Voor editie vier van Vastgoedrecht schreef Coen van Schaijk een overzichtsartikel over het pachtrecht. In het artikel 'De onbedoelde pachtovereenkomst in de huur- en vastgoedpraktijk' maakt hij een vergelijking met het huurrecht, en worden enkele bijzonderheden van het pachtrecht voor de lezer aangestipt.
Op 7 februari 2020 heeft de Hoge Raad zich uitgelaten dat het wettelijk systeem van ontslagrecht niet in de weg staat aan de vernietiging van diezelfde overeenkomst op grond van een wilsgebrek. Dit arrest is ook van belang voor het huur- en pachtrecht, omdat daar een vergelijkbaar beschermingsregime geldt. Verhuurders kunnen hier hun voordeel mee doen.
Om de fosfaatproductie in Nederland binnen de perken te houden geldt voor melkveehouders een fosfaatrechtenstelsel. Melkveehouders hebben fosfaatrechten gekregen op basis van de hoeveelheid vee die zij op 2 juli 2015 hadden. De fosfaatrechten rusten in principe op het bedrijf waarbinnen het vee gehouden wordt, maar zijn vrij overdraagbaar. In pachtrelaties zijn de fosfaatrechten toegekend aan het bedrijf van de pachter. Bij het eindigen van de pacht heeft de verpachter dan gronden en/of gebouwen zonder fosfaatrechten. In de uitspraak van de pachtkamer van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 26 oktober 2019 (ECLI:NL:GHARL:2019:2544) lag de vraag voor of dit voor verpachters altijd een rechtvaardige uitkomst is. Kort gezegd is de conclusie dat pachters onder omstandigheden gehouden zijn de fosfaatrechten over te dragen.
Op 3 oktober 2018 (zaaknummer: C/08/219659 / HA ZA 18-297) heeft de rechtbank Overijssel uitspraak gedaan over de vraag of een uitschaarder afgifte kan vorderen van fosfaatrechten van zijn inschaarder. Dit is een van de eerste uitspraken in bodemprocedures waarin deze vraag beantwoord wordt. De fosfaatrechten komen op grond van de wettelijke regeling toe aan de houder (inschaarder/opfokker). In dit geval doen zich geen bijzondere omstandigheden voor die tot een andere verdeling leiden.
In deze procedure vordert eiseres dat de opfokker de verkregen fosfaatrechten na het eindigen van de opfokovereenkomst aan haar overdraagt. Zij beroept zich primair op de een contractuele bepaling in de opfokovereenkomst over dierpremies en subsidiair op de aanvullende werking van redelijkheid en billijkheid in verband met de bijzondere achtergrond van de overeenkomst. De voorzieningenrechter ziet onvoldoende aanleiding om af te wijken van de hoofdregel dat de fosfaatrechten aan de opfokker toekomen. De vorderingen worden afgewezen (Rechtbank Midden-Nederland 30 juli 2018, ECLI:NL:RBMNE:2018:3645).
Op 17 juli 2018 heeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden arrest gewezen in een procedure tussen Varkenshandel Dijk, hierna: “Varkenshandel”, en een eigenaar van een zeugfokbedrijf en varkenshouderij, hierna: “Boer X”. Partijen hebben langere tijd zaken met elkaar gedaan en hebben daarbij afspraken gemaakt over het financieren van een zeugenstapel voor het zeugfokbedrijf. Tussen partijen is discussie ontstaan over de te betalen prijs voor geleverde biggen, een eigendomsvoorbehoud en in het verlengde daarvan de rechtmatigheid van een gelegd beslag.
Rondom de fosfaatrechten heeft een voorzieningenrechter geoordeeld dat door een onvoorziene situatie een inschaarder een aanzienlijk voordeel heeft genoten, terwijl het houderschap van de dieren slechts 12 weken heeft geduurd. Bovendien dat een herverdeling van de fosfaatrechten op grond van de Meststoffenwet tot de mogelijkheden behoorde. De voorzieningenrechter komt aldus tot het voorlopig oordeel dat een redelijke toepassing van de in-/uitscharingsovereenkomst met zich meebrengt dat de fosfaatrechten conform de perioden van houderschap in diezelfde verhouding tussen partijen dienen te worden verdeeld.
Recent heeft de Hoge Raad een arrest gewezen waarbij geoordeeld is dat artikel 7:313 lid 3 BW over ontduiking van hoevepacht ook van toepassing is in geval grond en land ter beschikking zijn gesteld aan twee gelieerde (maar verschillende) vennootschappen.
De Hoge Raad heeft geoordeeld over de positie en de aanspraken van de pachter bij onteigening. Het verlies van een overdrachtsvergoeding van een opvolgende pachter levert geen vermogensschade op, mogelijk wel inkomensschade.
Een boer op een middelgroot of groot bedrijf oogst zijn gewassen doorgaans niet zelf, maar besteedt dit uit aan een loonwerkbedrijf. Daarbij komt het met enige regelmaat voor dat een loonwerker per ongeluk de gewassen van een andere boer oogst. Mag de gedupeerde boer in zo’n geval een aangeboden compensatie, in de vorm van andere maïs, weigeren? Daarover ging de uitspraak van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 30 mei 2017 (ECLI:NL:GHARL:2017:4651).FeitenAppellant (gedupeerde boer) en geïnt...
Op 19 juli 2017 lag een geschil omtrent de aansprakelijkheid voor schade als gevolg van een omgewaaide boom voor bij de Rechtbank Gelderland. De vraag was of er sprake was van schending van een zorgplicht. De rechtbank oordeelt dat voor beantwoording van de vraag of de zorgplicht is geschonden van belang is of gedaagden de bomen niet regelmatig hebben gecontroleerd en nagelaten hebben onderhoud te plegen. In dit geschil dient eerst nader onderzoek door een deskundige plaats te vinden. Daaruit...
In het arrest van 28 juni 2016 overweegt het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden dat een paardenhouderij/-fokkerij in beginsel te kwalificeren is als landbouwkundig gebruik. Deze kwalificatie is van belang voor de vraag of er sprake is van een pachtovereenkomst. Tevens overweegt het gerechtshof dat als er geen inkomsten van enige betekenis uit de fokkerij voortvloeien, en dus een economisch oogmerk ontbreekt, een bedrijf niet voldoet aan de vereisten van een landbouwkundige exploitatie. De vraag of...
