Op 26 oktober 2023 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ EU) zich in deze uitspraak uitgelaten over het inzagerecht van betrokkene in zijn medisch dossier op basis van artikel 15 van de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG). Na het arrest van 4 mei 2023 maakt het Hof nu in medische context duidelijk wat moet worden verstaan onder een ‘kopie’ van het medisch dossier.
Schadevergoeding wegens een inbreuk op de AVG: een onderwerp dat de gemoederen al lange tijd bezighoudt. Op 4 mei 2023 verscheen een langverwachte uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna: het Hof). Levert de enkele inbreuk op de AVG al een aanspraak op schadevergoeding op? En geldt binnen de Europese Unie een uniform schade-begrip of geldt het nationaal recht voor de beoordeling van de vraag óf schade is geleden en de omvang daarvan? Op onder meer deze vragen antwoordt het Hof in zijn arrest, dat wij in dit blog bespreken.
Mogen patiëntgegevens worden gebruikt door een zorgverlener voor het voeren van verweer in een klachtenprocedure, niet zijnde een tuchtprocedure? De KNMG-richtlijn ‘Omgaan met medische gegevens’ van april 2021 zegt hierover dat voor het gebruik van patiëntgegevens in het kader van het verweer bij een klachtencommissie of een geschilleninstantie expliciete toestemming van de patiënt is vereist. Het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg ziet dit anders, zo blijkt uit zijn uitspraak van 13 april 2022. In dit blog bespreek ik die uitspraak en de implicaties daarvan voor u als zorgverlener. Mijn beschouwing bij de uitspraak treft u onderaan dit blog.
In haar uitspraak van 21 september jl. heeft de rechtbank Noord-Nederland geoordeeld over de vraag of vervangende toestemming kan worden verleend aan een minderjarige om gevaccineerd te worden tegen het coronavirus. De rechtbank verleent die vervangende toestemming. In dit blog bespreken wij deze uitspraak en de implicaties van artikel 7:450 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek voor hulpverleners.
Bij uitspraak van 12 juli 2021 heeft de rechtbank Rotterdam € 2.500,- aan immateriële schade toegekend wegens een tienjarige privacyschending. Niet eerder werd in rechtspraak onder de AVG een dusdanig hoog bedrag toegekend. In dit blog bespreek ik deze uitspraak van rechtbank Rotterdam.
Op grond van de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst kan de patiënt aan de hulpverlener schriftelijk of elektronisch verzoeken om vernietiging van zijn medisch dossier (artikel 7:455 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek). De hulpverlener dient hier in principe gevolg aan te geven, tenzij een van de uitzonderingen van lid 2 van toepassing is. In een recente uitspraak heeft het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg geoordeeld dat de hulpverlener er óók toe is gehouden om aan een verzoek om selectieve vernietiging van een specifiek(e) woord, zinsnede, alinea of onderdeel te voldoen, behoudens toepassing van een van de hiervoor genoemde uitzonderingen. Deze uitspraak en de (praktische) gevolgen hiervan voor hulpverleners bespreek ik in dit blog.
Ingevolge artikel 5:4 van de Wet verplichte ggz wijst de officier van justitie die ambtshalve of op aanvraag een verzoekschrift voor een zorgmachtiging voor een betrokkene voorbereidt een geneesheer-directeur aan. De geneesheer-directeur, werkzaam bij een zorgaanbieder, bereidt het zorginhoudelijke deel van de te verzoeken zorgmachtiging voor. In dat verband draagt de geneesheer-directeur ervoor zorg dat een medische verklaring wordt opgesteld door een psychiater. In zijn uitspraak van 2 oktober 2020 oordeelt de Hoge Raad dat die medische verklaring ook kan worden opgesteld door de geneesheer-directeur zelf indien deze tevens psychiater is en aan de voorwaarden van artikel 5:7 Wet verplichte ggz is voldaan.
De Wet verplichte ggz voorziet thans niet expliciet in de mogelijkheid voor de rechter om in een machtiging tot voortzetting van een crisismaatregel andere vormen van verplichte zorg op te nemen dan die op grond van de (voorafgaande) crisismaatregel zijn toegestaan. Dit kan onwenselijk zijn op het moment dat gedurende de crisismaatregel of machtiging zelf blijkt dat andere vormen van verplichte zorg noodzakelijk zijn. Recentelijk is een wetsvoorstel ingediend tot aanpassing van de Wet verplichte ggz op dit punt, op grond waarvan ook andere vormen van verplichte zorg kunnen worden opgenomen in de machtiging tot voortzetting. In zijn arrest van 5 juni 2020 oordeelt de Hoge Raad reeds in lijn met deze voorgestelde wetswijziging.
In zijn uitspraak van 26 maart 2020 beslecht rechtbank Midden-Nederland een geschil tussen de curatoren van het faillissement van een ziekenhuis en een reumatoloog die voorheen in dat ziekenhuis werkzaam was. De arts in kwestie vordert primair de verstrekking van digitale kopieën van de reumatologiedossiers van alle patiënten die hij in het ziekenhuis heeft behandeld. In dit blog bespreken wij het afwijzende oordeel van de rechtbank, mede in het licht van eerdere rechtspraak van de Hoge Raad.
Een eenmaal met de patiënt tot stand gekomen geneeskundige behandelingsovereenkomst kan niet zonder meer eenzijdig worden opgezegd door de hulpverlener. De wet schrijft voor dat de hulpverlener de overeenkomst enkel kan opzeggen in geval van 'gewichtige redenen'. Maar ook wanneer die gewichtige redenen aanwezig zijn, gelden zorgvuldigheidseisen die de hulpverlener in acht moet nemen voordat de overeenkomst mag worden beëindigd. Dit blog biedt een algemeen kader en tips met betrekking tot de (zorgvuldige) eenzijdige beëindiging van de geneeskundige behandelingsovereenkomst door de hulpverlener.
