In een eerder artikel hebben wij aandacht besteed aan de vraag of, en zo ja in hoeverre, een zorgverzekeraar tot extrapolatie van onderzoeksresultaten mag overgaan. In dit artikel geven wij een update van de stand van jurisprudentie.
Op 7 juni 2019 wees de Hoge Raad arrest in de zaak Conductore/Zilveren Kruis Achmea c.s. Zorgverzekeraars menen dat uit dit arrest voortvloeit dat de door de zorgverzekeraars gebezigde vlaktaks van 25 % door de Hoge Raad zou zijn goedgekeurd. Dit is onjuist.
Op 1 februari jl. heeft de rechtbank Gelderland uitspraak gedaan in de zaak van de Stichting Handhaving Vrije Artsenkeuze tegen de vier grootste zorgverzekeraars van Nederland (VGZ, Menzis, CZ en Zilveren Kruis). de rechtbank oordeelde onder andere dat de zogenaamde vlaktaks (een standaardkorting van 25% bij niet-gecontracteerde zorg) niet toegestaan is. De Advocaat-Generaal bij de Hoge Raad volgt de Rechtbank Gelderland in dit oordeel.
De voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag heeft op 28 maart 2019 uitspraak gedaan dat de werkgever op straffe van een dwangsom de arbeidsovereenkomst met een langdurig arbeidsongeschikte werknemer (langer dan 2 jaar) moet opzeggen.
Bestuurders en penningmeesters van stichtingen huldigen wel eens het standpunt dat de stichting die zij vertegenwoordigen niet belastingplichtig is voor de heffing van vennootschapsbelasting (winstbelasting).
De rechtbank Gelderland heeft op 1 februari 2019 uitspraak gedaan in de procedure die de Stichting Handhaving Vrije Artsenkeuze in december 2017 aanhangig heeft gemaakt tegen VGZ en Menzis, en waarin Zilveren Kruis en CZ later zijn ‘tussengekomen’ c.q. zich hebben gevoegd. De uitspraak laat zien dat het huidige vergoedingsbeleid niet gehandhaafd kan blijven. Zo is het hanteren van een zogenaamde ‘vlaktaks’ (bijna alle zorgverzekeraars passen een generieke korting van 25% toe bij niet-gecontracteerde zorg) volgens de rechtbank niet toegestaan. Verder blijkt uit de uitspraak dat het uitgangstarief gekoppeld moet zijn aan de daadwerkelijke kosten gecontracteerde zorg en dat zorgverzekeraars geen gebruik mogen maken van een ongewogen gemiddeld gecontracteerd tarief.
In het jaar 2019 hanteren de meeste zorgverzekeraars een cessieverbod. Met name in de GGZ kan dit voor grote problemen zorgen, zowel voor de zorgaanbieder als voor de patiënt. In dit artikel wordt de laatste stand van zaken met betrekking tot het cessieverbod besproken en wordt in het bijzonder stilgestaan bij de gevolgen van een cessieverbod in de GGZ
Annotatie bij de uitspraak van de Hoge Raad: HR 10 april 2018, ECLI:NL:HR:2018:553
Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Den Haag (RTG) heeft voor het eerst sinds de invoering van de Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding (Wtl) in 2002 een arts een berispring opgelegd wegens een uitgevoerde euthanasie bij een 74-jarige ernstig dementerende wilsonbekwame patiënte. Daarnaast riskeert de verpleeghuisarts in kwestie ook strafrechtelijke vervolging.
Dit artikel beoogt duidelijkheid te bieden over de vraag wie de patiënt moet informeren over de kosten van een behandeling. Kort samengevat rust op zowel zorgverzekeraars als zorgaanbieders een informatieplicht. Dit geldt met name wanneer de patiënt een deel van de kosten van de behandeling zelf zal moeten betalen. Ook van de patiënt zelf mag worden verwacht dat hij opzoekt wat de dekking van zijn verzekering is.
De voorzieningenrechter van de rechtbank Gelderland oordeelde onlangs over de vraag of VGZ onrechtmatig handelde door – in afwijking de op haar website omschreven procedure – een aanbieder van methotrexaat injecties als preferent aan te wijzen. Volgens de voorzieningenrechter dient een belangenafweging te worden gemaakt.
Een recente uitspraak van het Centraal Tuchtcollege maakt duidelijk dat het in de praktijk niet altijd even eenduidig is wie 'rechtstreeks belanghebbende' is en in dat kader namens de patiënt een tuchtklacht kan indienen.
