In de JOR 2021/124 is een annotatie verschenen van Chantal van den Borne bij een spraakmakende en verstrekkende uitspraak van de Commissie van Beroep KiFiD over variabele rente bij doorlopend krediet in een ABN AMRO zaak (2021-0015).
Op 8 juni 2021 kwam de AFM met negen aandachtspunten voor de verzekeringssector voor het op een persoon toesnijden (personaliseren) van premies en voorwaarden op basis van gedrag en data. De AFM ziet op basis van haar verkenning dat de toepassing van geavanceerde data-analyse voor gepersonaliseerde verzekeringspremies groeit. Dat brengt voordelen en risico's met zich mee.
Sinds 10 maart 2021 gelden nieuwe regels over informatieverschaffing over de duurzaamheid van beleggingen. Deze regels komen voort uit de Regulation on Sustainability-related Disclosures in the Financial services sector (SFDR), in goed Nederlands: de Verordening betreffende informatieverschaffing over duurzaamheid in de financiëledienstensector. Wat houden deze regels in?
In de JOR 2021/15 is een annotatie verschenen van Chantal van den Borne over een uitspraak van de Geschillencommissie KiFiD over variabele rente bij credit card krediet. Er werd geklaagd over overkreditering. Daarnaast heeft de Geschillencommissie ambtshalve getoetst of het variabele rente beding in de kredietovereenkomst een oneerlijk (onredelijk bezwarend) beding is. Naar het oordeel van de Geschillencommissie is er geen sprake van overkreditering en is het variabele rente beding geen oneerlijk beding.
De Wet Bestuur en Toezicht Rechtspersonen (“WBTR”) treedt per 1 juli 2021 in werking en is van toepassing op alle verenigingen en stichtingen. De WBTR geeft regels die het bestuurlijke proces van een stichting of vereniging professionaliseren. In dit artikel bespreken wij de belangrijkste gevolgen van de WBTR voor (bestuurders van) stichtingen en verenigingen.
Zelfs als de tekortkoming de kern van de overeenkomst betreft, en dat zolang die tekortkoming voortduurt de betekenis aan de overeenkomst komt te ontvallen, is niet zomaar sprake van onaanvaardbaarheid naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid bij een beroep op een exoneratiebeding. Uitgangspunt blijft terughoudendheid.
In het verzekeringsrecht geldt: 'de verzekering volgt het belang'. Op grond van art. 7:948 BW gaat een verzekering van een zaak op de verkrijger van de zaak over. De overgang duurt echter niet lang: binnen één maand moet de verkrijger aan de verzekeraar laten weten of hij de verzekering wil voorzetten, anders vervalt de verzekering alsnog. Als de verzekerde dit verzuimt te doen, kan de verzekeraar dekking weigeren, tenzij de verzekerde kan aantonen dat ook bij een tijdige voortzettingsverklaring de verzekering zou zijn voortgezet. Een recent arrest van het Hof Den Haag over deze materie laat opnieuw licht schijnen op deze juridische materie.
Het Europees Parlement heeft op 24 november 2020 ingestemd met een nieuwe richtlijn voor massaschadeclaims (richtlijn 2018/0089). De nieuwe regels stellen EU-consumenten in staat om samen binnenlandse en grensoverschrijdende massaschadeclaims in te stellen.
De Hoge Raad heeft geoordeeld dat het beroep van een verzekeraar op de grenzen van een primaire dekkingsomschrijving in een verzekering naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar kan zijn. Het moet dan wel gaan om bijzondere omstandigheden. Dat de achterliggende gedachte achter een bepaalde dekkingsvoorwaarde in een concreet geval niet opgaat, maakt het beroep van een verzekeraar op die voorwaarde niet onaanvaardbaar.
De Autoriteit Consument en Markt stelt 5 vuistregels voor het maken van reclame voor duurzame energieproducten en -diensten. De energietransitie wordt nu dus ook vanuit reclamerechtelijk perspectief bezien.
