Op 10 november jl. heeft de Eerste Kamer het Wetsvoorstel Wet bestuur en toezicht rechtspersonen (Wbtr) aangenomen. De Wbtr treedt op 1 juli 2021 in werking. De invoering heeft lang op zich laten wachten. We zullen uw geheugen opfrissen door het plaatsen van korte berichten op deze kennispagina over de relevante wijzigingen.
De Wet medezeggenschap scholen (‘Wms’) kent zowel algemene als bijzondere bevoegdheden toe aan medezeggenschapsorganen in het primair onderwijs, het voortgezet onderwijs en het (voortgezet) speciaal onderwijs. Zo heeft de (G)MR onder meer recht op overleg (artikel 6 Wms), recht op informatie (artikel 8 Wms) en diverse instemmings- en adviesbevoegdheden. Het ‘Wetsvoorstel tot wijziging van de Wet medezeggenschap op scholen, de Wet op het primair onderwijs, de Wet op het voortgezet onderwijs en de Wet op de expertisecentra in verband met het versterken van de medezeggenschap en de informatievoorziening aan betrokkenen in het funderend onderwijs’ beoogt de positie van de (G)MR te versterken en de informatievoorziening aan ouders, leerlingen en personeel te verbeteren. Naar verwachting zal het wetsvoorstel op 1 juli 2021 in werking treden. In dit blog zetten wij voor u de vier belangrijkste voorgestelde wijzigingen uiteen.
Op 10 november jl. heeft de Eerste Kamer het Wetsvoorstel Wet bestuur en toezicht rechtspersonen (Wbtr) aangenomen. Het ziet er naar uit dat deze wet per 1 januari 2021 in werking treedt. De invoering heeft lang op zich laten wachten. We zullen uw geheugen opfrissen door het plaatsen van korte berichten op deze kennispagina over de relevante wijzigingen.
Op 10 november jl. heeft de Eerste Kamer het Wetsvoorstel Wet bestuur en toezicht rechtspersonen (Wbtr) aangenomen. De Wbtr treedt op 1 juli 2021 in werking. De invoering heeft lang op zich laten wachten. We zullen uw geheugen opfrissen door het plaatsen van korte berichten op deze kennispagina over de relevante wijzigingen.
Van mondkapje tot pacemaker en van zwangerschapstest tot HIV-test: al deze producten hebben één ding gemeen. Ze vallen onder de definitie van een medisch hulpmiddel in de zin van de Wet medische hulpmiddelen. Na onder meer het PIP-borstimplantatenschandaal en incidenten met metaal-op-metaal (MoM)-heupimplantaten besloot de Europese Commissie in 2011 om bestaande EU-richtlijnen ingrijpend te herzien om de kwaliteit van het Europese beleid en de regulering op gebied van medische hulpmiddelen te verbeteren. Daartoe zijn twee Europese Verordeningen opgesteld; de verordening medische hulpmiddelen (‘MDR’) en de verordening in-vitrodiagnostica (‘IVDR’) (1).
In de Verordening Medische Hulpmiddelen (EU) 2017/745 (‘MDR’) en de Verordening Medische hulpmiddelen voor in-vitrodiagnostiek (EU) 2017/746 (‘IVDR’) wordt maar liefst vijftig keer gerefereerd naar ‘Eudamed’: de Europese Databank voor Medische Hulpmiddelen. En dat is niet zonder reden. Een belangrijk doel van beide verordeningen is het verbeteren van de traceerbaarheid van medische hulpmiddelen. De Europese wetgever ziet voor Eudamed dan ook een cruciale rol weggelegd bij het vastleggen van informatie over onder meer de op de markt zijnde hulpmiddelen, de marktdeelnemers, aangemelde instanties (notified bodies), uitgevoerde klinische onderzoeken, vigilantie gegevens en markttoezicht (1).
Net als veel andere personen en bedrijven worden ook zorgaanbieders in toenemende mate geconfronteerd met wederpartijen die als gevolg van de uitbraak van het covid-19 virus (het ‘coronavirus’) hun contractuele verplichtingen niet (kunnen) nakomen. Het voorbeeld van leveranciers die geen mondkapjes of andere medische hulpmiddelen meer kunnen leveren is inmiddels welbekend, maar er zijn genoeg andere situaties denkbaar. Als zorgaanbieder is het tijdens deze coronacrisis dan ook van belang om te weten welke opties er zijn.
Net als veel andere personen en bedrijven worden ook zorgaanbieders in toenemende mate geconfronteerd met wederpartijen die als gevolg van de uitbraak van het covid-19 virus (het ‘coronavirus’) hun contractuele verplichtingen niet (kunnen) nakomen. Het voorbeeld van leveranciers die geen mondkapjes of andere medische hulpmiddelen meer kunnen leveren is inmiddels welbekend, maar er zijn genoeg andere situaties denkbaar. Als zorgaanbieder is het tijdens deze coronacrisis dan ook van belang om te weten welke opties er zijn. Wanneer mag u als zorgaanbieder weigeren te betalen? Bestaat er een recht op schadevergoeding wanneer er niet wordt geleverd? Wanneer kan een overeenkomst worden ontbonden? In twee blogs gaan wij nader op deze vragen in.
Op 1 juli 2020 treedt zoals het er nu uitziet de herziene WMCZ in werking. In de WMCZ is onder meer vastgelegd welke zorginstellingen een cliëntenraad in moeten stellen en welke rechten aan een cliëntenraad toekomen. Eén daarvan is het recht om een bindende voordracht te doen voor de benoeming van ten minste één lid van het toezichthoudend orgaan van de instelling (art. 10 WMCZ nieuw). De cliëntenraad kan op deze wijze invloed uitoefenen op het interne toezicht op de zorginstelling. In deze bijdrage gaan we nader op dit recht van de cliëntenraad in.
