Recentelijk heeft de Rechtbank Noord-Holland geoordeeld wanneer een staking van eigen personeel van luchtvaartmaatschappijen als een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5 lid 3 van Verordening (EG) 261/2004 wordt aangemerkt.
Ook de bouwsector wordt niet gespaard door de Covid-19-pandemie. Lopende bouwprojecten kunnen worden beïnvloed door onder meer officiële maatregelen, knelpunten in de levering of personeelstekorten.
Het nieuws staat er vol mee: de corona-app. Die moet het risico op overbelasting van de zorg verkleinen, en het kabinet in staat stellen om (onder andere) crisismaatregelen te verlichten. 18 en 19 april jl. vond een appathon plaats waarin voorstellen voor de ‘corona-app’ werden gepresenteerd (en bekritiseerd). Uit nieuwsbronnen volgt dat Minister De Jonge dinsdagnacht aan de Tweede Kamer heeft laten weten dat de gewenste corona-app nog niet tussen de gepresenteerde oplossingen zat, dus de zoektocht is nog (lang) niet ten einde. Eerder schreven we al dat het aanbestedingsrecht tijdens de coronacrisis onverkort geldt. Hoe past de inkoop van de corona-app, via onder meer de appathon, binnen de aanbestedingsplicht van de Staat (het ministerie van VWS)?
Is sprake van een ontoelaatbare wijziging van partijhoedanigheid indien een stichting eerst optreedt als vertegenwoordiger van slachtoffers en na eiswijziging in hoedanigheid van claimstichting in de zin van art. 3:305a (oud) BW? In een recent arrest van de Hoge Raad wordt de deformaliseringstrend bevestigd.
Aanbestedingskort gedingen gaan -in ieder geval bij de rechtbank Arnhem- door ondanks de Coronamaatregelen. De behandeling vindt uiteraard wel op aangepaste wijze plaats; pleitnota’s worden vooraf ingediend en de mondelinge behandeling gebeurt telefonisch. Zo blijkt ook uit een vonnis van 1 april waarbij de provincie Gelderland in het gelijk is gesteld in het kader van een aanbesteding voor onderhoud van bomen.
Het Gerechtshof Amsterdam heeft onlangs uitspraak gedaan in een verzekeringsrechtelijk geschil tussen de commissarissen van het failliete Imtech en CNA, de first excess layer verzekeraar op de Directors & Officers (D&O) verzekering van Imtech. Het hof oordeelt dat CNA door de commissarissen niet kan worden aangesproken voor vergoeding van door hen gemaakte verweerkosten. Dit is erin gelegen dat de primary layer, die een dekking biedt voor EUR 25 miljoen, nog niet is uitgeput, zodat dekking onder de excess layer niet aan de orde is.
Een in de aanbestedingsstukken opgenomen verbod om negatieve prijzen aan te bieden betekent niet dat ook geen korting mag worden aangeboden. Temeer niet als in de inschrijfstaat een post ‘Korting’ is opgenomen (althans niet is verwijderd).
Een exoneratie van een aannemer voor schade veroorzaakt door gebreken aan een door een derde te plaatsen fundering laat onverlet dat de aannemer nog steeds aansprakelijk kan zijn bij schending van zijn waarschuwingsplicht met betrekking tot die fundering.
Al eerder wijdden wij een artikel aan bestuurdersaansprakelijkheid in verband met het doen van selectieve betalingen. In een recent arrest van 17 januari 2020 heeft de Hoge Raad geoordeeld dat een selectieve betaling in het zicht van faillissement niet altijd hoeft te leiden tot (privé) aansprakelijkheid van de bestuurder.
In 2016 was er ongebruikelijk hoogwater in de Waal maar van een onvoorziene omstandigheid -en dus aanspraak van de opdrachtnemer op een bijbetaling- was geen sprake.
Een interessante uitspraak van de Amsterdamse kort gedingrechter dat in de aanbestedingsstukken niet alle punten/criteria vermeld hoeven te worden en een voorbeeld van een wel heel erg marginale toetsing.
In Nederland staat het een aanbestedende dienst vrij te kiezen voor (quasi-)inhouseopdrachtverlening (dus zonder aanbesteding) in plaats van het extern plaatsen van opdrachten (dus in principe met aanbesteding).
