Een woningcorporatie lijdt schade doordat enkele van haar woningen jarenlang leeg staan als gevolg van de vertraagde sloop en herontwikkeling van een winkelcentrum in Apeldoorn. In haar arrest van 5 november 2019 oordeelt het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden dat de betreffende projectontwikkelaar verplicht is een deel van de schade door huurderving te vergoeden.
Ook op pakjesavond kan er voor de pandhouder toch soms sprake zijn van een lege jute zak. Als vorderingen worden verpand, moet er worden voldaan aan het bepaalbaarheidsvereiste. In een recent arrest gaat de Hoge Raad weer eens op dit vereiste in.
Vandaag (4 december 2019) is bij Koninklijk Besluit vastgesteld dat de Wet afwikkeling massaschade in collectieve actie (Wamca) en het besluit register collectieve acties treden in werking met ingang van 1 januari 2020.
In de commerciële wereld zijn er verschillende manieren om in een samenwerking tussen één of twee bedrijven producten en/of diensten op de markt te brengen. Een dergelijke samenwerking kan in verschillende juridische vormen gegoten worden. Bijvoorbeeld in de vorm van agentuur, distributie of franchise.
Recentelijk heeft de Rechtbank Oost-Brabant, locatie Eindhoven geoordeeld dat het door Ryanair gehanteerde cessieverbod niet onredelijk bezwarend is. Dat betekent dat passagiers hun vordering niet in eigendom kunnen overdragen aan derden zoals claimbureaus.
Heeft de werknemer of de werkgever het recht op tijdens het werk door de werknemer aangemaakt Facebook-account? De rechter oordeelt hierover in het geschil tussen Dierenopvangtehuis en haar werknemer.
Recent heeft de P-G een interessante conclusie gewezen inzake de uitleg van statuten, mede in het licht van een aandeelhoudersovereenkomst. De P-G ziet ruimte voor een meer subjectieve uitleg in aanvulling op de meer objectieve uitleg. De conclusie is interessant om te lezen omdat de P-G principiële beschouwingen doet over de toepasselijke uitlegmaatstaf.
Een gemeenschappelijk Europees kooprecht kon tot nu toe nog niet gerealiseerd worden, maar de Europese wetgever heeft in juni 2019 twee Richtlijnen gecreëerd die dit doel dichterbij moeten brengen.
De Hoge Raad wees vorige week een bruikbaar arrest over de redelijkheid van de termijn tot nakoming die in een ingebrekestelling gehanteerd dient te worden. De Hoge Raad overweegt dat bij het oordeel over de redelijkheid van de lengte van die termijn, ook eerder gestelde termijnen en eerdere sommaties meewegen. Een en ander heeft tot gevolg dat eerder gestelde termijnen voor nakoming kunnen betekenen dat een in een ingebrekestelling gestelde termijn korter mag zijn dan wanneer de schuldenaar niet al eerder een termijn voor nakoming was gesteld of daartoe was gesommeerd. Ook de omstandigheden dat die eerdere termijnen geen fataal karakter hadden of dat de eerdere sommaties niet aan de vereisten van een ingebrekestelling voldeden, staan daaraan niet in de weg. Dit arrest van de Hoge Raad is daarmee van grote betekenis voor IT-geschillen.
De rechtbank wijst de vorderingen passagiers van de geannuleerde vlucht af nu zij zelf een vervangende vlucht hebben geboekt die uiteindelijk eerder aankomt op de eindbestemming dan de initiële vlucht.
Op 10 juli 2019 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna te noemen: het Hof) een arrest gewezen naar aanleiding van de prejudiciële vragen die de Rechtbank Noord-Nederland heeft gesteld. Het Hof volgt de A-G en oordeelt dat de luchtvaartmaatschappij de ticketprijzen van gedupeerde pakketreizigers niet hoeft terug te betalen wanneer hun pakketreis is geannuleerd, ongeacht de insolventie van de reisorganisatie. Het Hof voegt hieraan toe dat de betrokken reiziger in ieder geval de mogelijkheid heeft een aansprakelijkheidsvordering in te stellen tegen de betrokken lidstaat wegens de schade die hij als gevolg van een schending van het Unierecht leidt.
In een zaak die speelde voor de kantonrechter van de rechtbank Den Haag was aan de orde dat een werknemer bij het opstellen van adviezen en onderzoeksrapporten voor opdrachtgevers data, modellen, tools heeft gebruikt die toebehoorden aan zijn voormalig werkgever. De werknemer wist dat de auteursrechten op deze data, modellen en tools toebehoorden aan zijn voormalig werkgever, maar gebruikte deze desondanks in het kader van zijn werkzaamheden voor zijn huidige werkgever. De voormalig werkgever heeft voor het gebruik van de data, modellen en tools geen toestemming verleend.
