Deze bijdrage bevat een overzicht van de jurisprudentie op het gebied van de gezondheidszorg (o.a. Wet verplichte ggz, Wet zorg en dwang (Wzd), zorginkoop, medische aansprakelijkheid, sociaal domein, bekostiging, patiëntenrechten, ondernemingsrecht) die in de maand februari 2023 is gepubliceerd.
Deze bijdrage bevat een overzicht van de jurisprudentie op het gebied van de gezondheidszorg (zorginkoop, medische aansprakelijkheid, tuchtrecht, privacyrecht, sociaal domein, bekostiging, patiëntenrechten) die in de maand januari 2023 is gepubliceerd.
Deze bijdrage bevat een overzicht van de jurisprudentie op het gebied van de gezondheidszorg (zorginkoop, medische aansprakelijkheid, tuchtrecht, privacyrecht, sociaal domein, bekostiging, patiëntenrechten, bestuurdersaansprakelijkheid, medezeggenschap) die in de maand december 2022 is gepubliceerd.
Deze bijdrage bevat een overzicht van de jurisprudentie op het gebied van de ge-zondheidszorg (zorginkoop, medische aansprakelijkheid, tuchtrecht, privacyrecht, sociaal domein, bekostiging, governance, medezeggenschap, bestuurdersaansprakelijkheid, samenwerking, patiëntenrechten) die in de maand oktober 2022 is gepubliceerd.
Mogen patiëntgegevens worden gebruikt door een zorgverlener voor het voeren van verweer in een klachtenprocedure, niet zijnde een tuchtprocedure? De KNMG-richtlijn ‘Omgaan met medische gegevens’ van april 2021 zegt hierover dat voor het gebruik van patiëntgegevens in het kader van het verweer bij een klachtencommissie of een geschilleninstantie expliciete toestemming van de patiënt is vereist. Het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg ziet dit anders, zo blijkt uit zijn uitspraak van 13 april 2022. In dit blog bespreek ik die uitspraak en de implicaties daarvan voor u als zorgverlener. Mijn beschouwing bij de uitspraak treft u onderaan dit blog.
In haar uitspraak van 21 september jl. heeft de rechtbank Noord-Nederland geoordeeld over de vraag of vervangende toestemming kan worden verleend aan een minderjarige om gevaccineerd te worden tegen het coronavirus. De rechtbank verleent die vervangende toestemming. In dit blog bespreken wij deze uitspraak en de implicaties van artikel 7:450 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek voor hulpverleners.
Zorgverzekeraars controleren steeds vaker of de regiebehandelaar voldoende betrokken is geweest bij de behandeling. Het Hof Den Haag en de SKGZ stellen daar nu paal en perk aan. In beide gevallen betrof het zorgverzekeraar Zorg en Zekerheid.
Op grond van de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst kan de patiënt aan de hulpverlener schriftelijk of elektronisch verzoeken om vernietiging van zijn medisch dossier (artikel 7:455 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek). De hulpverlener dient hier in principe gevolg aan te geven, tenzij een van de uitzonderingen van lid 2 van toepassing is. In een recente uitspraak heeft het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg geoordeeld dat de hulpverlener er óók toe is gehouden om aan een verzoek om selectieve vernietiging van een specifiek(e) woord, zinsnede, alinea of onderdeel te voldoen, behoudens toepassing van een van de hiervoor genoemde uitzonderingen. Deze uitspraak en de (praktische) gevolgen hiervan voor hulpverleners bespreek ik in dit blog.
In zijn uitspraak van 26 maart 2020 beslecht rechtbank Midden-Nederland een geschil tussen de curatoren van het faillissement van een ziekenhuis en een reumatoloog die voorheen in dat ziekenhuis werkzaam was. De arts in kwestie vordert primair de verstrekking van digitale kopieën van de reumatologiedossiers van alle patiënten die hij in het ziekenhuis heeft behandeld. In dit blog bespreken wij het afwijzende oordeel van de rechtbank, mede in het licht van eerdere rechtspraak van de Hoge Raad.
De rechtbank Gelderland heeft op 1 februari 2019 uitspraak gedaan in de procedure die de Stichting Handhaving Vrije Artsenkeuze in december 2017 aanhangig heeft gemaakt tegen VGZ en Menzis, en waarin Zilveren Kruis en CZ later zijn ‘tussengekomen’ c.q. zich hebben gevoegd. De uitspraak laat zien dat het huidige vergoedingsbeleid niet gehandhaafd kan blijven. Zo is het hanteren van een zogenaamde ‘vlaktaks’ (bijna alle zorgverzekeraars passen een generieke korting van 25% toe bij niet-gecontracteerde zorg) volgens de rechtbank niet toegestaan. Verder blijkt uit de uitspraak dat het uitgangstarief gekoppeld moet zijn aan de daadwerkelijke kosten gecontracteerde zorg en dat zorgverzekeraars geen gebruik mogen maken van een ongewogen gemiddeld gecontracteerd tarief.
