Op 4 maart 2024 is een wetvoorstel voor de wijziging van de Wet maximering huurprijsverhoging geliberaliseerde huurovereenkomsten verstuurd naar de Tweede Kamer. Deze wet, ingegaan op 1 mei 2021, loopt per 1 mei 2024 af. Het doel van het wetsvoorstel is om de wet te verlengen. De wet verbiedt het verhuurders van woningen in de vrije sector om meer dan een gemaximeerd percentage aan huurverhoging door te voeren.
De 30%-regeling is de laatste tijd veel in het nieuws, vooral omdat de regeling aan alle kanten versoberd wordt. Dit maakt het moeilijker voor werkgevers om hooggekwalificeerd personeel uit het buitenland aan te trekken. De potentiële vijver waarin kan worden gevist lijkt daardoor kleiner te worden. Maar, die potentiële vijver, hoe groot is die dan precies? Daarover ging een rechtbankprocedure die we onlangs voerden. Conclusie: De rechtbank Arnhem – Leeuwarden is - met ons – van oordeel dat de reikwijdte van één van de (salaris)voorwaarden voor jonge hoogopgeleide werknemers ruim moet worden uitgelegd. Dit betekent dat niet alleen werknemers met een diploma behaald aan een universiteit, maar ook werknemers met een wo-diploma behaald aan een hogeschool kwalificeren voor toepassing van de 30% regeling.
Asbestbranden komen regelmatig in het nieuws. Dergelijke branden hebben vaak een directe impact op de omgeving, omdat de kleine asbestdeeltjes als gevolg van de brand terechtkomen op het terrein van andere bedrijven, op openbare terreinen en op de woningen en tuinen van particulieren. Vanwege de mogelijke gezondheidsrisico’s volgt vaak een rigoureuze en omvangrijke schoonmaakoperatie. De vraag die vervolgens rijst is vaak wie de hoge kosten van deze schoonmaak – die regelmatig in de vele miljoenen loopt – moet dragen. Kan de eigenaar van het afgebrande pand hiervoor aansprakelijk worden gehouden? Uit rechtspraak over dit thema kan worden afgeleid dat het antwoord soms ja is, waarbij onder andere van belang kan zijn of de eigenaar van het afgebrande pand met zijn activiteiten het risico op brand heeft verhoogd.
De Europese Unie heeft met de Green Deal ambitieuze plannen aangekondigd om de EU in 2050 klimaatneutraal te maken. De Green Deal bestaat uit een reeks voorstellen om de klimaat-, energie- en vervoerwetgeving van de EU te herzien en af te stemmen op de klimaatdoelstellingen. Er wordt onder andere een strategie bedacht voor de transitie naar de circulaire mode-industrie.
In de afgelopen jaren zijn drie zaken tegen social media-platform TikTok gestart. In deze massaschadeclaims wordt de vraag gesteld of TikTok de privacy van kinderen en volwassenen schendt, of de algemene voorwaarden van TikTok onwettig zijn, en of TikTok honderdduizenden Nederlanders een schadevergoeding moet betalen. Waar gaat deze zaak precies over? En wat vindt de rechter hiervan? In dit blog leg ik alles uit over de miljardenclaims tegen TikTok.
De rechtbank Zeeland-West-Brabant heeft op 10 januari 2024 een uitspraak gewezen waarin de kantonrechter oordeelde dat de verhuurder gerechtigd was om vastrecht in rekening te brengen bij de huurder voor levering van warmte door middel van een WKO-installatie. De warmte werd aan de huurder geleverd door een derde-exploitant.
Op 16 februari 2024 heeft de Hoge Raad een belangrijke uitspraak gedaan voor het verzekeringsrecht. De Hoge Raad stapt hierin af van eerdere jurisprudentie over de toepassing van de redelijkheid en billijkheid bij verzekeringsovereenkomsten. Op basis van het Valschermzweeftoestel-arrest van de Hoge Raad uit 2006 gold jarenlang dat bij een polisbepaling die kwalificeert als een "primaire dekkingsomschrijving" de ruimte voor een beroep op de redelijkheid en billijkheid beperkt was. Voor een beroep op de redelijkheid en billijkheid kon namelijk geen grond zijn het ontbreken van verband tussen de gelding van de polisbepaling en de ingetreden schade. Dit was daarentegen wel het geval bij een andere type polisbepaling, de "preventieve garantie". De Hoge Raad heeft nu dit categorisch onderscheid afgeschaft. In plaats daarvan hangt de vraag of het ontbreken van verband tussen de gelding van de polisbepaling en de schade maakt dat het beroep op de polisbepaling afstuit op de redelijkheid en billijkheid, voortaan af van een open en inhoudelijke afweging op basis van diverse gezichtspunten die op voorhand geldt voor welke polisbepaling dan ook.
De rechter toetst ambtshalve aan de (on)eerlijkheid van de veelgebruikte niet-zelfbewoningsclausule in een koopovereenkomst van een woning.
Bij het bepalen van voordelen uit een deelneming (winst bij verkoop, dividenden) die vallen onder de deelnemingsvrijstelling, moet niet alleen rekening worden gehouden met deze voordelen, maar moeten bij het bepalen van de winst ook buiten aanmerking blijven de kosten ter zake van de aan- of verkoop van die deelneming. Over de vraag wat concreet onder aan- en verkoopkosten dient te worden verstaan, bestaat veel onduidelijkheid, ook omdat de wetsgeschiedenis nauwelijks aanknopingspunten bevat over de uitleg van dit begrip. De Hoge Raad heeft eerder (7 december 2018) een belangrijk arrest gewezen waarin een aantal (maar niet alle) relevante aspecten in deze discussie aan de orde komen. Op 22 december 2023 heeft de Hoge Raad in een tweede arrest een wezenlijke nuance op aangebracht.
De energieleidingen in een appartementencomplex zijn doorgaans aan te merken als een net. Daardoor is rechtstreekse levering van elektriciteit door een verhuurder (bijvoorbeeld opgewekt met zonnepanelen) aan huurders van een appartementencomplex niet toegestaan zonder een ontheffing voor het beheer van een privaat net. Omdat huurders van een appartementencomplex doorgaans huishoudelijke afnemers zijn, komt een verhuurder voor die ontheffing niet in aanmerking. Ook heeft een verhuurder een vergunning nodig voor de energielevering aan kleinverbruikers. Het wetsvoorstel voor de nieuwe Energiewet lijkt een opening te bieden voor de all-in verhuurconstructie.
Lokale integratie van energiesystemen komt steeds nadrukkelijker in beeld als oplossing voor netcongestie. Voorbeelden bestaan er inmiddels voldoende: zoveel mogelijk ‘achter de meter’ de duurzaam opgewekte elektriciteit met elkaar benutten, (gedeeld) gebruik van een batterij, of het delen van gecontracteerd transportvermogen via bijvoorbeeld een energiehub. Bij dergelijke initiatieven ontstaat al snel een net. Zonder ontheffing dient de eigenaar voor het beheer van dat net een netbeheerder aan te wijzen. Dat leidt tot een extra belasting voor de netbeheerder en een grotere vraag van de beschikbare transportcapaciteit. Afhankelijk van de (toepassing van) de ontheffingscriteria kan een GDS-ontheffing de energietransitie dus versnellen of juist vertragen. In dit blog bespreken wij dit thema aan de hand van drie recente besluiten van de ACM.
De nieuwe de minimisverordeningen zijn op 15 december 2023 in het Publicatieblad van de Europese Unie gepubliceerd. Zij voorzien in verhoging van de de-minimissteundrempels per 1 januari 2024.
