Zijn de clausules in uw huurovereenkomst rechtsgeldig? Veel verhuurders ergeren zich over te late huurbetalingen door hun huurders. Maar vanaf wanneer is volgens de Duitse wet een huurbetaling te laat? Hebben huuropzeggingen vanwege te late betalingen en daaropvolgende ontruimingsvorderingen kans op succes?
Het hof (Arnhem-Leeuwarden) heeft in deze zaak geoordeeld dat het gebruiken van een strook grond als landbouwgrond niet leidt tot (ondubbelzinnig) bezit. Volgens het hof kan een dergelijk gebruik ook duiden op huur, pacht of bruikleen. Het hof concludeert dan ook dat aan het bezitsvereiste niet is voldaan en dat het beroep van de akkerbouwer op (verkrijgende en bevrijdende) verjaring niet slaagt.
Vanaf 7 november ligt het ontwerp koninklijk besluit ter inzage waarbij onroerende zaken ter onteigening worden aangewezen om de realisatie van het project “ViA15” mogelijk te maken. Wat betekent een mogelijke onteigening voor u?
Bij een gemengde huur- en zorgovereenkomst waarin het verzorgingselement overheerst kan beëindiging van de zorgovereenkomst leiden tot beëindiging van de huurovereenkomst zonder dat de bepalingen van Boek 7 BW hieraan in de weg staan. In de uitspraak van 16 oktober 2018 van de Rechtbank Limburg heeft de verhuurder zich in zijn eigen vingers gesneden door deze beëindigingsmogelijkheid (waarschijnlijk onbewust) contractueel te hebben beperkt.
De WOZ-waarde van woonruimte speelt een belangrijke rol in de vaststelling van de niet-geliberaliseerde huurprijs. Onderstaande uitspraak laat het belang van verhuurders zien om iedere afzonderlijke woonruimte een WOZ-beschikking aan te vragen.
Op 3 oktober 2018 (zaaknummer: C/08/219659 / HA ZA 18-297) heeft de rechtbank Overijssel uitspraak gedaan over de vraag of een uitschaarder afgifte kan vorderen van fosfaatrechten van zijn inschaarder. Dit is een van de eerste uitspraken in bodemprocedures waarin deze vraag beantwoord wordt. De fosfaatrechten komen op grond van de wettelijke regeling toe aan de houder (inschaarder/opfokker). In dit geval doen zich geen bijzondere omstandigheden voor die tot een andere verdeling leiden.
Op 28 september 2018 heeft de Hoge Raad arrest gewezen in antwoord op prejudiciële vragen over de uitleg van artikel 6:265 BW (ontbinding). De Hoge Raad oordeelt, in navolging van de A-G, dat de 'tenzij-bepaling' niet terughoudend dient te worden toegepast. Ook oordeelt de Hoge Raad dat er geen behoefte is aan bijzondere regels op het gebied van huur en verhuur van sociale woonruimte.
Op 17 augustus 2018 heeft de Hoge Raad geoordeeld dat Leegstandwetwoningen en anti-kraakwoningen als huurwoningen aangemerkt moeten worden in de zin van de Wet verhuurderheffing. Het feit dat de woningen bestemd zijn voor de sloop of dat de woningen ter beschikking worden gesteld aan derden met een bepaalde doelstelling, zoals bescherming tegen vandalisme of kraak, doet hier volgens het arrest van de Hoge Raad niets aan af. Verhuurderheffing kan naar onze mening voorkomen worden door bruikleenovereenkomsten te sluiten.
Op 1 juli 2016 is de Wet doorstroming huurmarkt 2015 in werking getreden. Onderdeel van deze wet was de aanpassing van artikel 7:271 lid 1 BW om tijdelijke huurcontracten mogelijk te maken. Inmiddels zijn er twee jaar verstreken, hoe zijn rechters omgegaan met deze tijdelijke huurcontracten?
De Veegwet Wonen is op 1 juli 2017 in werking getreden. Per die datum zijn de Woningwet en het Besluit toegelaten instelling volkshuisvesting (Btiv) gewijzigd. De Veegwet repareert een aantal punten in de Woningwet en bevat een aantal aanpassingen die de Woningwet voor corporaties, gemeenten, huurders en de toezichthouder beter uitvoerbaar maken. De wijziging breng ook mee dat woningcorporaties hun statuten vóór 1 januari 2019 in overeenstemming moeten brengen met de wet, voor zover dit nog niet het geval is.
De zogenoemde exceptio plurium litis consortium houdt in dat bij een ‘processueel ondeelbare rechtsverhouding’ alle partijen dienen te worden betrokken. Een geslaagd beroep op deze exceptio komt relatief weinig voor, maar het hof Amsterdam heeft een dergelijk beroep recentelijk gehonoreerd.
Op 18 juli 2018 is in een verjaringszaak een uitspraak gedaan, waarbij ruilverkaveling roet in het eten heeft gegooid. Gedaagden dachten eigenaar te zijn geworden van stroken bermgrond middels bevrijdende verjaring. Echter, door een ruilverkaveling die heeft plaatsgevonden in 2010 is het litigieuze perceel toebedeeld aan de gemeente Stichtse Vecht. De rechtbank oordeelt dat hierdoor een nieuw recht van eigendom is toebedeeld aan de gemeente, zodat dit nieuwe recht geen boodschap heeft aan andere rechten. Een verjaringstermijn heeft dan ook geen invloed daarop.
