Op 10 juli 2023 zijn nieuwe Europese regels in werking getreden over de definitie van hernieuwbare waterstof. De regels zijn rechtstreeks van toepassing in Nederland. In dit blog leg ik uit wanneer waterstof ‘hernieuwbaar’ is en wat dit betekent voor de praktijk.
De opzegging van een (distributie)overeenkomst door de andere partij kan vervelende consequenties hebben voor uw onderneming. Onder omstandigheden kan een opzegging niet rechtsgeldig zijn. In een uitspraak van 29 maart 2023 van de rechtbank Limburg beroept een van de partijen zich op de ongeldige opzegging van een distributieovereenkomst en onderbouwt die stelling met behulp van het mededingingsrecht.
De afgelopen jaren werkt de Europese Unie (EU) aan wet- en regelgeving om de ontwikkeling van artificial intelligence (AI) in goede banen te leiden. AI-systemen kunnen namelijk de nodige risico’s opleveren, maar bieden ook mooie mogelijkheden voor bijvoorbeeld de gezondheidszorg, vervoer en automatisering. In dit blog bespreek ik twee recente voorstellen van de EU: de AI Act en de Richtlijn AI-aansprakelijkheid.
Connexxion heeft via het Europese Hof van Justitie en tot en met de Hoge Raad geprocedeerd over een aanbestedingsfout van het ministerie van VWS. Uiteindelijk met succes. Voor de jarenlange inspanningen wordt zij vooralsnog echter niet beloond: naar het oordeel van de rechtbank Den Haag is Connexxion er niet in geslaagd aan te tonen dat zij door die fout ook daadwerkelijk schade heeft geleden. De zaak toont maar weer eens aan dat het gelijk van de teleurgestelde inschrijver niet zonder meer tot schadevergoeding leidt.
De zomervakantie is weer voorbij. Een groot deel van de vakantiegangers is inmiddels gevaccineerd en de meeste mensen durfden gelukkig weer een vakantie te boeken naar het buitenland. De luchtvaartmaatschappijen merken dat er weer meer boekingen worden verricht. Dit brengt helaas ook met zich mee dat er weer meer vluchten vertraagd dan wel geannuleerd worden uitgevoerd. Dit kan in sommige gevallen leiden tot recht op compensatie voor passagiers, tenzij er sprake is van een buitengewone omstandigheid. Maar wat nu als de vertraging is ontstaan door twee of meer omstandigheden die niet allemaal een buitengewone omstandigheid zijn? Is er dan nog wel recht op compensatie op basis van Verordening 261/2004 (hierna te noemen: de Verordening)?
Als gevolg van de COVID-19 pandemie hebben veel luchtvaartmaatschappijen vluchten moeten annuleren. Op grond van de Verordening kunnen passagiers verzoeken om terugbetaling van de ticketprijs. Volgens artikel 8 lid 1 sub 1 onder a van de Verordening dient deze terugbetaling binnen zeven dagen plaats te vinden. Maar wat is een redelijke termijn onder deze omstandigheden?
Eerder bespraken wij welke voorwaarden de luchtvaartmaatschappijen hanteren bij annulering van hun vluchten wegens de uitbraak van Corona. Inmiddels zijn wij een aantal weken verder en heeft de Europese Commissie een aanbeveling gedaan ten aanzien van de uitgifte van vouchers door (onder andere) luchtvaartmaatschappijen. In dit artikel geef ik een update over het beleid dat luchtvaartmaatschappijen momenteel op hun website presenteren ten aanzien van de annulering van vluchten.
De rechtbank wijst de vorderingen passagiers van de geannuleerde vlucht af nu zij zelf een vervangende vlucht hebben geboekt die uiteindelijk eerder aankomt op de eindbestemming dan de initiële vlucht.
Op 10 juli 2019 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna te noemen: het Hof) een arrest gewezen naar aanleiding van de prejudiciële vragen die de Rechtbank Noord-Nederland heeft gesteld. Het Hof volgt de A-G en oordeelt dat de luchtvaartmaatschappij de ticketprijzen van gedupeerde pakketreizigers niet hoeft terug te betalen wanneer hun pakketreis is geannuleerd, ongeacht de insolventie van de reisorganisatie. Het Hof voegt hieraan toe dat de betrokken reiziger in ieder geval de mogelijkheid heeft een aansprakelijkheidsvordering in te stellen tegen de betrokken lidstaat wegens de schade die hij als gevolg van een schending van het Unierecht leidt.
Wij worden regelmatig benaderd door werkgevers die een vacature willen vullen met een buitenlandse werknemer. Wanneer de betreffende werknemer de nationaliteit van Zwitserland heeft, of van een land dat behoort tot de EU of de Europese Economische Ruimte (EER), levert dat doorgaans weinig problemen op. Deze werknemer heeft namelijk geen verblijfsvergunning nodig om in Nederland te werken. Lastiger is het om een werknemer naar Nederland te halen die de nationaliteit van die landen niet heeft.
De herziening van de Verordening 261/2004 is niet overbodig en zal de uniforme, effectieve en eerlijke uitleg tegen goede komen.
Staking door de luchtverkeersleiding kan worden aangemerkt als buitengewone omstandigheid.
