In een geheimhoudingsovereenkomst, ook wel non-disclosure agreement (‘NDA’), komen partijen overeen om bepaalde informatie geheim te houden. De strekking van een NDA is aldus om vast te leggen welke informatie door partijen als vertrouwelijk dient te worden behandeld, welke voorwaarden daaraan zijn verbonden en wat de gevolgen zijn van een eventuele schending van de NDA.
De voorzieningenrechter van de rechtbank Rotterdam heeft in een uitspraak van 31 mei 2021 geoordeeld over een geschil dat ziet op het (gedeeld) auteursrecht op software in een situatie waarin een gebruiker/distributeur van software zelf aanpassingen heeft aangebracht aan die software. De vraag rijst aan wie de auteursrechten op die aanpassingen toekomen en of de softwareleverancier die aanpassingen mag gebruiken en vermarkten. De uitkomst van de uitspraak is (mede) van belang met het oog op een separate procedure tussen partijen die bij de Ondernemingskamer loopt. In deze blog licht ik de uitspraak kort toe en bespreek ik de relevantie van de uitspraak voor de praktijk.
Bedrijfsgeheimen, knowhow en andere vertrouwelijke informatie worden door veel ondernemingen als waardevolle assets beschouwd die (veelal) een aanzienlijke waarde binnen de onderneming vertegenwoordigen. Om die waarde te behouden is het essentieel dat de vertrouwelijke informatie en knowhow daadwerkelijk geheim blijven. De houder van een bedrijfsgeheim heeft verschillende mogelijkheden om te voorkomen dat het bedrijfsgeheim op straat of in handen van derden komt te vallen. Een geheimhoudingsbeding is daar één voorbeeld van. In een uitspraak van 13 april 2021 heeft het gerechtshof Den Haag zich over de vraag gebogen of een geheimhoudingsbeding in algemene voorwaarden, op grond waarvan niet openbaar-gemaakte knowhow geheim diende te worden gehouden, in kwestie door een contractspartij is geschonden. Deze blog schetst het verloop van de uitspraak en bespreekt de verdere relevantie voor de praktijk.
In een uitspraak van 28 januari 2021 heeft de voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag twee partijen die in restpartijen handelden veroordeeld wegens het maken van inbreuk op de intellectuele eigendomsrechten van Capital Brands. Deze rechten van intellectuele eigendom waren gevestigd op een blender voor babyvoeding. De partijen hebben zich naar het oordeel van de rechtbank tevens schuldig gemaakt aan oneerlijke handelspraktijken. In deze blog ga ik in op de feiten die aan dit oordeel ten grondslag liggen en zet ik het oordeel van de rechtbank uiteen.
De rechtbank Den Haag heeft in een uitspraak van 18 november 2020 de Staat veroordeeld tot het betalen van een boete van € 70.000 wegens het schenden van een auteursrechtlicentie op een boek over (ex)gedetineerden. Daarnaast heeft de Staat de persoonlijkheidsrechten van de auteurs zoals bedoeld in artikel 25 lid 1 Auteurswet (Aw) geschonden. In dit blog bespreken wij hoe de Staat tot een schending van de licentieovereenkomst en de persoonlijkheidsrechten van de auteurs heeft kunnen komen.
