Het Hof van Justitie heeft geoordeeld dat een quasi-inbestede opdracht moet worden aanbesteed zodra de verhoudingen tussen aanbestede en gecontroleerde rechtspersoon zodanig veranderen dat niet langer aan de vereisten voor quasi-inbesteding is voldaan.
In een recente uitspraak veroordeelt de Amsterdamse voorzieningenrechter vervoersbedrijf GVB ertoe een aanbestedingsprocedure opnieuw te doen, omdat het beoordelingsteam in afwijking van de stukken niet uit vier maar slechts uit drie leden bestond.
Tot voor kort was het in ‘aanbestedingsland’ heel duidelijk: een advies van de Commissie van Aanbestedingsexperts is niet bindend dus daar hoeft een aanbestedende dienst in feite geen gehoor aan te geven. De Politie handelde aldus, maar werd teruggefloten door de Haagse voorzieningenrechter. Die oordeelde dat hoewel adviezen van de CvAE niet bindend zijn, het wél onzorgvuldig is om een advies van de CvAE zonder toelichting in de wind te slaan en de betreffende aanbestedingsprocedure ongewijzigd voort te zetten.
In een recent vonnis oordeelt de Haarlemse voorzieningenrechter dat de aanbestedende dienst enkele eisen stelt die disproportioneel zijn omdat ze onhaalbaar zijn, en dat een aantal contractsbepalingen disproportioneel is. Opvallend is dat de rechter het disproportioneel acht om alle risico’s die de huidige marktsituatie (de Coronacrisis, de grondstoffencrisis en de oorlog in Oekraïne) met zich brengt bij de opdrachtnemer te leggen.
Een terechte uitspraak van de Bossche voorzieningenrechter: als de aanbestedingsstukken voorschrijven dat éérst kwaliteit en dan pas prijs beoordeeld worden, dan moet die volgorde ook worden aangehouden. Afwijking van de aangekondigde procedure leidt tot heraanbesteding.
In een recent vonnis oordeelt de rechtbank Rotterdam over de vraag of een aanbesteder op grond van zijn motiveringsplicht gehouden is om de inschrijvingsprijs van de winnende inschrijver mee te delen. Anders dan de rechtbank Midden-Nederland in een vergelijkbare zaak, oordeelt de Rotterdamse rechtbank in lijn met haar eerdere jurisprudentie dat bij de motivering van een afwijzing niet de prijs van de winnende inschrijving bekend gemaakt hoeft te worden.
Bij arrest van 1 april 2022 heeft de Hoge Raad antwoord gegeven op prejudiciële vragen met betrekking tot de verhuiskostenvergoeding van artikel 7:220 BW lid 5 en 6.
Een forse overschrijding van verrekenbare hoeveelheden die wegens een fout in het bestek reeds ten tijde van de aanbesteding bekend had moeten zijn, leidt tot een aanpassing van de verrekenprijs naar een markconforme prijs ten tijde van inschrijving.
Een aanbesteder die maar één geldige inschrijving ontvangt, hoeft niet op basis daarvan te gunnen en mag de aanbesteding intrekken vanwege het te lage concurrentieniveau. Deze intrekkingsgrond uit de Europese en nationale rechtspraak vindt toepassing in recente zaken bij voorzieningenrechters in Den Haag en Groningen.
De Haagse voorzieningenrechter heeft recent geoordeeld dat overschrijding van een niet-gepubliceerd budget niet kan leiden tot uitsluiting van de te duur bevonden ondernemer. De aanbestedende dienst mag in een dergelijk geval hooguit de aanbesteding intrekken.
Vanaf de dag van surseance van betaling of een faillissement is de huurprijs een boedelschuld. Op 24 december 2021 heeft de Hoge Raad geoordeeld dat wettelijke of contractuele vertragingsrente over de als boedelschuld verschuldigde huurprijs ook als boedelschuld moet worden aangemerkt. In onderstaand artikel wordt ingegaan op wat boedelschulden zijn, hoe de Hoge Raad tot dit oordeel is gekomen en op contractuele rentebedingen in huurovereenkomsten
In het tijdschrift Jurisprudentie Aanbestedingsrecht is een noot van Frank Cornelissen en Tony van Wijk gepubliceerd met de titel “Beoordelingselementen die de inhoud van inschrijvingen niet beïnvloeden: bestaan ze eigenlijk wel?”. Zij lichten toe onder welke omstandigheden ruimte tot nadere invulling van criteria wél bestaat en waar de grens ligt.
