Een algemene exoneratie in algemene voorwaarden kan ook uitkomst bieden voor een advocaat die in persoon wordt aangesproken op grond van onrechtmatige daad. Dit volgt uit een arrest van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.
Een gerechtelijke uitspraak kan na het wijzen ervan aangevuld worden als de rechter heeft verzuimd te beslissen over een vordering of verzoek. Recent deed zich dit voor bij het gerechtshof ‘s-Hertogenbosch, dat verzuimd zou hebben de gevorderde wettelijke rente toe te wijzen.
Een rechtsvordering tot schadevergoeding verjaart in ieder geval door verloop van twintig jaren na de gebeurtenis waardoor de schade is veroorzaakt. In onderhavig geval vond de schadeveroorzakende gebeurtenis plaats in 1992 toen de notaris verzuimde de huwelijkse voorwaarden in het huwelijksgoederenregister in te schrijven, zodat de vordering jegens de notaris is verjaard. De verjaring kan niet door erkenning worden gestuit indien die reeds is voltooid. Daar komt bij dat een kantoordirecteur niet zomaar tot erkenning kan overgaan; het is gebruikelijk dat eerst de verzekeringsmaatschappij wordt geïnformeerd en daarna pas over de mogelijke aansprakelijkheid wordt gesproken.
In september 2020 oordeelde de Hoge Raad dat zich bijzondere omstandigheden kunnen voordoen waaruit volgt dat wetenschap van een bestuurder niet zonder meer als wetenschap van de rechtspersoon heeft te gelden. Dit is onder meer relevant in het kader van verjaring.
Bij de Hoge Raad lag onlangs de vraag voor of twee opeenvolgende schadestaatprocedures als één geding hebben te gelden voor de toepassing van artikel 236 Rv.
In een arrest van het Gerechtshof Amsterdam van 23 juni 2020 wordt geoordeeld over de verhouding tussen door de Ondernemingskamer vastgesteld wanbeleid en bestuurdersaansprakelijkheid. Het oordeel van de Ondernemingskamer dat sprake is geweest van wanbeleid brengt niet zonder meer mee dat het bestuur aansprakelijk is of dat dit voorshands moet worden aangenomen. Het oordeel van de Ondernemingskamer dient bij de aansprakelijkheidsprocedure in aanmerking te worden genomen en kan bewijsrechtelijke betekenis hebben.
Ook al nam de bestuurder in hoger beroep geen memorie van antwoord, zijn stellingen uit eerste aanleg hadden toch betrokken moeten worden bij de beoordeling of sprake was van bestuurdersaansprakelijkheid. Door dit niet te doen, miskent het hof de devolutieve werking van het hoger beroep, zo volgt uit een recent arrest van de Hoge Raad.
Bij een overname van een verzekeringsportefeuille mag actief handelen van een assurantietussenpersoon worden verwacht. De zorgplicht van een assurantietussenpersoon is echter niet onbegrensd. Ook een verzekeringnemer dient bij de les te blijven en tijdig aan de bel te trekken.
Civielrechtelijke aansprakelijkheid vloeit niet per definitie voort uit een tuchtrechtelijke veroordeling. Het tuchtrecht en het civiele recht kennen een verschillend beoordelingskader. Het is aan degene die de beroepsbeoefenaar een verwijt maakt om gemotiveerd te stellen dat en waarom sprake is van civielrechtelijke onzorgvuldigheid. Het enkele gegeven dat een tuchtrechtelijke veroordeling is uitgesproken is daarvoor onvoldoende.
Is sprake van een ontoelaatbare wijziging van partijhoedanigheid indien een stichting eerst optreedt als vertegenwoordiger van slachtoffers en na eiswijziging in hoedanigheid van claimstichting in de zin van art. 3:305a (oud) BW? In een recent arrest van de Hoge Raad wordt de deformaliseringstrend bevestigd.
Een recent arrest van het hof Arnhem-Leeuwarden bevestigt dat tijdsverloop in combinatie met een schending van een rechtmatig belang (in dit geval: eventuele bewijsnood) ertoe kan leiden dat een ex-cliënt geen beroep kan doen op zijn (eventuele) vordering jegens zijn voormalig advocaat. De klachtplicht kan daaraan in de weg staan. Advocaten doen er goed aan dit belangrijke verweermiddel goed voor ogen te houden.
