem waarin gewerkt wordt met diagnose-behandelcombinaties (dbc-systematiek).
Het Europese Hof van Justitie ging in een recent arrest in op de vraag of in geval van zogenoemde ‘voorbehouden opdrachten’ verdergaande eisen mogen worden gesteld aan sociale ondernemingen (SW-bedrijven) dan de eis van ten minste 30% gehandicapte of kansarme werknemers. Dat is volgens het Hof onder omstandigheden inderdaad mogelijk.
De RVU-drempelvrijstellingsregeling heeft ten doel om werkgevers meer mogelijkheden te geven om oudere werknemers. Hoewel de regeling een generieke insteek kent valt op dat cao-partijen aan de regeling een vooralsnog uitermate beperkte insteek toekennen. Een analyse van inzetten voor het cao-overleg en een recent gesloten onderhandelaarsakkoord binnen de zorgsector volgt in dit blog.
In de meeste SLA’s staan beschikbaarheidsperscentages (99,99% per maand/jaar) en reactietijden bij incidenten centraal. Tegenwoordig lezen we ook over XLA’s waarin de vraag centraal staat hoe de klant de dienstverlening ervaart (X van eXperience). Dat is al beter maar gaat wat mij betreft niet ver genoeg. Bij SaaS diensten zou de continuïteit van dienstverlening voor de afnemer centraal moeten staan: een CSLA dus (C van continuïteit). In deze bijdrage ga pleit ik voor een andere benadering van SLA’s met focus op continuïteit van dienstverlening in plaats van beschikbaarheid en andere reactieve service levels en geef ik 4 tips hoe je dit aan kunt pakken.
