In een recente uitspraak bevestigt de Afdeling bestuursrechtspraak dat de uitvoerbaarheid van een voorgenomen bestemmingsplan, en dus de geldigheid ervan, niet afhankelijk is van de vraag of de uitgifte van de betreffende grond in strijd is met het Didam-arrest.
De kersverse Minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening Hugo de Jonge heeft laten weten dat de invoeringsdatum van de Omgevingswet op 1 juli 2022 niet verantwoord is. Opnieuw wordt de inwerkingtreding van de wet uitgesteld; vooralsnog tot 1 oktober 2022 of 1 januari 2023.
Op 8 januari 2021 is het ontwerp Besluit publiekrechtelijk afdwingbare financiële bijdragen gepubliceerd. Met de wijzigingen van het Omgevingsbesluit wordt de mogelijkheid nader ingevuld om in een omgevingsplan te bepalen dat een bijdrage wordt gevraagd voor de verbetering van de kwaliteit van de fysieke leefomgeving.
In eerdere Kamerbrieven heeft de minister al aangekondigd aan te koersen op een definitieve inwerkingtreding van de Omgevingswet per 1 januari 2020. Op 17 december 2020 is een ontwerp koninklijk besluit voorgehangen waarmee een volgende stap wordt gezet richting de besluitvorming over de inwerkingtreding van de Omgevingswet op 1 januari 2022.
Op maandag 5 oktober jl. gaf staatssecretaris Van Veldhoven met een toespraak het startsein voor de landelijke bestuurlijke sessies over Omgevingsveiligheid. In een online gezelschap van burgemeesters, wethouders, gedeputeerden, dijkgraven, directeuren van omgevingsdiensten, veiligheidsregio’s en GGD’s lichtte zij een van de nieuwe instrumenten toe die de nieuwe Omgevingswet zal bevatten ter bevordering van de bespreekbaarheid van omgevingsveiligheid: het aandachtsgebied.
Het is vaste rechtspraak dat een grondeigenaar die bekend is met een nadelige planwijziging concrete pogingen moet ondernemen om de bestaande bouw- en gebruiksmogelijkheden te benutten. Zit de eigenaar stil, dan wordt een verzoek om vergoeding van planschade afgewezen vanwege passieve risicoaanvaarding. Geldt dat ook als de eigenaar nog afhankelijk is van besluitvorming van andere overheden? Antwoord: ja!
Als het planologische beleid niet is toegepast in het bestemmingsplan is de enkele verwijzing in nieuw beleid naar het oude beleid onvoldoende om aan de eigenaar passieve risicoaanvaarding tegen te werpen.
Een uit te werken bestemming in het nieuwe bestemmingsplan wordt niet in de planvergelijking betrokken; passieve risicoaanvaarding en het terugverdienen van investeringen.
Compenseren van planschade in natura? Neem altijd een termijn op! Verder: ga niet te snel uit van passieve risicoaanvaarding, leert de Afdeling bestuursrechtspraak in de uitspraak Waalwijk d.d. 27 maart 2019.
De Autoriteit Consument & Markt (“ACM”) heeft diverse gemeenten in Nederland gewaarschuwd dat zij in het verleden mogelijk het kartelverbod hebben overtreden. Hoewel de ACM laat weten dat de overtredingen inmiddels zijn beëindigd, kan niet worden uitgesloten dat betrokken gemeenten aansprakelijk zijn voor de schade van benadeelde ontwikkelaars.
Er is de laatste jaren veel rechtspraak verschenen over de mogelijkheden en wijze van compensatie in natura. In dit artikel bespreek ik de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van 17 oktober 2018, over planschade in het Utrechtse stadsdeel Leidsche Rijn. Deze uitspraak is interessant omdat de Afdeling een nieuwe benadering introduceert: die van de kans dat de schade in de toekomst wordt weggenomen.
Op 6 november 2018 heeft het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden ("hof") zijn langverwachte arrest gewezen in het hoger beroep over het (staats)steungeschil tussen de gemeente Harlingen ("gemeente") en Spaansen Holding B.V. ("Spaansen"). De gevolgen zijn verstrekkend voor (decentrale) overheden en hun contractspartijen. Omdat de gemeente door middel van een koopovereenkomst onrechtmatige staatssteun heeft verleend, is de gehele koopovereenkomst nietig. Deze wordt daardoor geacht niet te zijn gesloten.
