Recent hebben zowel de Arnhemse kort gedingrechter als de Commissie van Aanbestedingsexperts duidelijk gemaakt dat subjectiviteit in een beoordelingssystematiek is toegestaan, mits voldaan is aan bepaalde (objectieve) randvoorwaarden.
De Autoriteit Consument en Markt stelt 5 vuistregels voor het maken van reclame voor duurzame energieproducten en -diensten. De energietransitie wordt nu dus ook vanuit reclamerechtelijk perspectief bezien.
Nederland behoort tot de meest gedigitaliseerde landen van de Europese Unie. De afhankelijkheid van ICT is dan ook groot. Dit roept regelmatig allerlei continuiteitsvraagstukken op. In deze blog gaan we meer concreet in op de vraag of een IT-leverancier ‘zomaar’ mag stoppen met het ondersteunen van een bepaald product of dienst. Dat doen we compact en laagdrempelig; over de verschillende thema's is nog (veel) meer te schrijven.
In een uitspraak van de Voorzieningenrechter van de rechtbank Rotterdam van 30 september 2020 was de vraag aan de orde of een ex-werknemer in strijd heeft gehandeld met zijn arbeidsovereenkomst en onrechtmatig heeft gehandeld jegens zijn ex-werkgever door een product te ontwikkelen dat in grote mate leek op een product dat door zijn ex-werkgever in de markt werd gezet. De voorzieningenrechter oordeelde dat dit het geval was en heeft een verbod aan de ex-werknemer opgelegd.
In samenwerkingsovereenkomsten of joint development trajecten brengen partijen gezamenlijk nieuwe technologie of know how tot stand. Hoe werkt dat?
Een recente uitspraak van de Haarlemse kortgedingrechter onderstreept het belang voor inschrijvers om tijdig alle uitgevraagde stukken en documenten te verzamelen. Er is beperkte ruimte voor herstel van onvolledige inschrijvingen. Die ruimte is er in ieder geval niet als in de aanbestedingsstukken is opgenomen dat het gebrek tot een knock-out leidt.
Transfer pricing is de laatste jaren steeds meer op de voorgrond komen te staan bij fiscale afdelingen van multinationals. In dit blog zullen wij de voornaamste risico’s van transfer pricing (hierna: ‘verrekenprijzen’) bespreken. De volgende risico’s zullen worden besproken: het interpretatierisico, het staatssteunrisico, het documentatierisico, het procedurele risico en het bestuurdersaansprakelijkheidsrisico.
In een arrest van het Gerechtshof Amsterdam van 23 juni 2020 wordt geoordeeld over de verhouding tussen door de Ondernemingskamer vastgesteld wanbeleid en bestuurdersaansprakelijkheid. Het oordeel van de Ondernemingskamer dat sprake is geweest van wanbeleid brengt niet zonder meer mee dat het bestuur aansprakelijk is of dat dit voorshands moet worden aangenomen. Het oordeel van de Ondernemingskamer dient bij de aansprakelijkheidsprocedure in aanmerking te worden genomen en kan bewijsrechtelijke betekenis hebben.
Soms is een algemene voorwaarde een illusie: een bepaling die in de algemene voorwaarden (c.q. polisvoorwaarden) staat is niet altijd een algemene voorwaarde. Andersom is ook waar: soms is een bepaling in het lichaam van een overeenkomst of polisblad een algemene voorwaarde. Een onjuiste kwalificatie kan tot gevolg hebben dat onbedoeld dekking moet worden verleend. Aan de hand van recente jurisprudentie en literatuur zet ik uiteen hoe het zit en waarom e.e.a. van belang is en geef ik verzekeraars tips hoe de problematiek kan worden voorkomen.
De partij die door dreiging met executie van een uitvoerbaar bij voorraad verklaard vonnis de wederpartij heeft gedwongen tot nakoming van dat vonnis voordat dit in kracht van gewijsde is gegaan, handelt in beginsel onrechtmatig en is schadeplichtig wanneer het vonnis in hoger beroep wordt vernietigd. Als sprake is van frustratie van verhaal, dan kan de bestuurder aansprakelijk zijn. Dit wordt bevestigd in een recent arrest van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.
Ook al nam de bestuurder in hoger beroep geen memorie van antwoord, zijn stellingen uit eerste aanleg hadden toch betrokken moeten worden bij de beoordeling of sprake was van bestuurdersaansprakelijkheid. Door dit niet te doen, miskent het hof de devolutieve werking van het hoger beroep, zo volgt uit een recent arrest van de Hoge Raad.
Eén van de voorwaarden voor de toepasselijkheid van de Europese staatssteunregels is dat de betreffende steunmaatregel de handel tussen de lidstaten van de Europese Unie beïnvloedt. De Europese Commissie (hierna: de Commissie) heeft de voorbije jaren verschillende malen besloten dat steun aan zorgaanbieders niet leidt tot beïnvloeding van de handel tussen de lidstaten. Zaait de Commissie twijfel met een recent besluit waarin zij Nederlandse overheidssteun aan zorgaanbieders in het kader van COVID-19 goedkeurt?
