In de zomer van dit jaar heeft de Tweede Kamer het wetsvoorstel tot wijziging van de Huisvestingswet 2014 aangenomen. Het voorstel wordt nu behandeld door de Eerste Kamer. Alle reden dus om eens in dit bericht eens in te zoomen op het wetsvoorstel, en dan met name de wijziging van de vereiste schaarste bij woonruimtebeheer.
In een interessant tussenarrest van 10 januari 2023 geeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden uitleg over de betekenis van de gemeentelijke wegenlegger bij het bepalen van de onderhoudsplichten voor openbare wegen (op private grond).
Op 14 april 2022 heeft staatsraad advocaat-generaal Nijmeijer een conclusie uitgebracht over delegatie bij bestemmingsplannen met verbrede reikwijdte. In zijn conclusie gaat de staatsraad A-G in op de vraag of het delegeren van de bevoegdheid om een bestemmingsplan met verbrede reikwijdte te herzien rechtmatig is, en of beroep tegen een door B&W vastgesteld veegplan ook gericht kan zijn tegen gelijkluidende planregels uit het eerder door de raad vastgestelde bestemmingsplan.
Hoe wordt bij nadeelcompensatie en planschade omgegaan met vermogensschade en inkomensschade in de situatie dat grondeigendom en exploitatie bij twee verschillende rechtspersonen berusten? De Afdeling oordeelt: het gaat erom of feitelijk sprake is van een samenwerkingsverband ofwel één en dezelfde onderneming.
De Wet voorkeursrecht gemeenten (Wvg) biedt gemeenten een nuttig instrument om regie te houden op ruimtelijke ontwikkelingen. In haar uitspraak van 19 augustus 2020 oordeelt de Afdeling bestuursrechtspraak over de aanwijzing van gronden in de gemeente Nunspeet, en gaat hij nader in op de eisen die aan de motivering en belangenafweging worden gesteld.
In de planschadeuitspraak Amsterdam oordeelt de Afdeling dat sinds lange tijd gevoerd ligplaatsenbeleid voor woonboten in aanmerking moet worden genomen bij de maximale invulling van de bestemming.
In de uitspraak Oegstgeest zet de Afdeling de vereisten voor compensatie in natura van planschade op een rij. De uitspraak bevestigt de lijn dat de gemeente bij compensatie in natura mag kiezen voor een wijze van compensatie die niet de voorkeur heeft van de aanvrager.
Het is vaste rechtspraak dat een grondeigenaar die bekend is met een nadelige planwijziging concrete pogingen moet ondernemen om de bestaande bouw- en gebruiksmogelijkheden te benutten. Zit de eigenaar stil, dan wordt een verzoek om vergoeding van planschade afgewezen vanwege passieve risicoaanvaarding. Geldt dat ook als de eigenaar nog afhankelijk is van besluitvorming van andere overheden? Antwoord: ja!
Als het planologische beleid niet is toegepast in het bestemmingsplan is de enkele verwijzing in nieuw beleid naar het oude beleid onvoldoende om aan de eigenaar passieve risicoaanvaarding tegen te werpen.
Een uit te werken bestemming in het nieuwe bestemmingsplan wordt niet in de planvergelijking betrokken; passieve risicoaanvaarding en het terugverdienen van investeringen.
Het KB Spooromgeving Geldermalsen maakt duidelijk dat geen sprake is van een werkterrein als ter plaatse werken worden uitgevoerd. Ook komen in dit KB de positie van de Staatssecretaris en ProRail aan de orde.
Als de planologische mogelijkheden van andere gronden bij de planvergelijking moeten worden betrokken moet ook bij die gronden worden uitgegaan van de maximale invulling. Als de maximale invulling van een tussengebied het uitzicht vanaf een perceel belemmert leidt de planwijziging van het achterliggende gebied (voor wat betreft uitzichtverlies) niet tot een planologische verslechtering.
