In onze vorige artikelen in deze reeks over het Wetsvoorstel bespraken wij de (wettelijke) definitie van franchise en de verplichtingen die onder het Wetsvoorstel gelden in de periode voor het sluiten van de franchiseovereenkomst. In dit derde artikel zullen we in navolging daarop de belangrijkste verplichtingen uit het Wetsvoorstel bespreken die gelden tijdens looptijd van de franchiseovereenkomst.
Op 12 juli 2019 is het Wetsvoorstel betreffende de wijziging van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek in verband met de invoering van regels omtrent de franchiseovereenkomst (hierna: “Wetsvoorstel”) naar de Raad van State gegaan.
Op 12 juli 2019 is het Wetsvoorstel betreffende de wijziging van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek in verband met de invoering van regels omtrent de franchiseovereenkomst (hierna: “Wetsvoorstel”) naar de Raad van State gegaan.
In 2010 vindt er een explosie plaats op het olieplatform Deepwater Horizon. Het olieplatform wordt geleased door het Britse British Petroleum (“BP”) en is gelegen in de Golf van Mexico. BP richt zich op een wereldwijd beleggingspubliek en communiceert (onder andere) via haar website en de pers over de ramp. De kwestie heeft op het eerste gezicht weinig met Nederland van doen. Is de Nederlandse rechter bevoegd om kennis te nemen van een collectieve actie ex artikel 3:305a BW van de Vereniging van Effectenbezitters (“VEB”) namens een groep BP-aandeelhouders? Hier komen de leerstukken rondom massaschade en internationaal privaatrecht samen.
Het komt regelmatig voor dat distributeurs (mede) met een beroep op het kartelverbod toelating tot een distributiestelsel van een leverancier proberen af te dwingen bij de civiele rechter. Daarvoor dienen zij onder meer een concurrentiebeperkende afspraak te bewijzen. Uit een recent arrest van het Gerechtshof Arnhem Leeuwarden (“Hof”) blijkt dat dat niet meevalt.
Recent onderzoek laat zien dat nog steeds geen sprake is van een evenwichtige man/vrouw zetelverdeling aan de top van Nederlandse vennootschappen. In deze serie wordt in verschillende delen ingegaan op vragen als: hoe komt het dat nog geen sprake is van een evenwichtige zetelverdeling? Welke functie bedient het wettelijk streefcijfer? Welke invloed heeft (gender)diversiteit op (de prestaties van) vennootschappen? En: hoe kan een meer evenwichtige zetelverdeling worden bereikt? Deze serie is een verkorte voorpublicatie van mijn te verschijnen proefschrift. Neem voor meer informatie en advies contact op met Charlotte Perquin-Deelen. In deel 3 ga ik in op de invloed van implicit gender bias.
Het staat een bestuurder in beginsel vrij op grond van een eigen afweging te bepalen wanneer welke schuldeisers worden voldaan. Zelfs preferente schulden hoeven niet altijd met voorrang te worden voldaan. Selectieve betaling is dus niet altijd onrechtmatig en leidt niet altijd tot aansprakelijkheid van de bestuurder. De vrijheid is beperkter als de activiteiten van een vennootschap beëindigd gaan worden en de vennootschap over onvoldoende middelen beschikt om al haar schuldeisers te voldoen. Datzelfde geldt als een gelieerde partij met voorrang wordt voldaan dan wel de bestuurder bij de voldoening een persoonlijk belang heeft.
Recent onderzoek laat zien dat nog steeds geen sprake is van een evenwichtige man/vrouw zetelverdeling aan de top van Nederlandse vennootschappen. In deze serie wordt in verschillende delen ingegaan op vragen als: hoe komt het dat nog geen sprake is van een evenwichtige zetelverdeling? Welke functie bedient het wettelijk streefcijfer? Welke invloed heeft (gender)diversiteit op (de prestaties van) vennootschappen? En: hoe kan een meer evenwichtige zetelverdeling worden bereikt? Deze serie is een verkorte voorpublicatie van mijn te verschijnen proefschrift. Neem voor meer informatie en advies contact op met Charlotte Perquin-Deelen. In deel 2 ga ik in op de waarde van diversiteit voor vennootschappen.
Recent onderzoek laat zien dat er nog steeds geen sprake is van een evenwichtige man/vrouw zetelverdeling aan de top van Nederlandse vennootschappen. In deze serie wordt in verschillende delen ingegaan op vragen als: hoe komt het dat nog geen sprake is van een evenwichtige zetelverdeling? Welke functie bedient het wettelijk streefcijfer? Welke invloed heeft (gender)diversiteit op (de prestaties van) vennootschappen? En: hoe kan een meer evenwichtige zetelverdeling worden bereikt? Deze serie is een verkorte voorpublicatie van mijn te verschijnen proefschrift. Neem voor meer informatie en advies contact op met Charlotte Perquin-Deelen. In deel 1 ga ik in op de recente cijfers.
De Hoge Raad wees onlangs twee interessante arresten over een vermeend valselijk opgemaakte akte en een vermeend valse handtekening. Als gesteld wordt dat een onderhandse akte valselijk is opgemaakt, dan dient degene die dat stelt dit in beginsel te bewijzen. Niettemin heeft de rechter een grote vrijheid bij de waardering van het bewijs. Als stellig ontkend wordt dat het gaat om een authentieke handtekening, dan dient de andere partij het tegendeel te bewijzen. Op hem rust de bewijslast van de echtheid van de handtekening.
De afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat een raad van discipline geen bestuursorgaan is, maar een onafhankelijk bij wet ingesteld orgaan dat met rechtspraak is belast. Om die reden kan een derde-belanghebbende zich niet voegen in een klachtprocedure bij de raad van discipline.
De Ondernemingskamer heeft de bevoegdheid in te grijpen in het beleid van de vennootschap, onder meer middels de onmiddellijke voorzieningen (art. 2:349a BW). De vraag is of de Ondernemingskamer enkel van deze bevoegdheid gebruikmaakt in gevallen van 'flagrant wanbeleid'.
