Zijn de clausules in uw huurovereenkomst rechtsgeldig? Veel verhuurders ergeren zich over te late huurbetalingen door hun huurders. Maar vanaf wanneer is volgens de Duitse wet een huurbetaling te laat? Hebben huuropzeggingen vanwege te late betalingen en daaropvolgende ontruimingsvorderingen kans op succes?
Het hof (Arnhem-Leeuwarden) heeft in deze zaak geoordeeld dat het gebruiken van een strook grond als landbouwgrond niet leidt tot (ondubbelzinnig) bezit. Volgens het hof kan een dergelijk gebruik ook duiden op huur, pacht of bruikleen. Het hof concludeert dan ook dat aan het bezitsvereiste niet is voldaan en dat het beroep van de akkerbouwer op (verkrijgende en bevrijdende) verjaring niet slaagt.
Vanaf 7 november ligt het ontwerp koninklijk besluit ter inzage waarbij onroerende zaken ter onteigening worden aangewezen om de realisatie van het project “ViA15” mogelijk te maken. Wat betekent een mogelijke onteigening voor u?
De WOZ-waarde van woonruimte speelt een belangrijke rol in de vaststelling van de niet-geliberaliseerde huurprijs. Onderstaande uitspraak laat het belang van verhuurders zien om iedere afzonderlijke woonruimte een WOZ-beschikking aan te vragen.
Op 28 september 2018 heeft de Hoge Raad arrest gewezen in antwoord op prejudiciële vragen over de uitleg van artikel 6:265 BW (ontbinding). De Hoge Raad oordeelt, in navolging van de A-G, dat de 'tenzij-bepaling' niet terughoudend dient te worden toegepast. Ook oordeelt de Hoge Raad dat er geen behoefte is aan bijzondere regels op het gebied van huur en verhuur van sociale woonruimte.
Op 17 augustus 2018 heeft de Hoge Raad geoordeeld dat Leegstandwetwoningen en anti-kraakwoningen als huurwoningen aangemerkt moeten worden in de zin van de Wet verhuurderheffing. Het feit dat de woningen bestemd zijn voor de sloop of dat de woningen ter beschikking worden gesteld aan derden met een bepaalde doelstelling, zoals bescherming tegen vandalisme of kraak, doet hier volgens het arrest van de Hoge Raad niets aan af. Verhuurderheffing kan naar onze mening voorkomen worden door bruikleenovereenkomsten te sluiten.
De zogenoemde exceptio plurium litis consortium houdt in dat bij een ‘processueel ondeelbare rechtsverhouding’ alle partijen dienen te worden betrokken. Een geslaagd beroep op deze exceptio komt relatief weinig voor, maar het hof Amsterdam heeft een dergelijk beroep recentelijk gehonoreerd.
Op 6 juli 2018 heeft de Advocaat-Generaal (A-G) bij de Hoge Raad (mr. M.H. Wissink) prejudiciële vragen beantwoord. De vragen zijn gesteld door de voorzieningenrechter van de rechtbank Amsterdam. De vragen zien op uitleg van artikel 6:265 BW. Dient de daarin geformuleerde regel dat iedere tekortkoming het recht tot ontbinding geeft, tenzij de tekortkoming de ontbinding niet rechtvaardigt, letterlijk te worden uitgelegd? En dienen er bij ontbinding van een sociale huurovereenkomst bijzondere eisen te worden gesteld?
Bij branchebeschermingsafspraken komt een vastgoedeigenaar met zijn koper (of huurder) van winkelruimte overeen dat hij in een winkelcentrum geen ruimten zal verhuren of verkopen aan een met de koper (huurder) concurrerende onderneming. Branchebeschermingsovereenkomsten kunnen in strijd zijn met het kartelverbod, zoals Lidl betoogt in een nog lopende zaak bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.
Een woning waar een hennepkwekerij wordt aangetroffen. Een loods waar een grote hoeveelheid harddrugs wordt ontdekt. Dit zijn voorbeelden van gevallen waarin de burgemeester onder omstandigheden bevoegd is om deze woning of loods op grond van artikel 13b van de Opiumwet te laten sluiten. De afgelopen periode heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (“de Afdeling”) een aantal interessante uitspraken gedaan over de toepassing van deze bestuurlijke maatregel.
In een recent arrest heeft de hoogste Duitse rechter geoordeeld dat zogenaamde ‘Schriftformheilungsklauseln’ in huurcontracten ongeldig zijn.
Wat gebeurt er met de positie van de (onder)huurder wanneer de (onder)verhuurder niet (meer) beschikkingsbevoegd is ten aanzien van het gehuurde? Is dan direct sprake van een tekortkoming? De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 23 februari 2018 (ECLI:NL:HR:2018:284) geoordeeld dat het enkele feit dat de (onder)verhuurder niet langer bevoegd is om het gebruik van het gehuurde aan de (onder)huurder te verschaffen nog geen tekortkoming/gebrek oplevert. Pas wanneer (1) een derde tegenover de (onde...
