Projecten die met intern salderen niet leiden tot een toename van stikstofdepositie zijn niet natuurvergunningplichtig. Veel initiatiefnemers kiezen er desondanks voor om toch een aanvraag om een natuurvergunning in te dienen, om zo een positieve weigering op de aanvraag te verkrijgen.
Een tendens van de afgelopen jaren is dat steeds meer gemeenten beleid hebben vastgesteld voor de beoordeling van initiatieven om zonneparken te realiseren. Dat beleid kan grote consequenties hebben voor op dat moment al lopende aanvragen. Ook heeft dit beleid in de praktijk vaak tot gevolg dat meerdere initiatieven met elkaar moeten concurreren. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft op 16 februari 2022 twee uitspraken gedaan over het fair play beginsel en de procedure voor vergunningverlening van zonneparken in de gemeente Drimmelen. De Afdeling is van oordeel dat niet alle aanvragen objectief en op een gelijke wijze zijn beoordeeld.
De Regeling natuurbescherming is op 10 januari 2022 gewijzigd. Deze wijziging ziet op i) de actualisatie van de AERIUS Calculator, ii) de legalisering van PAS-meldingen en iii) de realisatie van een tijdelijke reservering van stikstofruimte voor woningbouwclusters. De wijziging is op 13 januari 2022 in werking getreden.
Op 25 juni 2020 concludeerde het Hof van Justitie in de Europese Unie (EU-hof) in de zaak Nevele dat voor de Vlaamse algemene milieuregels voor windturbines een plan-milieueffectrapportage (plan-mer) had moeten worden opgevoerd op grond van de Strategische Milieubeoordeling richtlijn (SMB-richtlijn). Het feit dat er geen plan-mer uitgevoerd is, is in strijd met de Europese regels en dient aangepast te worden. Naar aanleiding van dit Europese arrest, oordeelde de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) dat de algemene milieuregels voor windturbineparken zoals opgenomen in het Activiteitenbesluit en de Activiteitenregeling niet toepasbaar zijn. Net zoals in België, is ook in Nederland onterecht geen plan-mer uitgevoerd bij totstandkoming van de regels.
In een uitspraak van 8 december 2021 heeft de rechtbank Oost-Brabant geoordeeld dat niet zonder meer intern gesaldeerd mag worden met alle ‘stikstofrechten’ uit een geldende natuurvergunning, als die rechten de facto niet meer worden gebruikt en de jure niet meer kunnen worden gebruikt. Daarmee wordt – als het aan de rechtbank ligt – een nieuwe barrière opgeworpen tegen intern salderen.
Op 23 juli 2021 heeft de Europese Commissie een verruiming van de Algemene Groepsvrijstellingsverordening (AGVV) gepubliceerd. Lidstaten zijn hierdoor niet langer verplicht staatssteun aan de Commissie te melden wanneer die steun valt onder het toepassingsgebied van Europese investeringsprogramma’s en/of bedoeld is voor verduurzaming en digitalisering.
Vandaag (1 juli 2021) is de Wet stikstofreductie en natuurverbetering (Staatsblad 2021, 140) en het daarbij behorende Besluit in werking getreden. Het gaat om een wijziging van de Wet natuurbescherming en het Besluit natuurbescherming. Voor de praktijk is met name van belang dat er een legaliseringsprogramma komt voor projecten waarvoor onder het PAS geen natuurvergunning nodig was en dat de wet een gedeeltelijke vrijstelling voor bouwactiviteiten in de aanlegfase mogelijk maakt.
In een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van 24 februari 2021 (ECLI:NL:RVS:2021:387) heeft de Afdeling een uitspraak gedaan in een procedure tegen een verleende natuurvergunning voor het oprichten en in werking hebben van 21 windturbines op Windpark Oostpolder. Daarin is ook op grond van artikel 3.3 en 3.8 van de Wet natuurbescherming ontheffing verleend van de verbodsbepalingen voor een aantal vogel- en vleermuissoorten. Waddenwind B.V. komt op tegen de ontheffing en de daaraan verbonden voorschriften. Interessant in de uitspraak is het oordeel van de Afdeling over het verschil in beoordeling van noodzakelijke en niet-noodzakelijke voorschriften (rechtsoverweging 10).
Op 18 december 2020 is de 20ste tranche van het Besluit uitvoering Crisis- en herstelwet (BuChw) in werking getreden. Deze tranche voorziet in wijzigingen van en aanvullingen op het BuChw en in een wijziging van het Besluit milieueffectrapportage (Besluit mer). Met name de wijziging van het Besluit mer is het signaleren waard.
Een belangrijk onderdeel van de Omgevingswet is de invoeringswet- en -regelgeving. De Invoeringswet en het Invoeringsbesluit regelen de belangrijkste onderdelen van het overgangsrecht van de bestaande naar de nieuwe wetgeving. Ook vullen deze de Omgevingswet op een aantal onderdelen aan en zorgen deze ervoor dat bepaalde regelingen worden gewijzigd of ingetrokken. De Invoeringsregeling die daar onder hangt regelt op deze onderwerpen de op hetzelfde niveau hangende Omgevingsregeling en bevat een aantal specifieke thema’s. De Invoeringswet en het besluit zijn al gereed. Nu is ook de Invoeringsregeling klaar.
Op maandag 5 oktober jl. gaf staatssecretaris Van Veldhoven met een toespraak het startsein voor de landelijke bestuurlijke sessies over Omgevingsveiligheid. In een online gezelschap van burgemeesters, wethouders, gedeputeerden, dijkgraven, directeuren van omgevingsdiensten, veiligheidsregio’s en GGD’s lichtte zij een van de nieuwe instrumenten toe die de nieuwe Omgevingswet zal bevatten ter bevordering van de bespreekbaarheid van omgevingsveiligheid: het aandachtsgebied.
Op 22 april 2020 hebben de Tweede Kamerleden Klaver en Bromet een voorstel tot wijziging van de Wet natuurbescherming ingediend. De voorgestelde wetswijziging zou een oplossing moeten bieden voor de stikstofcrisis door te zorgen voor daadwerkelijke daling van de stikstofuitstoot op de lange termijn en voor versterking van de natuur. Het voorstel, inclusief het advies van de Afdeling advisering van de Raad van State, is op 5 oktober 2020 openbaar geworden.
