De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft vandaag de jaarlijkse datalekkenrapportage gepubliceerd. Volgens de AP laten te veel organisatie die getroffen worden door een cyberaanval na om slachtoffers te informeren dat van een datalek sprake is geweest.
Onlangs heeft de NZa de nieuwe ‘Regeling transparantie zorginkoopproces’ vastgesteld. Deze regeling stelt nieuwe eisen aan zorgaanbieders en zorgverzekeraars om de transparantie van het zorginkoopproces te vergroten. Dit moet leiden tot een soepeler en sneller contracteerproces, zodat verzekerden bij de start van het overstapseizoen beter geïnformeerd zijn over het (gecontracteerde) zorgaanbod van de zorgverzekeraar. Vanaf 1 april 2024 treedt de aangepaste regeling inwerking. In dit blog lichten wij een aantal belangrijke voorschriften toe.
Aansprakelijkheid en schadevergoeding vanwege een inbreuk op de AVG blijft een heet hangijzer. Het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna: het Hof) wees op 14 december 2023 opnieuw een arrest over dit onderwerp. Het Hof beantwoordt in zijn arrest onder andere de vraag of het enkele feit dat een datalek heeft plaatsgevonden als gevolg van een cyberaanval betekent dat de AVG is overtreden en dat een betrokkene recht heeft op schadevergoeding.
Het inkoopbeleid van zorgkantoren vormt met regelmaat het onderwerp van juridische geschillen tussen zorgaanbieders en -inkopers. In wezen draaien deze geschillen veelal om de vrees van zorgaanbieders dat de (aangekondigde) vergoedingssystematiek niet adequaat rekening houdt met hun belangen en/of dat zij geen reële tarieven zullen ontvangen. Afgelopen maanden liet de rechter zich meermaals uit over de (on)rechtmatigheid van het inkoopbeleid van diverse zorgkantoren. In deze blogreeks nemen wij drie relevante uitspraken onder de loep. Onderstaande blog ziet op de (begrenzing van de) beleidsvrijheid van zorgkantoren. Het aangekondigde Wlz-inkoopbeleid van Zorgkantoor CZ staat daarbij centraal.
Ter verdere uitwerking van het vorig jaar gesloten Integraal Zorgakkoord (hierna: IZA) hebben de bij het IZA betrokken partijen in het voorjaar van 2023 om tafel gezeten om tot concrete afspraken te komen om het contracteerproces tussen de zorgaanbieder en de zorgverzekeraar te verbeteren. De ambitie voor een nieuwe contracteercultuur heeft geresulteerd in een aantal concrete afspraken over a) verbetering van het contracteerproces b) verbetering van transparantie richting de verzekerde en c) instrumenten om te sturen op contractering. Een en ander staat opgenomen in een recente Kamerbrief van de minister van VWS. In dit blog is te lezen welke afspraken de IZA-partijen zijn overeengekomen.
Per 1 januari 2015 is de Participatiewet (‘PW’) in werking getreden. In een blogreeks van drie blogs gaan wij in op de vraag hoe deze wet zich verhoudt tot de drie stelselwetten: de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (‘Wmo’), de Wet langdurige zorg (‘Wlz’) en de Zorgverzekeringswet (‘Zvw’). Aan de hand van een aantal uitspraken van het afgelopen jaar lichten wij de verhouding tussen de PW en de stelselwetten toe en staan wij stil bij de vraag wanneer een van deze stelselwetten als voorliggende voorziening kwalificeert. In de eerste blog van onze blogreeks zijn wij ingegaan op de verhouding tussen de PW en de Wmo. In deze blog bespreken wij de verhouding tussen de PW en de Wlz.
Een werkgever is op grond van artikel 7:658 BW verplicht om de lokalen, werktuigen en gereedschappen waarin of waarmee hij de arbeid doet verrichten, op zodanige wijze in te richten en te onderhouden alsmede voor het verrichten van de arbeid zodanige maatregelen te treffen en aanwijzingen te verstrekken als redelijkerwijs nodig is om te voorkomen dat de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden schade lijdt. Maar ten opzichte van welke personen geldt deze zorgplicht ook alweer?
De afgelopen jaren werkt de Europese Unie (EU) aan wet- en regelgeving om de ontwikkeling van artificial intelligence (AI) in goede banen te leiden. AI-systemen kunnen namelijk de nodige risico’s opleveren, maar bieden ook mooie mogelijkheden voor bijvoorbeeld de gezondheidszorg, vervoer en automatisering. In dit blog bespreek ik twee recente voorstellen van de EU: de AI Act en de Richtlijn AI-aansprakelijkheid.
Met het uitlekken van het concept Integraal Zorgakkoord (IZA) lijkt de vrije artsenkeuze opnieuw op de politieke agenda te komen. De Volkskrant meldt vanochtend dat het kabinet voornemens is de keuzevrijheid voor patiënten in te perken. Wanneer zij zich wenden tot een ongecontracteerde zorgaanbieder, zullen zij een substantieel deel van de kosten zelf moeten ophoesten.
Schending van de onderzoeksplicht kan onder omstandigheden leiden tot aansprakelijkheid van de verkopende aandeelhouder-bestuurder. Benieuwd hoe dat in de praktijk werkt?
In ons vorige blog beschreven wij dat de complexiteit van de huidige dbc-systematiek en de ongewenste neveneffecten de NZa tot de conclusie hebben gebracht dat deze manier van bekostiging niet langer geschikt is om de geestelijke gezondheidszorg te bekostigen. Daarom is de NZa – in samenwerking met het werkveld – gekomen tot een nieuw bekostigingsmodel; het zorgprestatiemodel.
Het zal iedere ggz-aanbieder inmiddels al wel goed bekend zijn: vanaf 1 januari 2022 gaat in de generalistische basis-ggz, de gespecialiseerde ggz en de forensische zorg een nieuw bekostigingsmodel van kracht; het zorgprestatiemodel. Dit model vervangt het huidige systeem waarin gewerkt wordt met diagnose-behandelcombinaties (dbc-systematiek).
